Het is voor mij een beetje een vreemde week geweest. Vanwege de recessie en bezuinigingen op het werk zijn alle nog overblijvende werknemers verzocht een week onbetaald verlof te nemen. “Furlough” noemen ze dat; de amerikaanse interpretatie van arbeidstijdverkorting. Je kunt niet kiezen welke week dat is, maar voor mij was dat de week waarin Gepke en ik reeds een lang weekend naar Los Angeles hadden gepland. Deze stad hebben wij nog steeds niet bezocht, eigenlijk omdat het ons beiden in het geheel niet aantrekt. Maar we hadden nog een paar flight coupons over van United die dreigden te verlopen, en van andere mensen hoorden we dat het best een leuke omgeving is om te bezoeken, dus hebben we de knoop maar doorgehakt.
Donderdag 26 Februari
Ik ben dus de hele week al thuis, heb een beetje rondgehangen, geklust en wat films gekeken en vandaag eindigt mijn dag dus in een vlucht naar Los Angeles. Gepke heeft vandaag ook thuis gewerkt zodat we meteen aan het eind van de middag naar het lange parkeerterrein kunnen rijden bij Denver International Airport. We halen nog wat snacks bij de newstand op het vliegveld en eten burritos bij Cantina Grill Express.
Vliegen naar LAX
Vervolgens wachten we op onze late vlucht van Denver naar Los Angeles. Het lijkt wel of elke keer de stoelen in het vliegtuig weer wat dichter op elkaar worden gezet. Ik moet dwars zitten om mijn benen een beetje kwijt te kunnen; en aangezien ik een krent ben weiger ik extra te betalen voor de economy plus stoelen die iets meer beenruimte bieden. Eigen schuld dus vindt de luchtvaartmaatschappij.
Tegen negen uur s’avonds landen we op LAX en zoeken de Hertz bus die ons naar het verhuurstation rijdt. De meeste nederlanders die wij kennen kiezen voor een SUV, maar als echte amerikanen hebben ook wij die afgezworen. Het wordt een Chevrolet Impala, lekker ruim, comfortabel maar nog steeds draaikolken in de tank. We installeren het navigatiesysteem en voeren de Bayside Hotel in Santa Monica in.
Santa Monica
Sjakie leidt ons feilloos naar het hotel vlakbij het strand gelegen. Het is een oud hotel zo te zien zonder airconditioning. In Februari geeft dit niet, maar ik vraag me af hoe ze dat in de zomer doen? Verder is alles aanwezig. Een comfortabel bed, een ingebouwde kast om kleding in te hangen, een dressoir met daarop de TV. Langs de muur staat een kachel in die vòòr de 20e eeuw is gemaakt. Maar het is schoon en naar Santa Monica begrippen met $128/nacht betaalbaar.
Voor het inchecken zitten we nog even te klungelen met parkeren. Er is gratis parkeren op het terrein achter het hotel, maar dat lijkt vol. De hotel manager zegt dat we zo dicht mogelijk langs de muur moeten parkeren, dan kunnen andere gasten er nog wel langs. Dus terwijl Gepke een vloeitje tussen de autospiegel en de muur houdt, zet ik hem er echt vlak tegenaan.
Boodschappen
Het is al laat maar we gaan toch even in de directe omgeving wat kijken en vinden een convenience store waar we water, coke en ijsjes hebben gekocht. Likkend aan de ijsjes kijken we nog even wat TV en gaan slapen.
Vrijdag 27 Februari
Een beetje gedesoriënteerd wordt ik wakker, Gepke is al wakker en loopt in de kamer rond. Nadat ik me weer realiseer waar we zijn ga ook ik douchen. De doucheruimte ziet er recentelijk gerenoveerd uit, met nieuwe tegeltjes aan de muur en een douchekop waar een goeie druk op zit en een douche deur die goed sluit. Het raam van de badkamer is daarbij blijkbaar even vergeten, want die moet middels een koperen pijpje op slot worden gehouden. Het is verder in ieder geval een fijne douche en badkamer.
Ontbijt
Na het ochtend ritueel wandelen we een stukje naar het zuiden vanaf ons hotel, op zoek naar een plek om te ontbijten. Op Main Street komen we langs een tentje, “Shoop’s” geheten, die zich presenteert als een “European Deli” . Het zag er wel leuk uit en er zaten een aantal lokale politieagenten en dat betekent meestal dat het eten wel in te nemen is. We gaan zitten aan een tafeltje naast een stapel plastic potten waarin “Zenf” (mosterd) zit. Het geserveerde ontbijtje smaakte prima en het blijkt dat ze hier nogal wat europese producten verkopen, dus slaan we wat zoute drop, lakrisal en chocola in voor snacks onderweg.
Beverly Hills
Via het strand lopen we weer terug naar het hotel en halen de auto op. Ons eerste doel is Beverly Hills waar we eerst de Beverly Hills toerist information ons laten voorlichten en vervolgens in de omgeving gaan wandelen. We lopen op Rodeo Drive en gapen naar de etalages van winkels zoals Tiffany’s, Cartier, Dior, Chanel, Versace en ga zo maar door. Misschien dat het door de recessie komt, maar het was bijzonder stil op Rodeo Drive, geen rijke mensen of filmsterren die hun inkopen doen. Alleen wij twee, en een andere toerist die gewillig een foto van ons maakt op een bankje ter aanvulling van onze verzameling “domme bankje foto’s”.
Hollywood
Na een uurtje in de omgeving te hebben gewandeld en rondgekeken pakken we de auto weer en rijden naar Hollywood. Op Sunset & Vine pakeren we en gaan de Walk of Fame lopen. Op de stoep zijn sterren. Ze presenteren meer mensen die we niet kennen dan wel. We maken dan ook van de narigheid alleen maar een foto van Ronald Reagan’s ster. De wijk waar de Walk of Fame doorheen voert is niet van het niveau Rodeo Drive. De nadruk ligt op tattoo parlors, pornoshops en af en toe een toeristenwinkeltje.
We willen helemaal naar de Mann Chinese theater lopen, maar dat blijkt nog een aardig tippel te zijn, dus stoppen we voor een lunch bij Pigs & Whistle. Nu de voeten weer een beetje zijn uitgerust kunnen we doorlopen naar het Kodak Center en Chinese Mann Theatre. Het is er vrij druk en gaan daarom niet binnen kijken. Na het maken van een paar foto’s lopen we maar weer naar de auto.
Mullholland Drive
Inmiddels hebben we ontdekt dat de batterij van ons navigatiesysteem niet meer oplaadt. Een grondig onderzoek wijst uit dat de kabel van de sigaretten aansteker naar de GPS blijkbaar defect is. We gaan dus naar Best Buy om een nieuwe kabel voor Sjakie (GPS) te kopen. Bij BestBuy hebben ze niet precies de kabel die erbij hoort, maar wel eentje die via wat creativiteit als vervanger kan dienen, dus die kopen we maar.
Omdat we toch wel erg veel hebben gelopen vandaag gaan we verder maar rondkijken vanuit de auto en rijden via Mullholland Drive en Sunset Blvd terug naar de kust en Santa Monica. Ditmaal is er voldoende plek op het parkeerterrein bij het hotel en parkeren de auto dus voor de rest van de avond.
Buddha’s Belly
Na even in de kamer bij te komen, lopen we die avond naar downtown Santa Monica en eten bij Buddha’s Belly. De terugweg voert ons weer naar het strand waar we rondkijken op de Santa Monica pier. s’Avonds is de pier feestelijk verlicht en druk bezocht door locals en toeristen. We wandelen weer terug naar het hotel. Van sommige mensen hadden we gehoord dat dit niet een buurt waar je s’avonds op je gemak zou voelen, maar ik vond dat best meevallen. Ja, je ziet hier en daar wel een homeless person, maar ze vallen je niet lastig.
Zaterdag 28 februari
Rond 8 uur rijden we vanaf het hotel in noordelijk richting om een stukje van de Pacific Coast Highway te rijden. Niet al te ver van het hotel in SantaMonica stoppen we voor een ontbijt bij Snug Harbour. Dit tentje schijnt er al een aantal jaartjes te zijn, is door een emigrant opgericht naar de tweede wereldoorlog en in de seventies door een van de locals overgenomen. De muren zijn behangen met fotos van bekende en minder bekende mensen. Het eten smaakt er in ieder gaval redelijk.
Pacific Coast Highway
We gaan weer verder over de Pacific Coast Highway en rijden via Malibu naar Oxnard. Het is een mooie route langs de kust die je helemaal naar San Fransisco kunt volgen. Wij gaan echter tanken en keren dan weer terug richting Malibu. In Malibu slaan we af en gaan landinwaarts voor een scenic drive door de heuvels van de Santa Monica Mountains, Agoura Hills en vervolgens via de 101 rijden we weer richting LA.
La Brea Tar Pits
Het is weer tijd om de voeten uit te proberen en we gaan dus even op bezoek bij de La Brea Tar Pits. Tegenover het meertje wat regelmatig oprispingen toont in de vorm van opborrelende luchtbellen vinden we een parkeerplaatsje. De Tarpits is een van de bekendste fossiel locaties met een een grote collectie uitgestorven ijstijd planten en dieren. Geen van de fossielen die hier worden gevonden zijn ouder dan 10,000 to 40,000 jaar oud. In het nabij gelegen Page museum kun je fossielen bekijken van mammoeten, sabeltandtijgers, wolven en andere dieren die in de Tar Pits zijn gevonden. In het museum kun je ook zien hoe de fossielen worden schoongemaakt en geprepareerd.
Na het bezoek aan de Tar Pits keren we terug naar het hotel. Gepke heeft nog wat energie over en gaat een strandwandeling maken van Santa Monica naar Venice Beach en terug, terwijl ik lekker lui een dutje doe op de kamer. ’s Avonds wandelen we samen weer naar downtown Santa Monica en eten bij George’s Bistro. Nu het weekend is nemen de activiteiten toe in downtown Santa Monica en zien we allerlei straatvoorstellen op de 3rd street promenade.
Zondag 1 maart
Het is alweer onze laatste dag hier en na het uitchecken rijden we naar Venice Beach om een ontbijtplek te zoeken. Dat blijkt moeilijker dan we dachten aangezien Venice Beach wordt gekarakteriseerd door veel alternatieve tentjes die vegan en vegatarische maaltijden serveren. Wij hebben gewoon zin in een lekker ongezond vet amerikaans ontbijt. We landen uiteindelijd bij Benice Cafe, waar een standaard ontbijtje met aardappelen en eieren kunnen vinden.
Venice Beach
Nergens in Venice Beach is er de uitstraling van rijkdom, meer de sfeer van hippies uit de seventies en andere vergane glorie. Via strand en later via de beach promenade lopen we naar de Venice Beach pier. Langs de promenade staan de wat duurdere strandhuizen, geheel van de buitenwereld afgesloten via dichte hagen of hoge hekken. Op de Venice pier domineren de zeemeeuwen, pelikanen en hengelaars. Sommige hengelaars hebben 4 of 5 hengels die ze nauwlettend in de gaten houden.
Op de terugweg van de pier, komen we langs Muscle Beach maar zo vroeg in de dag en jaar is er blijkbaar geen animo om zichzelf en zijn/haar spierballen tentoon te spreiden; de workout equipment blijft ongebruikt. Wel wordt er basket ball gespeeld en is de jeugd met rolschaatsen en dergelijke in de weer.
Marina Del Rey
Met de auto rijden we via Marina Del Rey naar het zuiden. Onderweg bellen we United nog op. We vragen of we eventueel een eerdere vlucht terug kunnen nemen, aangezien we vlak langs het vliegveld rijden. Helaas was dit niet mogelijk. Bij een BestBuy gaan we nog een poging doen om de juiste kabel voor Sjakie te vinden. Ditmaal hebben we succes. We mogen de kabel die we bij de andere BestBuy hebben gekocht omruilen voor de juiste.
We kijken in dit winkelcentrum in El Segundo verder nog wat rond bij Best Buy, Smith & Hawken en Dick’s Sporting Goods. Rond 2 uur rijden we richting vliegveld en leveren de auto weer in.
Terug naar Denver
Na het inchecken van de bagage lopen we naar de gate om daar op onze vlucht te wachten. Ik val in slaap op de ongemakkelijke stoeltjes in de wachtruimte. Dit is iets wat ik nog nooit heb gepresteerd en word wakker als het vliegtuig gaat boarden. Uiteraard slaap ik daarna op het vliegtuig dus helemaal niet, en er is helemaal niets te doen aan boord; geen film of andere entertainment.
Gelukkig duurt de vlucht niet al te lang, maar in Denver moeten we wel vrij lang op onze koffers wachten. We nemen de shuttle weer naar het parkeerterrein en zijn in de avond weer thuis. Mijn mening over Los Angeles is niet echt veranderd. Het is een ontzettend grote uitgestrekte stad. Er zijn wel wat plaatsen om te bezoeken maar het kan mij niet echt bekoren. Ik zal misschien nog weleens teruggaan om andere zaken te zien. Zoals bijvoorbeeld het Getty Center, maar dat zal nog wel even op zich laten wachten.
Groetjes van ons,
Loek en Gepke
