25 Februari 2006
Wat doe je als je een goedkoop ticket hebt naar Dallas in Texas? Is daar wel wat te doen? Eind Februari hadden wij dit luxe probleem. Onze tickets vanaf Denver kosten ons $5/pp en omdat we elke US stad wel als een uitdaging zien, besloten wij de uitdaging maar aan te gaan.
De vlucht van Denver naar Dallas was te overzien. Ongeveer anderhalf uur vliegen met nog een uur tijdsverschil. We vertrokken vrijdagavond rond zeven uur vanaf DIA en waren rond half tien in Dallas. Bij Hertz hebben we de auto ge-upgrade naar een Ford Escape, een auto waar ik echt van heb genoten. Een wendbaar autootje die echt lekker reed.
Vanaf het vliegveld hebben we met de hulp van “Beppie” (ons navigatie systeem) snel de weg naar het hotel gevonden. Wij hebben dit keer ook weer gekozen voor een La Quinta, een hotelketen die ons goed bevalt. Echter de volgende keer zullen we proberen er een te vinden die niet zo dicht bij de snelweg ligt. Erg veel herrie, die de hele nacht aanhield. Die avond proberen bij de receptie van het hotel een paraplu te lenen omdat het nogal hard regent, maar die optie is er niet.
Op zaterdag staan we op en gaan naar het ontbijtzaaltje wat in een ruimte niet ver van onze kamer wordt gehouden. Het onbijt is een keuze van wafels, gekookte eieren, verschillende cereals, toast, sinasappelsap, thee en/of koffie. Redelijk uitgebreid, maar we maken er uiteindelijk alleen vandaag gebruik van. Na het ontbijt rijden we naar een Walmart in de buurt en kopen twee opvouwbare paraplus omdat de weersverwachting er oor deze dag ook niet positief uitziet.
We stappen in de auto en rijden richting downtown Dallas om een bezoek te brengen aan het Sixth Floor museum. Dit museum is geheel gewijd aan de aanslag op John F. Kennedy die in 1963 vanuit dit gebouw op de zesde verdieping is neergeschoten. Een indrukwekkende verzameling informatie die dit tijdperk weer doet herleven, vooral voor mensen die deze periode zelf hebben meegemaakt. Maar er zijn ook veel jongere mensen hier te zien die toch ook interesse in deze periode hebben. Na het museum gaan we in de omgeving wandelen, en lopen in de richting van Pioneer’s Square. Hier is een grote verzameling bronzen beelden te zien die een cattle drive voorstellen. Er zijn longhorn koeien en paarden met cowboys die ze opdrijven. We lopen er een beetje tussen door, maar de regen die nog steeds met bakken uit de lucht komt, druk de pret een beetje. We besluiten maar in de auto te stappen en naar Southfork ranch te rijden ten noorden van Dallas.
Bij Southfork regent het nog steeds hard, maar het meeste entertainment is hier binnen, dus dat mag de pret niet drukken. Wie net als ons in de jaren 80 de serie Dallas op TV heeft gevolgd, zal misschien wel een beetje nieuwgierig zijn naar deze plek waar veel opnames zijn gemaakt. Het is een en al kitsch en nu 20 jaar later kun je jezelf haast niet voorstellen dat je alles afzegde om naar deze TV soap te kijken. Eerst is er een winkeltje waar je de nodige souveniers kunt kopen. Vervolgens loop je door een ruimte waar allerlei foto’s en herinneringen hangen aan de serie en hun acteurs. Who shot JR? Wie blijkt er nu weer een onecht kind te hebben? Op een grote wand worden alle relaties uit de doeken gedaan tussen de Ewings en Barnes.
Na deze ruimte weer naar buiten en op een kar achter een tractor door de stromende regen naar de woning van de ranch waar de buitenopnames zijn gemaakt. Hoewel het huis niet klein is, is het zeker niet zo groot als de TV serie deed voorkomen. Volgens de gids is het allemaal gedaan met groothoeklenzen en spiegels. Autoritten over de lange oprit naar het huis werden gesimuleerd door 5-6 keer opnieuw te beginnen om zo de illusie te creëren van een kilometers lange oprit, die in werkelijkheid maar enkele honderden meter is.
Na al dit kitsch keren we weer terug naar het echte Dallas, met name de West End, om daar een plekje te zoeken waar we een avondmaal kunnen nuttigen. Het wordt uiteraard een plaats waar we steaks kunnen eten: Hoffbrau. We zijn tenslotte in Texas. De prijs valt alleszins mee, maar dat zal morgen worden gecompenseerd. We keren na het eten terug naar ons hotel en ons bed waar ’s nachts het onweer het geluid van de snelweg zo nu en dan overstemd.
Zondagochtend besluiten we niet in het hotel te ontbijten maar gaan iets verderop bij Palamino’s een ontbijtbuffetje pakken. Het lijkt erop dat hier alleen hispanics komen, want de taal is overwegend spaans. Zelfs op Gepke’s vraag wat er in een van de geboden schotels zit, komt als antwoord alleen maar “Huevos”. Het is niet een bijzonder restaurant, maar relatief goedkoop en je kunt je buikje er helemaal rond eten. Een goed begin voor de dag.
Onderweg gisteren was ons oog gevallen op “Ripley’s believe it or not” en we besluiten daar vanochtend even een bezoekje te brengen. Hier heb je een wassen beelden museum en een ander museum waar allerlei vreemsoortige zaken zijn tentoongesteld. Op het pakeer terrein zijn de plaatsten gemerkt met de namen van bekende personen. Wij kiezen voor het parkeerplekje van Britney Spears. Wij gaan eerst even bij het wassenbeelden museum naar binnen. Wij zien hier alle presidenten van de US en vele andere beroemdheden. Halverwege verandert alles in een nogal religieus geheel, waar we beiden heel snel doorheen rennen. Dan krijgen we de optie om naar de uitgang te lopen of nog een omweg door in het griezelgedeelte te maken. Uiteraard kiezen wij hiervoor. Gepke zoekt de hele tijd naar mijn hand hier en is allerminst op haar gemak. Het geheel is uiteindelijk allemaal heel leuk gedaan, en best de moeite waard. Ook het tweede gedeelte waar de meest vreemdsoortige zaken zijn tentoongesteld houdt ons bezig, zoals gekrompen hoofden, grote mensen, kleine mensen, snijwerkjes varierend in schaal van een tandenstoker tot een olifanten slagtand en ga zo maar door. Ook her weer een griezelachtig deel maar minder schokkend dan die in het wassenbeelden museum.
Na Ripley’s richten we ons op Fort Worth, de westkant van dit metropool gebied. We gaan naar het oude stadsdeel in de omgeving van de Stockyards. Het regent vandaag gelukkig niet meer en de zon komt ook naar buiten. Het wordt zelfs een beetje warm. We parkeren de auto ergens buiten de Stockyard op straat en gaan de omgeving bekijken. Op vrijdag en zaterdag kun je in het Stockyards building een rodeo bekijken en andere cowboyachtige zaken. Vandaag op zondag is dit niet het geval maar het is desalniettemin een leuke omgeving om rond te kijken. Vanaf hier vertrekt een trein voor een rondrit in de Fort Worth omgeving en s’ochtends en s’middags is er een “cattle drive” door Main Street van een aantal Long Horns. Leuk voor een foto, maar verwacht geen op hol geslagen tafrelen. Tegen het eind van de middag lopen we verder door de straten op zoek naar een eettentje. Het is vrij vroeg voor eten, net na vijven, dus als we het Chophouse binnenlopen zit er niemand binnen. We hebben 4 obers geheel tot onze beschikking en we zien al aan de entourage dat dit meer zal kosten dan ons etentje gisteren. Maar het eten was heerlijk en het geld wel waard. Na afloop lopen we terug naar de auto en rijden weer naar het hotel. We doen een poging TV te kijken: de geest is gewillig maar het vlees zwak en al gauw vallen we beiden in slaap.
Na een onrustige nacht met veel herrie van de snelweg worden we rond 7 uur weer wakker. We doen ons ochtendritueel op ons gemakje en pas als we de auto inpakken merkt Gepke dat ze een uur in de war is met de vertrektijden van het vliegtuig. Het gaat dus een uur eerder weg. Dan maar ontbijten op het vliegveld. We rijden naar Hertz nadat we onderweg nog even snel de tank vol hebben gegooid (vol inleveren). Op het vliegveld kunnen we dan ontbijten bij Chili’s en kort daarna instappen in het toestel naar Denver.
Afgezien van de defecte rugleuning van mijn stoel, hij bleef niet rechtop staan, was het een “uneventful” terugvlucht naar Denver. In Denver is er nog even verwarring als we de hond op willen halen en die blijkt helemaal niet bij de kennel te zijn. Zij heeft het weekend bij de dierenarts doorgebracht omdat in de kennel een ziekte heerste (kennel cough) waar ze haar niet aan wilden blootstellen. Blijkbaar heeft ze er geen nare ervaringen aan overgehouden, want ze gaat op haar vrolijke wijze weer met ons naar huis als we haar bij de dierenarts ophalen.
Groetjes van ons.
Loek & Gepke