Vrijdag 10 December 2004
“Geen auto huren, je kunt in Manhattan alles lopend af”. Dit advies hebben we maar opgevolgd, met als resultaat dat het eelt onder onze voeten met een centimeter of twee is toegenomen. Twee weken of zo voor de kerst besloten wij dat het wel een goed moment was om een tripje naar New York City te maken. We vlogen met de “Red Eye” van Denver naar New York om 23:40 uur op vrijdagavond, en kwamen om 5:30 uur Zaterdag lokale tijd op JFK aan. Het vliegtuig was niet erg vol, dus languit over drie stoelen konden we toch de nodige slaap krijgen. Voordeel van deze late vlucht was een overnachting minder in het hotel en een vroege start in New York.
Zaterdag 11 December 2004
Op JFK namen we de “Airtrain” naar Jamaica Station, en vervolgens de subway naar 51st en Lexington Ave. Het is nog donker als wij opduiken uit de gewelven van de NY ondergrondse en worden begroet door de steigerende wolkenkrabbers van Midtown Manhattan. Na even ons hoofd in onze nek te hebben gelegd om de lucht te kunnen zien, proberen we onszelf te oriënteren. We zijn op zoek naar het Metropolitan Hotel op de hoek van Lexington Ave en 52nd Street. Na even de naam bordjes op de hoek van de straat te hebben bestudeerd en vervolgens de verkeerde kant op te lopen, komen we toch goed terecht.
Metropolitan Hotel
Het Metropolitan is een van vele over geprijsde NY hotels, maar het valt ons alleszins mee. De lobby straalt een beetje vergane glorie van de 70’er jaren uit, maar het personeel is naar New Yorkse begrippen vriendelijk te noemen. We melden ons bij de balie en checken in, maar onze kamer krijgen we echter pas later te zien, want we mogen er pas om drie uur vanmiddag in. Onze bagage kan inmiddels wel worden opgeslagen. Niet dat we veel hebben meegesleept. Ons beider garderobe voor het weekend past in ??n klein koffertje op wieltjes, die voldeed aan de maximum afmetingen die voor handbagage is toegestaan.
Ontbijt
Afijn toch wat lichter, gaan we op zoek naar een ontbijt plek. De bell boy in het hotel adviseert de “Broadway Diner” aan de overzijde van de weg. Wij gaan hoopvol in die richting maar het blijkt te vroeg te zijn; men is nog niet open. Ik dacht dat dit de stad was die nooit slaapt? We lopen chagrijnig van de honger rond in de omgeving van Grand Central Station. In het Grand Central Station was nergens een gezellig ontbijt tentje te vinden. Gelukkig vinden uiteindelijk bij een Grieks tentje iets wat een voor ons als ontbijt kan doorgaan, en ons humeur verbetert aanzienlijk.
Na het ontbijt nemen we de subway naar het zuiden, richting The Battery en South Ferry, vanwaar de boot richting het vrijheidsbeeld en Ellis Island vertrekt. De kaartjes naar deze twee “must see” zaken in New York, koop je in Clinton Castle. Dit is een van de forten die New York moest verdedigen van met name de Engelsen. Overigens zochten de Engelsen in 1812 het een stuk zuidelijker toen ze uiteindelijk aanvielen gedurende de 2de Anglo-American war. Naar men aanneemt is de reden hiervoor geweest de acht forten in de directe omgeving van New York, waardoor het een minder aantrekkelijk doelwit leek.
Boot
Wij zijn hier bij Clinton Castle alleen maar om kaartjes voor de boot te kopen en sluiten ons daarna snel aan bij de lange rij wachtenden. Ook hier weer security die voor mij weer leidt tot half uitkleden. Mijn broekriem zorgt altijd dat de metaaldetector afgaat, en blijkbaar zit er ook metaal in mijn schoenen. Aan de andere kant van de security kleed ik me weer aan en hang alle elektronica (cell phone, organizer, horloge etc) weer op zijn plaats.
We staan nog even in de rij terwijl de boot aanlegt aan de steiger, maar dan mogen we erop. Als een kudde vee worden we aan boord gevoerd en het schip voert af in de richting van het vrijheidsbeeld.
Statue of Liberty
Terwijl “Lady Liberty” steeds dichterbij komt, worden we in de gelegenheid gesteld om een paar leuke foto’s te maken. Het eiland waarop het vrijheidsbeeld staat is klein, en het beeld zelf mag je niet meer in. Wel is er een korte rondleiding mogelijk in het fort dat als sokkel voor het vrijheidsbeeld dient.
Ellis Island
Wij besluiten het schip hier niet te verlaten en gaan meteen door naar Ellis Island. Ook hier is het evenals bij het vrijheidsbeeld ontzettend druk, maar aangezien dit eiland iets groter is verdwijnt de mensenmassa in hoekjes en gaatjes. Het grote gebouw op Ellis Island waar de emigranten tot aan de tweede wereldoorlog vrijwel allen werden gescreened, is geheel in zijn oude glorie hersteld. Het is een indrukwekkend verslag van alle mogelijke soorten mensen die in de USA hun geluk kwamen beproeven.
Ellis Island was het grootste en laatste obstakel op de weg van de immigrant. Hier werden ze onderzocht of ze voldeden aan de voorwaarden die men stelde aan nieuwkomers in het land. Was je gezond? Zowel lichamelijk als geestelijk werd je aan testen blootgesteld, die niet altijd even prettig overkwamen op de onwennige immigranten. Velen hadden al vreselijke ontberingen doorstaan tijden de reis naar Amerika, om vervolgens na een aantal vernederende tests te moeten horen dat ze het land niet binnen mochten.
De scheepvaartonderneming die ze passage hadden verleend naar Amerika moest ze dan weer op eigen kosten mee terugnemen. Vandaar dat die ondernemingen in het land van herkomst al het koren van het kaf scheidden. Al met al een interessant museum die mensen met een emigranten achtergrond nog meer raakt. Ook al kun je moderne emigranten toch echt niet meer vergelijken met de vroegere emigrant.
Terug met de boot
We nemen de eerste de beste boot weer terug naar Manhattan en nemen op de terugweg foto’s van de New York en New Jersey skyline. Vanuit de boot zien we de plek waar het World Trade Center is. De twin towers hebben hier duidelijk een gat achter gelaten. Nadat we van de boot zijn gegaan, lopen we dus meteen in de richting van “ground zero”. Op de plek waar de twee torens vroeger stonden is slechts een bouwput te zien, met hekken eromheen die behangen zijn met foto’s van de terroristische actie die de wereld in zijn voegen schudde. Het doet je wel iets om hier te staan, je moet dat echter zelf ervaren, want ik kan het niet beschrijven.
We lopen een stukje om ground zero heen en lopen vervolgens de trap af naar de subway. Het is opvallend dat dit subway station zo snel is hersteld zodat het weer geheel bruikbaar is. Dit station was recht onder het WTC en heeft dus een behoorlijk schade opgelopen, maar er is vrijwel niets meer van te zien.
Onze kamer is klaar
We nemen de subway terug naar Lexington Ave en 51st Street, het station nabij ons hotel. Dit keer hebben we door dat je ondergronds door het station naar 52nd Street kunt lopen en we duiken op vlak bij de ingang van het hotel. Weer naar de balie en dit keer is de kamer klaar voor ons. We laten ons weer verenigen met ons koffertje en nemen de lift naar de 7de verdieping. De kamer is netjes en van alle te verwachten comfort voorzien. Er is een superplatte LCD TV, en de kussens op het bed zijn zowaar comfortabel. Het raam kijkt uit op 52nd Street, en aan de overkant zit natuurlijk precies de uitgang van de brandweer. Echter hier op deze hoogte hoor je gelukkig niet teveel lawaai.
We besluiten eerst maar een dutje te doen, want we hebben eigenlijk sinds donderdag niet meer fatsoenlijk kunnen slapen. Het dutje duurt iets langer dan we dachten en we schrikken allebei na zevenen wakker. Maakt niet uit, het moest toch donker zijn om Times Square en Rockefeller Plaza te zien. De voeten protesteren nog even als we weer het pad opgaan, maar na verloop van tijd voelen we ze niet meer.
Times Square
Hoewel Times Square vrijwel op loopafstand van ons hotel is, nemen we toch de subway om onze voeten een beetje te ontzien. Tenslotte hebben we beiden een dagkaart op de subway gekocht en als rechtgeaarde Hollanders zullen we die tot het uiterste benutten. We duiken op in de omgeving van Times Square en merken dat het hier een stuk drukker is. Naarmate we dichter bij het beruchte kruispunt komen, lijkt het meer en meer op de vrijmarkt van Amsterdam op koninginnedag.
We lopen nu schouder aan schouder met de mensenmassa hier. Geen plek om claustrofobisch te zijn! Toch genieten we en kijken om ons heen naar de show van neon lichtreclame die hier bij hoort. We schuifelen langzaam verder op zoek naar een plek om te eten. We schieten een zijstraat in waar het ietsje rustiger is en ons oog valt op het uithangbord van een Ierse pub: O’Lunney’s. Waar beter Iers eten dan in New York, nietwaar? Wij gaan naar binnen en vragen bezorgd hoe lang we moeten wachten op een tafeltje. We zijn stom van verbazing als we meteen kunnen aanschuiven, reden te meer om hier onze maaltijd te nuttigen!
Rockefeller Plaza
Na een goeie maaltijd voor een naar NY’se begrippen redelijke prijs gaan we weer naar buiten. We hebben geen van beiden zin om de golven van mensen weer te trotseren op Times Square en dus lopen we via een omweg naar Rockefeller Plaza. Maar als we daar in de buurt komen slibt het ook hier dicht van de mensen. We dwalen nog wat rond op zoek naar de beroemde kerstboom hier, maar kunnen hem niet vinden.
Zoals overal elders in New York stikt het ook hier van de politie. We vragen de eerste beste agent waar we de boom kunnen vinden en met zijn instructies vinden het dan. Dichtbij komen is niet mogelijk vanwege alle mensen die hier vlakbij naar het kleine schaatsbaantje zijn komen kijken. Van een afstandje kunnen we echter een paar leuke fotos maken.
Vanaf Rockefeller Plaza lopen we langzaam weer in de richting van ons hotel. Ditmaal geen subway, want dat is echt de moeite niet voor dat kleine stukje. Onderweg kunnen we dan ook nog ergens een ijsje kopen die we als toetje op de hotelkamer op kunnen eten. Niet te ver van het hotel vinden we een kleine convenience store door Aziaten gerund, waar we twee Magnum achtige ijsjes kopen voor maar liefst 8 dollar! Ja dat zijn nou weer typisch prijzen die je alleen in downtown Manhattan vindt… We vinden uiteindelijk zeer moe ons bed in de Metropolitan en vallen daar als blokken in slaap.
Zondag 12 December
Ditmaal zijn we niet op een onmogelijk vroeg uur uit de veren en de Broadway Diner die gisteren nog dicht was vanwege het vroege uur, is ditmaal de ontbijt keuze van de dag. Het blijkt dat de bell boy gelijk heeft. De tent zit helemaal vol en dat is meestal een goed teken. We genieten van een lekker ontbijt die onze genoeg energie levert voor deze volle dag voor ons. Het eerste dat we doen als we weer op straat staan is proberen een foto te maken van de Chrysler Building die op dezelfde straat is als ons hotel.
Ons eerste doel voor deze dag is Bloomingdale’s, een grote winkel in New York, bekend van de bruine tassen die afhankelijk van hun grote de opschrift dragen: little brown bag, medium brown bag of big brown bag. Het was voor ons kijken, kijken en niet kopen want Bloomingdale’s was eigenlijk slechts een kort oponthoud onderweg naar ons eigenlijke doel voor de dag: Central Park. We dachten eerst even bij het Plaza hotel binnen rond te kijken, maar deze stond geen bezoekers meer toe na tien uur, dus we mochten niet meer naar binnen. Even goeie vrienden hoor!
Central Park
We staken de weg over en liepen Central Park in, langs de vele paardenkoetsjes die hier hun rondjes rijden. Het eerste wat ons opviel was ook hier weer een schaatsbaantje. Men was nog bezig met het schoonmaken van het ijs met een apparaat dat de opschrift “Trump” droeg, evenals de wanden langs de ijsbaan. Ik neem aan dat Donald hier gratis schaatst… Nadat het schoonmaak monster van het ijs was gereden, werden de poorten geopend en kon het schaatsvolk het ijs op. Het was een gezellige bende op het ijs, en lekker in het zonnetje bekeken wij het allemaal van uitzichtpunt boven de ijsbaan.
Belvedere Castle
We lopen verder Central Park in via leuke wandeling langs een Mexicaanse bijeenkomst in de richting van Belvedere Castle. Dit kasteel staat op een hoog punt in het park. Toegang is gratis, maar je moet wel in overleg met het overige trappen verkeer proberen naar het hoge torentje te komen. Toen wij er waren, was het verkeer naar beneden toe net op zijn hoogtepunt, en er is onvoldoende ruimte om elkaar op de trap te passeren. Even naar boven roepen als je omhoog gaat, of naar beneden roepen als je afdaalt is de ongeschreven regel voor het gebruik van deze trap. Bovenaan gekomen hadden we een mooi uitzicht over Central Park en de nabij gelegen wolkenkrabbers.
Ook hier dus weer gelegenheid voor foto’s, waarna we Belvedere Castle verlaten en onze tocht door het park voortzetten. Volgens Gepke moet hier ergens ook nog een echte Egyptische Obelix staan. We zien hem opeens tussen de bomen door opdoemen. Deze “Cleopatra’s needle” was een geschenk van Egypte aan de stad New York en wijst sindsdien in Central Park de lucht in. We maken foto’s van de hiërogliefen die slechts deels leesbaar zijn. We willen aan Loek Degenkamp vragen of hij ze voor ons vertaalt, maar dan zien we dat de vertaling op bronzen plakkaten aan de voet van Cleo’s naald is aangegeven. Deze vertaling help echter weinig, ik denk dat je in het oude Egypte moet hebben gewoond om de tekst te begrijpen.
Strawberry Fields
Van al dat wandelen krijg je honger, en het helpt niet dat er op elke hoek een worstjes verkoper staat. Nadat Gepke een paar keer heeft gezegd: “Worstje komt zo”, mag ik er dan eentje kopen. Met een echte New York hot dog in de hand loop ik verder in de richting van Strawberry Fields. In dit deel van Central Park is een plek opgedragen aan John Lennon die niet ver hiervandaan is doodgeschoten. De herinnering wordt gevormd door een eenvoudige rond mozaïek met de tekst “Imagine” in het midden. Ik neem een foto van deze tekst, die op dit moment wordt onderstreept met bloemen.
We lopen zwijgend verder het park uit naar een groot gebouw dat de aandacht trekt. Het blijkt het Museum of Natural History te zijn. Hoewel het aantrekkelijk is hier een paar uurtjes rond te banjeren, doen we het niet omdat we onze voeten nog voelen van gisteren. In plaats daarvan lopen we de lobby weer uit en nemen de metro naar City Hall. Bij dit zuidelijke deel van Manhattan zit de grote elektronica winkel van J&R. Hoewel we uiteindelijk weer niets kopen heb ik even zitten kwijlen bij de digitale cameras. J&R heeft een aantal winkels hier op een rijtje zitten en we lopen hier en daar naar binnen en doen nog even wat meer: kijken, kijken niet kopen.
China Town
Na de laatste winkel gaan we richting China Town. We willen daar niet alleen even rondkijken, maar ook ons diner voor de dag nuttigen. Na even te zoeken vinden we uiteindelijk toch een restaurantje dat onze goedkeuring krijgt. We verbazen ons even over de prijzen, maar nemen aan dat de porties wel klein zullen zijn. Het tegendeel is waar en het eten is zelfs smakelijk te noemen. Na deze voortreffelijk maaltijd zijn we slechts $16 lichter. Zo willen we we vaker uit eten. Buiten zoeken we het dichtstbijzijnde subway station op en gaan weer naar Rockefeller Center vanwaar we teruglopen naar ons hotel. We doen nog een poging om in bed naar een film te kijken, maar dat is bij ons zelden gelukt, zeker na zo’n lange wandeling. Welterusten.
Maandag 13 December
Deze dag begint met het uitchecken uit het hotel. Wederom mogen we onze bagage hier opslaan totdat we naar het vliegveld moeten. Om niet in herhaling te vervallen nuttigen we ditmaal het ontbijt bij Raffle’s, een ontbijt plek die hoort bij een of ander duur hotel . Dit is de eerste plek waar we even slikken bij het zien van de rekening, zeker als je nagaat dat de stroom gedurende een deel van het ontbijt was uitgevallen. In het schemer donker nuttigen wij ons ontbijt en gaan richting Chrysler Building.
We hebben vrijwel overal waar we in New York waren deze wolkenkrabber kunnen bewonderen, dus op onze laatste dag hier besluiten we hem ook even van binnen te bekijken. De lobby van de Chrysler Building is een echt art deco voorbeeld van een wolkenkrabber uit de 30’er jaren. Je waant je zo weer terug in de crisisjaren. We zouden graag een kijkje verder in het gebouw hebben genomen, maar jammer genoeg is dit niet toegestaan en ook is er geen “observation deck” zoals die er wel is op de Empire State Building.
United Nations
Vandaag gaan we even een kijkje nemen bij de United Nations Building. We melden ons binnen netjes, en ook hier moeten we weer van top tot teen worden onderzocht door security. Eigenlijk wel te verwachten hier. We wachten netjes onze beurt af en krijgen dan een Chinese dame toegewezen die onze groep door het gebouw zal rondleiden. Ze stelt zich voor als Chow-Chow, maar als ik later haar naam bordje even van nabij kan bekijken zie ik dan je het schrijft als Xiao Xiao. Zij doet het in ieder geval goed en geeft netjes antwoord op de vragen die tijdens de rondleiding op haar worden afgevuurd.
We lopen via een kleine tentoonstelling van giften aan het United Nations Building naar de verscheidene vergaderzalen. Jammer genoeg kunnen we niet naar binnen bij de vergaderzaal van de “Security Council”. De veiligheidsraad is vandaag in vergadering, en kunnen onze aanwezigheid wel missen. Wel mogen we de vergaderzaal binnen van de “General Assembly”. Deze zaal evenals de rest van het UN gebouw straalt eerbiedigheid uit met een hintje 60’s vormgeving. Het maakt wel indruk op ons.
Wolkenkrabbers
Hoewel we niet het plan hadden om al te ver te lopen vandaag, loopt het toch weer uit de hand. Via 34th street lopen we helemaal van de East River naar de Hudson River. Onderweg maken we een stop voor foto’s in de Empire State building. Dit gebouw uit min of meer dezelfde periode als het Chrysler gebouw is de bekendste wolkenkrabber in New York. Hier kun je wel naar boven, maar ook hier blijft het voor ons beperkt tot de schitterende lobby.
De wachttijd om naar boven te gaan wordt in uren uitgedrukt, en aangezien het buiten een beetje heiig is, zien wij er maar vanaf. In plaats daarvan gaan we winkelen bij Macy’s: weer niets gekocht. Vooruit, misschien bij B&H dan? B&H is een electronica zaak met ontzettend veel keuze, waar vrijwel al het personeel orthodoxe joden zijn, compleet met sjalotje en mooie krullen aan weerszijden van het hoofd. Maar ook hier weer niets gekocht, we zijn wat dat betreft niet te vergelijken met de gemiddelde amerikaan, die zo kort voor de kerst de credit cards tot het uiterste belasten.
USS Intrepid
Het is vandaag een stuk kouder dan gisteren, door een ijzige wind die de lange straten schoonveegt. Op de hoek zien we een Starbuck’s en besluiten net als gisteren hier een kopje warme chocolade te nuttigen om weer een beetje op te warmen. Weer een beetje opgewarmd gaan we verder naar de Hudson River. Hier zien we in de verte de USS Intrepid liggen. Het lijkt niet zover, dus we wandelen verder om dit bootje van dichtbij te bekijken.
Toch is het verder weg dan we dachten, met name veroorzaakt doordat het bootje niet zo klein is. Het is een vliegdekschip dat wordt gebruikt als luchtvaart museum. Hier staat ook een van de laatste Concorde vliegtuigen, en een heuse onderzeeër. Onderweg naar de Intrepid valt het ons op dat er voortdurend stukken vlees op straat liggen. Echt mooie stukken vlees, zoals T-Bone steaks en dergelijke. Dit is het gebied waar slagerijen hun goederen in vrachtauto’s laden, en blijkbaar valt er weleens een stukje naast?
Clinton District
Ons geslenter heeft ons geleid naar het Clinton District. We hebben inmiddels flinke trek gekregen, en vragen aan een agent met de omvang van een Sumo worstelaar of hij een goeie plek weet om te lunchen. Hij geeft ons twee suggesties, waaruit wij kiezen voor het Renaissance Cafe voor een late lunch, vroeg diner. Aangezien we hier weer kunnen bijladen, kunnen we ook wel weer teruglopen naar het hotel. We hebben in de afgelopen dagen meer gelopen dan in het hele jaar. Geeft niets, straks mogen we weer 4 uur op onze krent zitten in het vliegtuig. Bij het hotel halen we onze koffer op en duiken in de subway. We weten nu aardig de weg, en nemen de trein weer naar Jamaica Station. Hier stappen we op de AirTrain die ons naar JFK airport brengt.
Terug naar huis
Na de security hangen we rond terwijl we op ons vliegtuig wachten die ons om 20:15 weer richting Denver brengt. De vlucht loopt van een leien dakje en rond 22:00 lokale tijd in Denver, zitten we weer in de shuttle die ons naar USParking brengt, waar onze auto op ons wacht.