Ik liep al een beetje te klungelen met mijn rechter voet vanwege de gout (jicht) die daarin rondwaart, en nu ben ik weer helemaal in balans want nu heb ik mijn rechter enkel gebroken! Het is gebeurd in de Black Canyon of the Gunnison tijdens onze korte vakantie in Colorado. We waren donderdag eerst na het werk op de motor naar Glenwood Springs gereden om vervolgens de volgende dag door te rijden naar het Colorado National Monument in de omgeving van Grand Junction. Een hele mooie omgeving waar we nog steeds niet waren geweest.
Na het ritje door Colorado NM zijn we door gereden naar Telluride waar we twee nachten in de Inn at Lost Creek hadden geboekt. Dit is normaal een plek waar skieërs doorbrengen in de winter, en in de zomer is het er een stuk minder druk, maar niet minder mooi. We kregen een mooie suite toegewezen met een keukentje, ruime badkamer, een woon/zitkamer en grote slaapkamer. De prijs viel voor ons mee omdat we dit via “Living Social” hadden geregeld waardoor we een flinke korting kregen op deze weekend deal. Ons verblijf daar was heerlijk en we hebben genoten van het dorpje Telluride en onze wandelingen daar en in de omgeving. Alleen de laatste dag hadden we een beetje regen.
Op Zondag gingen we weer langzaam op Denver aan, via de Black Canyon of the Gunnison. Ook hier gingen we zij de verschillende uitzichtpunten kijken en wandelen. Ik ga er niet teveel op in, maar ik maakte een domme beweging en verstuikte mijn enkel behoorlijk, of althans dat dacht ik. We stapten weer op de motor en tegen die tijd dat we in Gunnison waren was mijn enkel behoorlijk opgezet; dus we stopten even bij Walgreen’s om een enkelbrace te kopen. De brace hielp een beetje, maar we besloten toch maar hier in Gunnison te overnachten.
De volgende dag reden we terug naar huis, en ik belde mijn voet doktor die vertelde dat ik de volgende dag wel even bij hem langs kon komen. Op Dinsdag keek de doktor en ze besloten toch maar even een X-ray te maken van mijn “verstuikte” enkel, en daar werd geconstateerd dat ik mijn fibula had gebroken. Geukkig is dat een bot die niet het volledige lichaamsgewicht draagt, anders had ik helemaal niet meer kunnen lopen. Nu deed het alleen maaar heel erg veel pijn. De doctor gaf me zo’n grote zwarte “laars” die mijn voet immobiel maakte, en raadde me aan een paar krukken te huren.
Dat hebben we dus geregeld, en nu strompel ik dus rond op krukken met mijn been in de laars. Ik heb nu pijnstillers en ontstekingsremmende medicijnen die ik moet nemen tot ik over een paar weken weer naar de arts mag voor controle.
Ik blijf dus even een klungel op twee manke poten nu…