Nee, we zitten niet in Zeeland. Ik bedoel GOES ofwel Global Online Enrollment System. Als je veel reist dan gaat er best wel veel tijd zitten in het onderdeel waar je door immigrations moet. Als je dat wilt stroomlijnen, kun je jezelf opgeven middels GOES voor Global Entry. Men doet dan een grondige antecedentenonderzoek van je, en als alles goed verloopt kom je op een lijst te staan van personen die door de korte rijen van de immigrations mogen op de vliegvelden in de US.
Wij hadden al iets dergelijks via TSA pre, die we via United hadden verkregen, maar dat houdt op binnenkort en dus besloten wij ons op te geven voor Global Entry. Het invullen van alles online waar ze je het hemd van het lijf vragen was vrij snel geregeld. Vervolgens moet je ook nog een interview met een Global Entry CBP officier hebben. Dat was wel meer regelwerk. Er zijn maar een beperkt aantal plekken waar je dat kunt doen. Jammer genoeg was het kantoor op het vliegveld van Denver al volgeboekt tot Oktober van dit jaar.
Alternatieven
Dus gingen we kijken of er een andere plaats was in de buurt waar het eerder kon. De enige plaatsen in “onze buurt” waar men dit soort interview doen waren Salt Lake City UT, Lincoln NE of Albuquerque NM. De meeste van deze steden waren ook vol tot later in het jaar, maar Albuquerque had nog een plekje op 3 April. Dus hebben we maar besloten er een road trip aan te wagen. We boekten een hotel in de omgeving van het Sunport vliegveld van Albuquerque op 2 April, zodat we de volgende dag meteen naar het interview zouden kunnen gaan.
Vliegen of rijden?
Nu is Albuquerque ook niet naast de deur en vliegen op korte termijn kwam op zo’n $275/pp, dus besloten we maar te rijden. Het is ongeveer 750km over de niet meest boeiende weg in de US (I-25). Tja, je moet er wat voor over hebben. Op zondag reden we rond 8 uur s’ochtends weg en tegen half vier kwamen we bij het hotel aan. Een afstand ietsje verder dan Amsterdam – Berlijn.
Nu was het die dag ook onze 24 jarige huwelijks dag, dus we gingen gepast uit eten bij Season’s Rotisserie niet ver van Old Town Albuquerque. Het eten was zo goed dat we terug moesten waggelen omdat we zoveel hadden gegeten. We gingen vroeg naar bed, want we waren wel moe van de reis en moesten de volgende dag vroeg op voor het interview.
Het interview
Op Maandagochtend pakten we alles in de auto en liepen van het hotel naar het vliegveld. Het was minder dan een kilometer en eigenlijk zie je dat niet vaak in Amerika dat je naar het vliegveld kunt lopen: het ligt echt midden in de stad. Om kwart over negen ging het kantoor open en mochten we naar binnen.
Ik was meteen aan de beurt en een indrukwekkend uitziende Global Entry CBP officier met pistool aan zijn broekriem nam me mee het kantoor in, samen met een andere man die ook om 9:15 een afspraak had. We werden dus geïnterviewd terwijl we naast elkaar zaten, hetgeen ik wel een beetje vreemd vond. Men had tenminste een geluiddempend schotje ertussen mogen zetten want ze stellen toch wel persoonlijke vragen.
De man naast mij was vrij snel klaar en vertrok weer. Hij werd vervangen door Gepke, die een afspraak na mij had om 9:30. Het verliep verder allemaal vrij vlot. Aangezien alles verder goed was, mochten we met onze goedgekeurde status weer vertrekken. Vanaf nu mogen we bij immigrations door de Global Entry rij. Het stelde eigenlijk administratief allemaal niet zoveel voor. We moesten er wel een heel eind voor rijden om het allemaal geregeld te hebben voordat we op vakantie gaan. We liepen terug naar de auto, hebben getankt en zijn weer terug naar Denver gereden. Een rit die we alleen hebben onderbroken met een stop bij McDonald’s voor een patatje en een milkshake.
Weer naar huis
De auto reed op die afstand vrij zuinig (30 MPG) en we hebben alleen getankt bij de start in Denver en in Albuquerque. Wij noemen het dus een zakenreis, niet een vakantie. Desalniettemin heeft Gepke genoten van de antilope en andere hertjes die ze zag onderweg. Als Gepke eenmaal ook met pensioen is, denk ik dat we wat meer tijd zouden nemen voor een dergelijk klusje.
Mooie bergen! Heel anders dan hier in FL. 🙂