China, Mei 2018

China in de herhaling

Het was alweer 13 jaar gelden dat we voor het laatst in China waren geweest. In 2005 hadden we een groepreis geboekt waarbij alles geregeld was, zelfs de koffers werden van de bus naar de hotelkamer gesjouwd, en elk hotel waar we bleven was luxer dan de vorige. Nadeel was dat het een nogal grote groep was van mensen waar wij niet echt tussen pasten, en de nadruk leek nogal op “shoppen” te liggen. Men was ook af en toe in paniek als wij er zo nu en dan op eigen gelegenheid erop uitgingen. Zelfs een keertje toen men zei, ga maar een uurtje zelf rondkijken bleef iedereen bij elkaar wachten tot de gids terug kwam. Die gids was verbaasd en enigszins in paniek omdat wij wel waren weggelopen.

Chinese namen

Dit keer wilden we meer zelfstandig erop uit gaan en boekten via een Chinese dame wat losse uitstapjes onder leiding van een gids. Gepke had dus de weken vooraf een levendige email uitwisseling met “Nora” in China die allerlei voorstellen deed voor zaken langs de door ons gekozen route.

Nora was waarschijnlijk niet haar echte naam, want de Chinezen kiezen voor interactie met buitenlanders een westerse naam. Vele doen dit al op school en gebruiken de gekozen naam in hun verdere leven voor alle communicatie met westerlingen. Zo hadden wij behalve Nora ook gidsen die “April”, “Linda”, “Ginger” en “Leaf” heten. Hun echte namen waren soms wel en soms niet uit te spreken voor ons, maar ze waren altijd bereid ze voor ons te spellen: bijvoorbeeld “猫” voor April, maar als ik dat in mijn vertaal appje invoerde krijg ik “Kat”. Ze was wel poeslief.

Zelf doen

We kozen er dus voor om op eigen gelegenheid te reizen van plek naar plek, om vervolgens door lokale gidsen ons rond te laten leiden. Dat betekende in de praktijk dat we overal een privé tour hadden, ook wel lekker luxe. We vlogen op 1 Mei 2018 van Denver via San Francisco naar Shanghai waar we eerst een dagje zouden bijkomen van de jetlag voordat we doorgingen naar onze eerste bestemming. Globaal zag onze route er ongeveer zo uit:

Hoogtepunten van deze reis waren Shanghai, Huangshan (Yellow Mountains), Longshen (Rice Paddies), Guilin, Yangshuo en Hangzhou.  Zoals vaak met dit soort reizen is de bestemming niet alleen het hoogtepunt, de route onderweg was zeker net zoveel de moeite waard.  Vandaar dat we dit keer minder hebben gekozen voor binnenlandse vluchten en wat vaker de trein hebben genomen.  De trein was overigens niet zo langzaam; de meeste treinen reden zeker 250 km/uur of sneller en dus schoot het landschap af en toe aan ons voorbij.

1 – 2 Mei 2018

De lange reis

Vandaag was ingepland als een reisdag en die ging ons zeker niet in de kouwe kleren zitten.  Onze oude buren waren zelf met vakantie, dus we moesten alternatief vervoer naar het vliegtuig regelen.  Het werd een Lyft die zich s’ochtend om half zeven al bij ons huis meldde.  De rit naar het vliegveld was vlot en wij konden al snel aanschuiven voor het ontbijt bij ons vaste restaurant “Pour la France” op het vliegveld van Denver.

Zoals gebruikelijk worden we als schapen geleid van gate naar vliegtuig, en vervolgens herhaalt zich dit in San Francisco waar we overstappen op onze lange vlucht naar Shanghai.  Voor mij betekent zo’n vlucht, verstand op nul en proberen er het beste van te maken.  Ik had van te voren al een heel seizoen “Quantico” gedownload en daarmee mijn tijd gevuld.  Voor Gepke betekende het wat slaap inhalen, want zij kan wel slapen op een vliegtuig.

Shanghai

Na 11 uur landen we op het vliegveld van Shanghai en liepen blatend de andere schapen achterna naar de Immigration.  Hier werden vingerafdrukken genomen, paspoorten besnuffeld en stempels gezet waarna we de grote aankomsthal binnen mochten.  We hadden ons huiswerk gedaan en zochten de bordjes naar de Maglev waar we bij het kaartjes kantoor twee combo kaartjes kochten voor een enkele reis Maglev en een dagrit met de Metro.  De prijs was 55 CNY per persoon, hetgeen zich vertaalt naar ongeveer 7 USD.  Een stuk redelijker dan de 35 USD die de gemiddelde taxi kost, en zoals later bleek ook een stuk sneller.

Maglev

De Maglev alleen al vond ik een ervaring die ik niet wilde missen.  Vanaf Pudong Vliegveld naar Longyang Road duurde slechts 7 minuten, een afstand van 30 km met een topsnelheid van 300 km/uur.  Je kunt dit ook met de metro doen, dan duurt het een half uur.  Bij Longyang Road stapten we over op de Metro naar Hongqaio Station vanwaar we dan lopend naar het hotel zouden gaan.  Het laatste stukje bleek toch nog een puzzeltje, want het metro station waar we uitstapten was bij een nieuw conventie centrum, en alles was opgebroken en overal lagen versperringen.  Uiteindelijk vonden we toch ons weg naar het hotel en werden hartelijk ontvangen bij de receptie.

Het was inmiddels al laat en we waren meer dan 24 uur op, dus we beperkten ons tot wat snacks bij een lokaal winkeltje en dreven weg naar dromenland op de keiharde Chinese bedden.

Donderdag, 3 Mei 2018

Onderzoek

Ondanks alle vermoeidheid van het reizen zijn we voor zessen wakker en gaan maar op ons dooie akkertje opstaan en douchen.  We vragen of er nog post is, want we hebben onze gereserveerde treintickets naar het hotel laten sturen, maar men weet hier van niets.  We zullen Nora straks wel bellen en het later weer proberen. Het hotel is inclusief ontbijt en dus maken we dankbaar gebruik van het aangeboden buffet.  Het is een mengeling van westerse en oosterse keuken en dus meng ik beiden door elkaar: Nasi met croissants en ik geloof vis?  In de directe omgeving van het hotel is niet veel te doen, maar we moeten wel op zoek naar een winkel voor wat snacks voor de lange treinrit morgen. 

Treinstation

We willen ook even gaan kijken op het treinstation hoe alles in zijn werk gaat, zodat we morgen niet lopen te zoeken.  Het treinstation en domestic vliegveld liggen vlak naast elkaar.  Je kunt zo vanuit je vliegtuig in de trein stappen.  Wij lopen eerst door de vertrekhal van het vliegveld, en dan naar de hal van het treinstation.  Overal veel security, en overal moeten rugzakjes door een Xray apparaat.  Het is ontzettend druk en een menigte mensen loopt hier rond. 

Wij voegen ons in de menigte en kijken hoe we morgen onze trein kunnen vinden.  Alhoewel er ook veel in het engels is aangegeven, zijn de Chinese borden overal nogal intimiderend, maar uiteindelijk bouwen we genoeg zelfvertrouwen op dat we denken het morgen wel te vinden.  Via een behoorlijke omweg zijn we hier gekomen, dus we besluiten maar de metro weer terug te nemen.  Dan kunnen we ook even uitvinden hoe we losse kaartjes moeten kopen.  Onderweg vinden we ook nog een winkeltje voor onze snacks, dus we zijn weer onder de pannen.

Vrijdag, 4 Mei 2018

Onze eerst Chinese trein

Het is tijd voor onze Chinese trein vuurdoop.  De kaartje zijn inmiddels gisteren per koerier aangekomen en na even puzzelen met de vertaal app op de telefoon, vinden we uit welke trein, wagon en stoel we hebben naar Huangshan/Tunxi.  Het gaat uiteindelijk allemaal vanzelf, en het moeilijkst is het vinden van een zitplekje in de wachtruimte voordat we de trein instappen. 

Wat gaat dat snel!

De trein stopt onderweg een paar keer, maar tussendoor ligt de snelheid tussen 250 en 300 km/uur, dus het gaat redelijk vlot.  Als we in Huangshan aankomen staat onze gids in de hal te wachten met een A4-tje met Gepke d’r naam erop.  Zij spreekt uitstekend engels en stelt zich voor als “April”.  Dat is niet haar echte naam, maar voor ons werkt het.  April leidt ons door de menigte naar een wachtende minivan.  Onderweg praat ze honderduit over haar stad en de omgeving hier.  Ook geeft ze me wat beginners lessen in het lezen van Chinees schrift.  Het blijkt later dat er nog iets van is blijven hangen ook, want zo nu en dan kan ik herkennen wat er op de borden staat. 

Yellow Mountains

De komende dagen worden we in de watten gelegd door April, die ons ook helpt bij het kiezen van maaltijden en geen vraag te gek vindt van onze kant.  Ze neemt ons meteen mee de Yellow Mountains in.  We mogen onze koffers niet meenemen dus moeten snel wat spullen in de rugzakken doen voor de overnachting. De koffers laten we achter in een hotel die een koffer oppas service biedt. We gaan de bergen in met onze minivan waar onze chauffeur ons afzet bij het kabelbaan startpunt.

Middels deze kabelbaan gaan we naar ons hotel voor vannacht, de Huanshan Beihai geheten.  Dit hotel ligt in het Huangshan scenic area, midden in de Yellow Mountains en overal om ons heen heb je uitzicht op een ruig berglandschap.  Vandaag is het schitterend weer en de tocht met het kabelbaantje naar boven geeft ons in het begin een geweldig uitzicht. Het gaat vrij steil omhoog en ik heb meer last van hoogtevrees dan ik dacht.  Vanaf de kabelbaan eindpunt lopen we via veel trappen verder omhoog genietend van de vele uitzichtpunten totdat we bij ons hotel zijn. ’s Nachts gaat het regenen en het schijnt niet op te houden…

Zaterdag, 5 Mei 2018

Regen, mist en menigtes…

Het is zaterdag en we hopen dat door de aanhoudende regen het niet zo druk zal zijn, maar het is ook hier weekend en dus wordt ons verzoek genegeerd.  Blijkbaar heeft half China hier bovenop de berg gebivakkeerd en besluiten ze nu allemaal de wandeling in de regen te maken naar de Grand Canyon of the Yellow Mountains.  Weer zijn er vele trappen en trappetjes te beklimmen en mijn techniek om mijn zere knie gewricht te ontzien wordt steeds beter, of misschien voel ik het gewoon niet meer.

Onderweg wurmen we onszelf door de ene massa toeristen na de ander.  Ook de middenklasser Chinees mag dit gebied graag bezoeken, en doet dit bij voorkeur onder leiding van een gids die zijn verhaal doet over een luidspreker die door berg en dal galmt.  Ik leer in het Chinees te vragen of ik er langs mag: “Jie Guoa”, hetgeen letterlijk betekent: “mag ik een passeer lenen?”, alsof je zoiets leent?

Bovenop de berg komen we zeiknat aan en worden beloond met uitzicht … op mist.  Geen Canyon te zien, dus gaan we hier maar even wachten in de hoop dat het een beetje opklaart.  Na enige tijd begint er ook een zwepende wind te waaien, zodat je niet meer weet waar de regen vandaan komt, maar het is niet voldoende om de mist to doen wegwaaien.  We geven het uiteindelijk maar op en gaan weer terug naar het hotel, waar we proberen onze voeten te drogen bij grote ventilators die het personeel special voor dit doel in de hal heeft geplaatst.  Blijkbaar regent het hier wel vaker.

Lunchtijd

Het is lunchtijd en eten is toch wel het belangrijkste wat er is in China.  April helpt ons met het kiezen van de schotels maar lijkt ook wel een beetje teleurgesteld dat wij zo weinig eten, en maakt dat goed door alles wat wij laten staan naar binnen te werken.  Ondanks haar eetlust is het een petit meisje, en wij begrijpen niet hoe ze al dat eten verwerkt.  Dat zal ook wel met de cultuur te maken hebben, of het Chinese begrip van “balans” waar iedereen in China het altijd over heeft.

Dat en de onvermurwbare vertrouwen in “Chinese Medicine”.  Volgens de Chinezen is alles een medicijn; of het nu groene thee is voor de kalmerende werking, of gemalen neushoorn voor een beter sex prestatie, de Chinezen geloven er onvoorwaardelijk in.  In de middag gaan we weer met de kabelbaan naar beneden waar de chauffeur op ons wacht.

Yixian

Onze dag eindigt met een ritje naar de Yixian omgeving waar we overnachten in een oud farm huis uit Qing Dynasty.  Voor onbekenden, het Qing Dynasty is de laatste van de Chinese Dynastieën, dus de dynasty van de “The Last Emporer”, Puyi geheten.  Onze herberg hier heet de Pig’s Heaven Inn en de Qing details zijn goed herkenbaar.  Zelfs zonder de herkomst te weten, kun je overal aan horen dat het oud is want het kraakt overal in zijn voegen.  Desalniettemin hebben we hier een comfortabele kamer met air conditioning en ook al is het bed zoals gebruikelijk in China vrij hard, we slapen er prima op.

Zondag, 6 mei 2018

Hongcun

We gaan opnieuw drie historische dorpen bezoeken vandaag: Hongcun, Xidi Village en Nanping Village.

Eerst naar het historisch dorp Hongcun, ooit opgericht door een rijke “Wang” handelsfamilie rond het jaar 1100.  Ik had niet zo lang geleden in een documentaire van dit dorp gehoord en was blij dat we hier even gingen kijken.  De meeste gebouwen en huizen stammen uit de Ming en Qing Dynastieën, en het is zeker de moeite waard.  Halverwege in het dorp is een man bezig chili pepers en knoflook fijn te hakken in een grote ton.  Gepke biedt aan het even van hem over te nemen, dus een mooie gelegenheid voor een foto.

April koopt een potje chili bij de man, en geeft dit later aan ons.  Het heeft zelfs de reis vanuit China naar huis overleefd en is gebruikt bij de laatste spaghetti maaltijd.  Het weer werkt inmiddels ook iets meer mee en wij genieten van het bezoek aan dit dorp.  Inmiddels zijn we ook wat meer gewend aan de menigte mensen die hier overal aanwezig zijn en wurmen ons net zoals zij met handen en ellebogen langs elkaar.  Het is hier allemaal gewoon, men heeft totaal het concept van persoonlijke ruimte (personal space) opgegeven.

Xidi

Onderweg naar het volgende dorp maant April de chauffeur te stoppen, want ze ziet een veldje met Mulberry struiken.

Deze plant wordt hier in de omgeving gekweekt want de bladeren schijnen een lekkernij te zijn voor de Chinese zijderups die hier wordt gecultiveerd.  De plant heeft ook een ander product die niet commercieel wordt geoogst, namelijk de vruchtjes die een beetje lijken op donkere langgerekte bramen.  Wij stappen uit om deze te plukken en ter plekke op te eten.  Eerlijk gezegd vind ik er niet veel smaak aan zitten, maar April en Gepke graaien er op los en schijnen niet te merken dat er ook grote spinnen in de struiken zitten.  Ik laat ze maar gaan.

Zelf koken

In Xidi Village gaan we ook onze eigen lunch klaarmaken.  Dat begint met een wandeling naar de groentetuin om ingrediënten te oogsten.  De tuin is erg leeg, want gisteren is er een meute studenten langs geweest die wel trek hadden, maar er is nog wel iets over voor onze lunch.  Terug bij de keuken van het huis waar we zullen lunchen is de heer des huizes druk bezig een houtvuur op te stoken onder een enorme wok.  De vrouw des huizes helpt ons de groente, pepers en knoflook fijn te snijden en in de wok te roerbakken.  Zij doet eigenlijk het meeste werk, en ik schep de inhoud wat rond.

Later eten we in de open huiskamer van het oude Qing dynasty huis onze “zelfgemaakte” lunch op.  Deze woningen zijn allemaal dezelfde typisch vorm: een open ruimte waaromheen de kamers van het huis zitten in meestal niet meer dan 2 verdiepingen.  Op de mantel staan meestal een links spiegel en een rechts vaas, en in het midden een klok met fotos van de ouders of grootouders.

Nanping

In de middag lopen we door Nanping Village, we zijn inmiddels historisch dorpen murw, en sjokken April achterna het ene huis in en weer uit, via temples en kleine straatjes zijn we blij als we weer in de auto zitten.  Drie historische dorpen op een dag is een dorp teveel.  We eindigen de dag in Huangshan waar we zelf een maaltijd bestellen in het hotel naast een wedding party.  Het gaat klungelig, maar uiteindelijk komt er toch eten op tafel.  De groenten smaken heerlijk en ook wat voor vlees door moet gaan smaakt prima; pork geloof ik maar ik weet het niet zeker. 

Nasi Goering, Bami, Sate,
Neem ook nog een Loempia mee,
Eet je maar rond, het is ook zo gezond, 
Ja de Chinees doet veel meer met vlees...

Maandag, 7 Mei 2018

Xi’an River

Het ontbijt vind plaats in een zaal met chinezen, waar BZN en John Denver op de zaal speakers klinken.  Of het werkelijk BZN is weet ik niet, maar het lijkt er veel op.  We gaan vandaar via een ritje door de bergen weer naar een dorpje langs de Xin’an River, waar we kunnen wandelen.  Ditmaal is het een gewoon bergdorpje, dus niet een toeristische “historical” plaats, maar gewoon een dorpje waar mensen wonen, werken en nieuwsgierig doch vriendelijk de bezoekers -wij dus- aanstaren. 

Om er te komen moeten we de rivier oversteken en de veerpont heeft niet een formele dienstregeling, maar die moet je roepen vanaf de overkant als je hem nodig hebt.  April en Gepke roepen een hele tijd iets wat lijkt op “Tjwandja!!” en na een minuut of 5 komt er eindelijk iemand naar buiten die het kleine bootje dat voor pont door moet gaan naar de overkant loodst.  Dit is wat Drs. P. in gedachte had met zijn liedje heen en weer.  Het oude bootje, waarvan de beste jaren ver in het verleden lagen, leidde ons wonder boven wonder naar de overkant. 

Wandelen en kapper

Hier hebben we een heerlijke wandeling door het dorp gemaakt, waar Gepke ook nog even een kapper voor me vond in een klein kamertje langs de weg.  Het is erg warm en vochtig, dus is maak me dan ook geen zorgen om het feit dat de kapper me bijna kaal knipt.  Lekker koel nu!

Qian Kou

Na weer een scenic wandeling stappen we in een ander veerpont weer naar de overkant waar onze minivan op ons wacht.  Dit was een hele leuke uitstap, vooral omdat het totaal niet een toeristische plek was en het authentieke dorp ontzettend leuk op ons overkwam.

Toch hebben we de dag nog even afgesloten met wat toeristische bestemmingen; Qian Kou Residence House met de 7 poorten, een Bonzai boompjes tuin en Chengkan Village, een soort openlucht museum waar oude gebouwen uit de omgeving naartoe zijn gebracht zodat ze voor het nageslacht bewaard blijven.  Alle bestemmingen hebben een ding gemeen; het regent overal…

Tunxi

Aan het eind van de dag komen we weer in Tunxi aan waar we in de “Ancient Street” met April wat van de verschillende theesoorten gaan proeven in een thee lokaal.  Je kunt wel merken dat de Chinezen hun thee serieus nemen.  Het is niet even een schepje thee in het theeëitje en huppakee heet water erover.  Nee, de kopjes worden eerst gespoeld met heet water om ze schoon te maken en op te warmen.  Dan gaat de ongesneden thee in een special bakje waar het wederom met warm water eerst een keer wordt gespoeld. 

Vervolgens moet men wachten tot het water 80C graden is dan kan de thee daarin worden getrokken.  Dan wordt het eindelijk in de mini glaasjes ingeschonken en mag je het drinken.  Vervolgens wordt dezelfde thee nog tweemaal getrokken, en elke keer moet het volgens de kenners iets anders smaken.  Ik geloof hen wel op hun woord; het smaakte voor mij allemaal naar warm water.

Afscheid van April

Het is tijd om afscheid te nemen van April, want we gaan nu naar Guilin vliegen.  Het is jammer dat we haar niet de hele vakantie kunnen houden, want we zijn wel een beetje aan haar gehecht geraakt.  Ze was niet alleen een fantastische gids, maar voelde uiteindelijk aan als een goeie vriend die enthousiast ons haar stad en omgeving liet zien.  Voordat we naar de gates van het vliegtuig lopen krijgen we elk nog even een knuffel van haar, en ze blijft kijken en zwaaien tot we uit beeld zijn.

Vliegen naar Guilin

De vlucht naar Guilin verliep onopvallend en bij aankomst in Guilin stond ditmaal Linda met een briefje met daarop Gepke haar naam.  Het is wel makkelijk hoor om zo overal opgewacht te worden en privé te worden rondgereden.  Ik voel me zo nu en dan net een keizer van de oude dynastieën.  Linda spreekt het Engels wat we van andere Chinezen gewend zijn: het klinkt als Engels, maar de woorden zijn toch af en toe onherkenbaar.  Zij en haar chauffeur brengen ons naar ons hotel, de Aroma Tea House, waar we afspreken dat zij ons overmorgen komt halen.  Morgen hebben we een dag voor onszelf.

Dinsdag, 8 Mei 2018

Guilin op eigen gelegenheid

Op verzoek van het hotel worden we vandaag naar een andere kamer verhuisd.  Geen idee waarom want het leek ons wel een prettige kamer.  De nieuwe kamer is twee verdiepingen hoger en even comfortabel, dus voor ons maakt het niets uit.   Voor de verhuizing maken we gebruik van het ontbijt op de 5de verdieping, in een ruimte waar we een mooi uitzicht hebben over de stad. Het personeel maakt op verzoek een eitje voor ons klaar en verder staat er een buffet met westerse en oosterse hapjes voor het ontbijt.

Deze vrije dag gebruiken wij om Guilin te voet te verkennen.  We doen het vandaag rustig aan en bezoeken geen sites.  We eten een ijsje bij de twee pagodes en s’avonds gaan we voor de verandering India’s eten bij het restaurant Kahli Murch aan het eind van een lange drukke steeg met veel eettentjes.  Het is echt een lekkere vrije dag, want het is tenslotte ook vakantie.

Woensdag, 9 Mei 2018

Longshen Rice terraces

Linda is op de afgesproken tijd aanwezig in de lobby van ons hotel en neemt ons mee op een lange rit naar het gebied van de Longshen Rice terraces.  We hebben de koffers tijdelijk bij de Aroma Tea House achtergelaten en alleen een paar zaken voor een overnachting ingepakt in de rugzakken. We moeten na de autorit een behoorlijke klim maken naar het Longji One Art hotel in het dorp en dat gaat wat makkelijker zonder zware bagage.  Nadat we zijn ingecheckt in het mini kamertje hier, maken we een wandeling via veel trappen naar boven om te genieten van het uitzicht over de rice terraces. 

Linda test ons door te vragen of wij de dieren herkenen die in de terraces zichtbaar zijn: Nine dragons en Five tigers.  Als gevolg van de inspanning zie ik wel honderd Tijgers die heel veel op Draken lijken, dus dat zit wel snor.  Na dit proefwerk vervolgen wij onze wandeling tussen paddies naar beneden in de regen.  Water stroomt van paddy naar paddy, via een ingenieus irrigatie systeem. 

Hoewel het best wel hard regent genieten we allebei van deze wandeling en komen lekker moe weer bij ons hotel aan. We hebben niet veel zin om s’avonds nog een restaurant te zoeken in het dorp dat is gevormd als een doolhof, en dus eten we in ons hotel, hetgeen geen onaardige keuze blijkt.

Ping’an

Onze kamer in Ping’an is klein maar heeft uitzicht naar drie kanten.  Airco is op deze hoogte niet nodig en wij zetten alle ramen open en luisteren in bed naar de regen die spettert in de rice paddies om ons heen.  Krekels en kikkers maken een lawaai van jewelste, maar ondanks dat vallen we in een heerlijke diepe slaap.

Donderdag, 10 Mei 2018

s’Ochtends wacht Linda ons na het ontbijt alweer op voor een wandeling naar een naastgelegen oud dorp. Het regent nog steeds, maar dat hoort bij dit gebied vind ik.  Hoe kun ja anders rijst verbouwen?  Je akkers moeten onder water staan en dus zal er wel een behoorlijke hoeveelheid water bij komen kijken.

Onderweg zie ik op het pad een duizendpoot lopen.  Hij is donkerbruin en elk segment heeft een rode ring, het is erg mooi, maar ik zit er maar niet aan.  Mooi kleuren betekenen vaak ook giftig, dus blijf ik maar op een afstandje.

Wandelen tussen de rice paddies

We lopen langs een gebied dat heet de Seven Stars around the Moon, een ingewikkeld patroon van rice paddies.  We lopen over de smalle paadjes door de bergen naar het volgende dorp, hetgeen een beetje minder toeristisch is en daarom wat authentieker.  In het dorp woont een 98 jarige oude vrouw in een van de oudste huizen van het dorp, en zij laat voor een kleine bijdrage haar huisje van binnen zien.  Ze is net haar lunch aan het klaarmaken as wij haar bezoeken, en ze gaat daar ook stoīcijns mee door alsof we er niet zijn.  Als ze klaar is deelt ze haar maaltijd met haar voorouders door een paar hapjes in een pot te gooien die voor een kleine “shrine” staat die aan haar voorouders is gewijd. 

Dit soort “ancestral shrine” (ik weet geen goeie NL vertaling) zie je veel in oude Chinese huizen. Het lijkt op een soort schoorsteen mantel; ik noemde de indeling al eerder: spiegel links, vaas rechts, klok in het midden, met hier en daar wat fotos van opa en oma of andere overledenen.  Verder heeft ze nog een kamer met spullen die ze aan toeristen verkoopt; hetgeen Gepke “goedbedoelde zooi” noemt. 

Volgens Linda is Opoe 98 jaar oud, maar ze ziet er geen dag ouder dan 70.  Volgens haar gebruikt ze geen middeltjes om zo jong eruit te zien, volgens mij kan ze niet zo goed rekenen…

Thee

We lopen verder en worden opgehaald door onze chauffeur voor de rit terug naar Guilin.  Onderweg stoppen we bij een thee plantage waar Gepke thee koopt om mee naar huis te nemen.  We kiezen voor de zwarte thee, niet de groene die volgens Linda veel gezonder is  We brengen dan een bezoek aan de Reed Flute cave, een grot hier in de omgeving waar ook grote politieke leiders uit de hele wereld op bezoek komen.  De grot is overal middels gekleurde lampen verlicht, welke het allemaal mooi maken, maar erg onecht.

Ik ben meer onder de indruk van de urinoirs in het herentoilet die ik naderhand bezoek.

Vrijdag, 11 Mei 2018

Elephant Hill

We hebben weer een vrije dag zonder onze gids Linda.  Op haar advies echter, gaan we op eigen gelegenheid Elephant Hill verkennen.  Dit is een berg in Guilin die de vorm heeft van een olifant. 

Om Elephant Hill zijn mooie tuinen, maar je kunt ook via een groot aantal trappen naar de 55 meter hoger gelegen top klimmen.  Aangezien het erg warm en vochtig is, kun je wel zeggen dat we knap bezweet bovenaan kwamen.  Boven op de berg waren er weer de nodige verzoeken om met ons op de foto te mogen.  Ik heb toestemming gegeven, mits ik zelf ook een foto met een van hun mocht maken.  Zie hier het resultaat:

We wandelen later terug naar het hotel om af te koelen en gaan s’avonds eten bij Li River Cuisine. Gepke kreeg hier lekker eten, ik kreeg kip afval met gember.

Zaterdag, 12 Mei 2018

Varen naar Yangshuo

Onze gids brengt ons vandaag naar de kade waar we op een boot stappen die over de Li River van Guilin naar Yangshuo vaart.  Het is een luxe boot waar wij met Linda een een gids van een andere groep een soort booth delen.  Boven op de boot is een open dek vanwaar je overal uitzicht op hebt, en waar Gepke dus de meeste tijd doorbrengt.  Ik bekijk het lekker vanuit mijn luie stoel en ga alleen naar buiten als er iets bijzonders is te zien, zoals de Nine Horses Rock. 

Volgens Linda is de lokale legende dat als je alle 9 paarden in de rots herkent dan wordt je President. Ik was in goed gezelschap want ik zag er 1000, net als President Bill Clinton toen hij hier was.  Verderop gaan we om een bocht en hebben we uitzicht op de bergen die de afbeelding vormen van het 20 Yuan biljet van China. 

Bergen

Die bergen blijven er voor mij gewoon onnatuurlijk uitzien, ontzettend steil zoals een kind bergen tekent.  Ze schijnen zo te zijn geworden in een ijstijd lang geleden toen gletsjers hier het landschap hebben gevormd.  We krijgen lunch op de boot, een vreemde combinatie van rijst met patat en groenten en sla.  Alles wat warm zou moeten zijn is koud (patat) en wat koud moet zijn is warm (sla).  Gelukkig heb ik vanochtend goed ontbeten. Als we van de boot afstappen lopen we via smalle straatjes en West Street naar het Aiyuan Hotel.  Hier checken we in en laat Linda ons weer aan onszelf over.  

West Street

West Street is zo’n 800 jaar oud, ontzettend druk met veel authentieke winkeltjes aan weerszijden.  Overdag’s gaat het nog wel maar tegen de avond verandert het in een chaotische, lawaaierige feest straat.  Wij lopen door de menigte mensen heen. Met ellebogen werk naar het Bavarisch Restaurant te werken waar ik een Wiener Schnitzel bestel en Gepke Tagiatelli. Het is weleens lekker westers te eten na al dat Chinees.  Het personeel in het restaurant zijn Chinese meisjes in Duits klederdracht, van die Dirndl jurken.  De kok is een Duitser en praat even met ons als hij buiten een sigaret komt roken.

We lopen nog even rond en kijken naar de licht show rond West Street voordat we richting bed gaan.  Het is opvallend stil in onze hotelkamer als je nagaat hoe lawaaierig het op straat is.  Slapen wordt dus geen probleem.

Zondag, 13 Mei 2018

Boodschappen doen

Vanmorgen gaan we naar de markt hier in Yangshuo om ingrediënten te kopen voor de cooking class die we later op de ochtend krijgen. Op de markt blijkt eens te meer dat alles eetbaar is volgens de chinezen.  We zien veel bekende en onbekende groenten en fruit, maar ook vissen, kikkers, kippen, eenden, katten en honden. 

Met name die laatste twee doen Gepke op slag vegetarisch worden.  De honden en katten zijn verkrijgbaar in geslachte vorm of levend.  Het ziet er zielig uit voor mensen met onze culturele achtergrond, maar hier is een andere cultuur en wie ben ik om te bepalen wat beter is?  Alles is geschikt voor de consumptie, kijk maar naar paardenvlees in Nederland; daar griezelen de Amerikanen van als we dat vertellen. 

Kookles

Uiteindelijk houden wij het voor onze schotel maar op kip.  Cooking class vindt plaats met grote groep Australiërs. We krijgen allemaal een schort voor en een muts op.  De dame die onze les leidt is streng en gebiedt ons letterlijk de instructies op te volgens.  We koken in een wok: Uitjes, aubergine, paprika, pepertjes, knoflook, gember. 

Ook maken we dumplings, die later worden gestoomd gemaakt in een bamboo basket.  Mijn eerste dumpling lijkt op een marshmallow, maar de volgende zijn al een stuk beter. De instructies van de juffrouw volgen elkaar steeds sneller en sneller op, bijna niet bij te houden.  Uiteindelijk komt er toch een product uit de pan en mogen we aan tafel plaatsnemen om het op te eten.  Het smaak waarachtig nog goed ook!  

Fietsen

S’Middags gaan we fietsen door de Yangshuo country side langs rijstvelden, water buffels en hele steile bergruggen. 

Het is niet inspannend, en de heuvels zijn wel te overkomen maar mijn kont doet erg zeer op het knoert harde zadel.  Gepke heeft natuurlijk nergens last van.  Uiteindelijk neem ik pauze op een brug over de rivier terwijl Gepke en Linda een klein stukje verder fietsen.  Terug bij het hotel gaan we weer op zoek naar iets westers om te eten bij “Brew”.  Gepke weer pasta en ik eet kip.

Maandag, 14 Mei 2018

Reisdag

Vroeg op vandaag als Linda’s chauffeur ons aan het einde van West Street komt ophalen. Met de auto 1.5 uur naar het station en vervolgens met de trein naar Hangzhou.  Linda en Gepke gaan kaartjes kopen en kiezen daarbij het loket met de langzaamste rij.  Inmiddels sta ik buiten voor het station met de koffers te wachten. Ik passeer de tijd met het kijken naar mensen.  We nemen op het station afscheid van Linda en beginnen aan de 8 uur durende treinrit naar Hangzhou.  Zo nu en dan stoppen we bij voor ons onbekende stations, maar ertussen blazen we met 300 km/uur door het Chinese landschap.  In Hangzhou worden we, opgehaald door Leaf, de volgende gids, die ons bij ons hotel afzet. 

Het is al laat maar we kunnen nog terecht voor het diner bij Grandma’s House, het restaurant naast het hotel.  Bij het inchecken in het hotel meende we al te merken dat de muren erg plakkerig aanvoelden, maar we besteden er in eerste instantie niet veel aandacht aan.  Aan de ander kant was nacht in diezelfde kamer ook niet best. De airco leek niet te werken en we zouden hier twee nachten moeten blijven.  De volgende ochtend zouden we wel even gaan klagen. 

 

Dinsdag, 15 Mei 2018

Hangzhou

Zoals al gezegd was de eerste overnachting in Zheijiang International Hotel. Met plakkende muren en hele warme kamer niet echt succesvol.  Alhoewel het personeel de klevende muren heel gewoon vonden, zouden ze ons toch een andere kamer geven. Hier zou volgens hen de airco het wel doen.  In ieder geval waren de muren beter.

West Lake

Leaf haalt ons s’ochtends op voor een West lake wandeling.  Na kronkelige paadjes door een parkachtige omgeving kwamen we aan bij een kade waar we een boot naar overkant nam … en weer terug.  Deze boot wordt niet echt gebruikt als vervoermiddel, maar meer om een mooi uitzicht te krijgen over het meer.  De boot vaart op het West Lake langs een drietal stenen torentjes in water die zijn afgebeeld op het 1 Yuan biljet.  Dit zal niet lang meer het geval zijn, want de 1 Yuan biljet wordt meer en meer vervangen met een munt.  Niet zo vreemd als je nagaat dat 1 Yuan ongeveer anderhalve cent waard is.  De stenen torentjes worden “Three Pools Mirroring the Moon” genoemd.  

Tijdens Moon festival worden kaarsen in de stenen torentjes geplaatst en het licht schijnt dan door de halve manen in de torentjes en wordt weerkaats in het water.  Volgens de locals zie je dan hier 33 Manen: Per torentje 5 en nog eens 5 van de reflectie.  Vervolgens twee van Maan zelf met de reflectie.  Dat is in totaal 32 manen.  De laatste Maan is de Maan die je in je hart draagt als je aan iedereen denkt als je de maan ziet. 

Tempels en bidden

Na dit verhaal bezoeken we “Temple Peak Flown from Afar” ook wel Fela Peak.  Door het accent van Leaf verstond ik consequent de “Temple of the flying Pigs”, hetgeen ik wel toepasselijk vond.  Bij de Ling Ying Temple kun je wierook aansteken om vervolgens in drie richting een boedhistisch preveltje te doen.  Gepke en ik hebben dat even gedaan voor de foto, niet omdat we Boeddhisten zijn.  Het is wel mooi om alle Boeddhistische Chinezen te zien die dat hier met volle overtuiging doen. 

Het is volgens Leaf tijd voor de lunch; ook zij vindt zoals al onze gidsen in China dat eten het belangrijkste is dat bestaat. Deze lunch wordt genuttigd in een Chinees restaurant (duh!), en zoals gebruikelijk bestelt men voor ons veel te veel eten, ook al vragen we om minder.  Na het eten mag je tot overmaat van ramp met je volle buik ook nog eens klimmen naar de top van de Six Harmonies Pagode (Lihue Pagode) om te genieten van het uitzicht.  Bij elke stap naar boven krijgt mijn lunch heimwee, maar ik heb het gehaald en van het uitzicht genoten over Hangzhou.

Uiteraard hadden we geen honger s’avonds en hebben alleen maar winkeltjes gekeken en een paar ijsje gekocht bij Dico.  We overnachten in onze nieuwe kamer, die een verbetering is over de vorige met de plakkerige muren en niet werkende airco.

Woensdag 16 Mei 2018

Terug naar Shanghai

Vandaag hebben we een luie dag.  We staan laat op, ontbijten uitgebreid en maken ons op voor een late check out. Leaf heeft vandaag een andere afspraak, dus Joy komt ter vervanging ons ophalen om ons naar het treinstation te brengen.  Joy is overigens een jongen, al doet de naam vermoeden dat het een meisje moet zijn.  Joy spreekt maar een paar woordjes Engels, net genoeg om “hallo” te zeggen en “hier zijn je treinkaartjes”. 

De trein naar Shanghai is niet een supersnelle, hij gaat op vele stukken niet sneller dan 200 km/uur, en in de middag komen we in Shanghai aan.  Als professionals weten we de metro line (2) te vinden naar ons hotel voor de komende dagen: Renaissance by Marriott in Shanghai. Echt lang hoeven we niet te zoeken naar het hotel. Als we aan het eind van de trap zijn bij het metro station, zien we het hotel aan de overkant van de straat.  Het ontvangst is hartelijk en overal is personeel dat buigt en koffers overneemt.  Men belooft ons de mooiste kamer en vragen voortdurend wat ze voor ons kunnen doen.  Het lijkt erop dat we hier in de watten zullen worden gelegd. 

Het is ook meteen duidelijk dat al deze service een prijskaartje heeft. Aangezien wij toch een ontbijt willen in het hotel en dit niet is inbegrepen, betalen we een woekerpremie  We gaan na het inchecken meteen naar B&L Bar en Grill om te eten, die op nog geen 5 minuten lopen van ons hotel ligt.

17 t/m 22 Mei 2018

Bijkomen in Shanghai

We brengen de laatste dagen van onze vakantie door in de wereldstad Shanghai.  In 2005 hadden we even geproefd van de sfeer van deze stad. Destijds beloofden onszelf dat we terug zouden komen om dit beter te onderzoeken.  Onze laatste dagen hier in China worden daarom gevuld met: laat opstaan en genieten van een groot ontbijt in ons luxe hotel.  Het personeel van de Marriott Renaissance doet hun best om het ons zoveel mogelijk naar de zin te maken. 

Dat begint al op de eerste dag waar wij vragen om een andere kamer, want het lijkt erop dat de airco het niet doet.  Het is warm en vochtig in Shanghai. Onze huidige kamer op de 15de verdieping staat de hele dag in de zon en kan bijna niet worden gekoeld.  Men verhuist ons meteen naar de andere kant van het gebouw en een verdieping hoger.  Het hotel heeft ook robots die rond rijden als vervanging van roomservice mensen.

Ons ritme nu is laat opstaan, genieten van het (dure) ontbijt en vervolgens de stad verkennen.  We maken meerdere wandelingen naar, op en langs de “Bund”, met het uitzicht op het Financial District en de Pearl Tower; zowel overdag’s als s’avonds, waar je kunt genieten van het neon licht van de stad.  We bezoeken Nanjing Road die kan concurreren met Rodeo Drive in Los Angeles.  Later snuffelen door kleine straatjes met typische Chinese winkeltjes als we weer terugkeren.

Things to do in Shanghai

We eten in een keur van restaurants: B&W’s bar, Chalet Bar and Grill, Sober Cafe, Shanghai Childe om er maar een paar te noemen.  Vervolgens lopen we door de bekende “French Concession”, een overblijfsel van de wijk waar de Fransen het vóór de tweede wereldoorlog het voor het zeggen hadden, en hun stempel is duidelijk gedrukt op de gebouwen hier. 

We maken een toer door het museum waar de eerste national Chinese People’s Congress was in 1911. Het begin van de eerste volksrevolutie in China werd hier ingeluid; niet te verwarren met de latere culturele revolutie.  Deze periode was het begin in van de macht van de Communistische Partij China.  Bij binnenkomst zie je de helden van de volksrevolutie zoals Li Da, Dong Biwu en Mao Zedong afgebeeld. Ik leerde hier dat ook een Nederlander een rol speelde: Henk Sneevliet.  De Chinezen noemden hem “Maring” en hij ook staat op de muur.

We wandelen door Fuxong Park; een geliefde plek voor Chinese ouders. Zij zoeken een partner voor hun zoon of dochter middels briefjes met daarop de leeftijd, lengte en andere kenmerken te adverteren. 

Shanghai is duur

We maken dankbaar gebruik van de goedkope metro als we te moe zijn om te wandelen. Echter de meeste tijd slijten we veel van de zolen van onze schoenen. Shanghai is duur, en we vermoeden onbetaalbaar voor een chinees met een simpele baan.  Het was geen uitzondering dat we $4 of meer betaalden voor een simple kop koffie.  Entree voor sommige bezienswaardigheden waren veel duurder dan in reisgidsen was aangegeven. Bijvoorbeeld de Jing’an Temple die 50 Yuan pp kostte ipv de 20 Yuan die het vorig jaar nog kostte. Hoewel dit  een mooie tempel is, dat geld is het zeker niet waard.  Het eten was vaak Chinezen, maar we hebben ook Italiaans gedineerd en Duits.

Zaken die ons opvielen in China:

• Iedereen wil met ons op de foto.
• Tour guides met draagbare luidspreker systemen die door berg en dal galmen.
• Chinezen vragen niet bij ontmoeting “Hoe gaat het met je?”, maar “Heb je gegeten?”
• Bij ontbijt wordt ook opgewarmd eten van de avond ervoor aangeboden.
• Op de weg toetert iedereen.  In de rij dringt iedereen voor.
• De Yellow Mountains zien er echt uit als op de chinese schilderijen: super steil.
• In veel van de hotels waar wij verbleven hadden ze een telefoon naast de WC pot.
• Er zijn veel, heel veel mensen in China.
• Om Chinees te kunnen lezen, hoef je geen Chinees te spreken.

Groetjes van ons,

Loek & Gepke

(Meer China fotos)