Een nieuw avontuur

Een tijdje geleden begon het alweer te kriebelen bij ons.  We gingen op een road trip naar het oosten van Amerika, en hadden veel bewondering voor deze omgeving.  Ja, het was een stukje warmer, en zeker ook een stuk vochtiger, maar het was niet echt onaangenaam.  Wij zouden het hier wel kunnen uithouden.  We hadden min of meer verwacht dat we wel altijd in Colorado zouden blijven.  Maar waarom eigenlijk?  Nu we allebei met pensioen zijn, hebben we geen binding met deze of enige ander specifieke plek in Amerika.

“The world is your oyster!”, zoals ze hier weleens zeggen.  Reizen door Amerika hebben we al jaren gedaan, en dus zijn we wel bekend met wat er hier te koop is.  De Oostkust leek het meest aantrekkelijk, al gingen we niet over een nacht ijs.  Niet te dicht aan de kust, want we zitten niet te wachten op een hurricane op ons dak.  Zuidelijker en ietsje warmer zou wel fijn zijn, maar niet te warm zoals het tropische Florida.  Het voornaamste is dat het wat groenere omgeving zou zijn, met een wat langere groeiseizoen.  Dan kom je al gauw uit bij de zuidelijke staten van Georgia en de Carolina’s.

Het is dus Greenville in South Carolina geworden.  We wonen hier min of meer op de rand van de berg Paris Mountain.  Vrij rustige omgeving met veel bomen om ons heen, maar tegelijkertijd niet ver van winkels en andere faciliteiten.  Op onze oude stek was de dichtsbijzijnde winkel 5 mijl weg, terwijl hier binnen diezelfde afstand bijna elke winkel zich bevindt die je maar kunt wensen.

Het huis zelf is weer een stukje ruimer dan de Townhouse in Aurora, en ietsje kleiner dan ons oude huis op Grandbay.  De tuin is ruim, maar vergt (waarschijnlijk) minder onderhoud dan de hectare land die we vroeger bezaten.  Het is een ouder huis (1972) waar al het een en ander is opgeknapt, maar nog genoeg werk te doen om ons niet te vervelen.  Het schrikt nog niet af, in tegendeel, we hebben allerlei plannen over hoe we het aan onze eisen zullen buigen.

Greenville ligt wat verder weg van de gebruikelijke toeristische routes van bezoekers in Nederland, maar het is als sinds jaar en dag een toeristische toevluchtsoord in het oosten.  Het centrum van de stad wordt beheerst door de “Falls on the Reedy“. De rivier met de watervallen zijn omsloten door een mooie parkachtige omgeving.  Er is een overvloed aan restaurantjes, hotels en ander vertier om de bezoekers van Greenville te behagen.  Maar ook de lokale bewoners maken er gretig gebruik van.

Greenville ligt ook niet ver van de Blue Ridge Mountains, waar je heerlijk kunt hiken en kamperen.  Dat kamperen laat ik graag aan anderen over, geef mij maar een comfortable bed in een net hotel.  Wel zal ik hier met de motor gaan toeren, dat lijkt me wel heel erg leuk.  We verruilen het rode rotslandschap van het westen met het ruige groene landschap van het oosten.

Het huis voelt nog wat onwennig aan, af en toe geluidjes die we niet gewend zijn en ’s avonds erg donker buiten.  Buiten lopen er af en toe wat dieren rond die we niet gewend zijn.  Zo zag je in Aurora zelden een eekhoorntje, terwijl het hier wemelt van die beestjes.  Ook heb ik sporen van herten gezien, maar nog niet de herten zelf.  Gepke heeft ook een beest gezien; het leek op een wasbeer zonder masker.  Het was waarschijnlijk een ground hog of misschien een bever.

Voorlopig zijn we erg druk met het inrichten van alles, maar ik zal proberen zo nu en dan een update te plaatsen met wat foto’s.

Groetjes van ons!