Road trip!
Gisteren waren we vroeg uit de veren om half 6. We moeten om half 7 al bij Hotel Ibis zijn om opgehaald te worden voor een dagje uit. We gaan vandaag vanuit Bangkok een stukje naar het noorden om Ayutthaya te bekijken; een gebied met veel historie hier in Thailand. De minibus is net als een eerdere tour die we maakten naar de Bridge on the River Kwai te laat, maar dit keer verwachten we dat al.
De chauffeur loopt naar binnen en laat ons een briefje zien waar onze naam niet op staat. Dus schudden we onze hoofden en melden dat we op een tour van Asia Tours wachten. Even later komt hij weer terug, en dit keer staat onze naam wel op het lijstje. Blijkbaar weet hij niet voor wie hij rijdt, maar ook dat verwachten we aangezien dat vorige week ook gebeurde. Maar we stappen toch maar in. Vervolgens zijn we 20 minuten onderweg naar een hotel wat lopend één minuut afstand is. We hadden beter dat hotel als instappunt kunnen kiezen, dan hadden de mensen daar ook niet zo lang hoeven wachten. Na de gebruikelijke Aziatische verkeerschaos komen we aan bij een grote bus die ons naar Ayutthaya City zal brengen.Rit naar Ayutthaya
De bus is al erg vol, en dus kunnen Gepke en ik niet naast elkaar zitten. Het is echter niet ver en meestal zitten we toch allebei te dutten in de bus. Onze gids stelt zich voor met een voor ons onuitspreekbaar lange naam, maar gelukkig mogen we die onmiddellijk vergeten en haar als “Donna” aanspreken. Ze praat honderduit over hetgeen we zullen zien op de vier stops die we gaan maken. Een opsomming: eerst de Summer Palace, vervolgens de ruïnes van Ayutthaya, dan de grote en kleinere Boeddhistische tempel van Wat Na Phra Man, en tenslotte de grote liggende Boeddha van Wat Lakayasutharam.
Summer Palace
Bij de Summer Palace laten Gepke en ik de rest van de groep in de steek en gaan zelf op onderzoek uit. Dit gebied is een gemanicuurde tuin met Paleizen in the midden omringd door water met fonteinen waar de huidige Koning nog steeds af en toe verblijft. Aan de rand liggen kleinere, maar nog steeds luxe verblijven, voor de verschillende prinsessen die Thailand rijk was en nog is. Na een wandeling door dit gebied vervoegen we ons weer bij de groep en rijden naar de ruïnes van Wat Mahathat.
Wat Mahathat
De bouwsels hier doen ons herinneren aan Ankhor Wat in Cambodja, alleen in plaats van zandsteen is hier gebruik gemaakt van baksteen. De structuren hebben een wilde geschiedenis achter de rug. Branden, aardbevingen en oorlogen hebben tot gevolg dat alles schots en scheef staat. Maar dat alles geeft het karakter.
De meeste Boeddha beelden zijn in de loop der jaren hun hoofd verloren. Een van die hoofden is gerold in een ficus plantje. Dat plantje is gaan groeien en heeft de Boeddha helemaal ingekapseld waardoor het nu net lijkt of het hoofd deel uitmaakt van de boom.
Wat Na Phra Man
Na de ruïnes van Wat Mahathat gaan we verder naar Wat Na Phra Man. Hier gaan we een tweetal Boeddhistische tempels bezoeken. Dat betekent regelmatig schoenen uit, monniken begroeten en mensen die bidden uit de weg gaan. Al dit spiritueel gedrag is aan mij eigenlijk niet zo besteed. Ik vind de omgeving en gebouwen wel mooi en interessant, en word afgeleid door Donna.
De honden die hier wonen schijnen onze gids Donna goed te kennen. Ze lopen letterlijk als hondjes achter haar aan, maar al gauw blijkt dat het niet ware liefde is. Het is liefde voor de hapjes in haar tas die ze meeneemt als ze hier toeristen rondleidt. De honden liggen geduldig aan haar voeten te wachten, tot het verhaal voor haar toergroep klaar is. Als wij worden vrijgelaten om zelf te gaan verkennen, doet Donna haar tas open en voert de zwerfhonden om haar heen. Grappig gezicht, vooral een hele oude hond bij wie tijdens het wandelen zijn ballen bijna over de straat slepen. Ja, kastreren doen ze hier niet aan.
Wat Lokayasutharam
Onze laatste stop is de liggende Buddha bij Wat Lokayasutharam. De meeste mensen in de groep grijpen deze gelegenheid aan om prulletjes te kopen bij de lokale tentjes hier. De temperatuur is inmiddels alweer tot ruim boven de 30 graden gestegen. Wij zijn dan ook blij als we aan boord gaan van een boot waar we onze lunch zullen nuttigen. Deze boot vaart ons terug naar Bangkok. Ik begin snel aan een hap voordat de boot vertrekt, want tijdens het varen vergaat mij de eetlust al snel. Niet dat ik zeeziek word; of in dit geval rivier ziek. Bootjes hebben op mij gewoon een vreemde psychische invloed. Het zakt na verloop van tijd wel weg. Na een tijdje volg ik Gepke naar het bovendek en kijk hoe de oever voorbij glijdt.
Het duurt iets langer dan met de bus terug. Uiteindelijk leggen we aan bij een pier niet al te ver van ons appartement. We besluiten dan ook om het minibusje terug over te slaan en gaan lopen.