Als je dan zo met zo’n schuurtje bezig bent, gaat er weleens iets mis. “Twee keer meten, een keer snijden” zeggen ze, maar toch ga je een of twee keer de mist in. En je ziet het pas als je een stap terug neemt en je werk bewondert. Zeg ik tegen Gepke:
“Wel GVD, nu zit dat ding toch scheef! Zal ik het maar weer loshalen?”
“Ach joh, dat valt wel mee. Volgens mij ben jij de enige die dat ziet…”, antwoordt zij dan.
Dat mag dan wel zo zijn, maar het zit me toch niet lekker. Maar laatst kwamen we tot een overeenstemming; die zaken waar het scheef is, iets mist een kiertje hier of een schroef die uitsteekt: da’s karakter. En de buitenkant van het schuurtje is nu dan geheel klaar, compleet met karakter 😉
In de afgelopen weken hebben we het schuurtje ingepakt als een kadootje met Tyvek. Die materiaal gaat onder de siding en moet weer en wind die eventueel door de siding heen dringt tegenhouden. Als dat spul erop zit, ben je behoorlijk reclame aan het maken voor de fabrikant (Du Pont), want het staat met koeie letters overal op het gebouw wat je ermee inpakt.
Nadat Du Pont dus een week of zo van onze gratis reclame had geprofiteerd, konden we de witte siding die we hadden besteld bij Lowe’s ophalen en beginnen met het afwerken van de buitenkant. Dat schoot wel lekker op en na twee weekenden zag het schuurtje eruit als een klein vakantiehuisje in Egmond aan zee. Binnen moet nog een hoop gebeuren: elektra, isolatie, muren afwerken, planken maken voor opslag en een werktafel voor Gepke d’r “potting activites”. Maar de buitenkant is nu helemaal klaar voor de winter … en geen moment te vroeg. Gisteren heb ik in de stromende regen de laatste stukken siding ertegenaan getimmerd.
Een ding scheelt, dankzij de regen is de grond, die door de droogte in beton was veranderd, weer een beetje zacht geworden. Ik moet een gootje graven voor de elektra van de barn naar het schuurtje en dat zal nu misschien iets makkelijker gaan. Ik zal dat vanavond wel even uitproberen.