Bezoek uit Nederland en een vakantie in Mexico.
(Gepke)
Toch nog even een snelle update voor we het jaar afsluiten. Het was druk de afgelopen maanden en het wordt nog drukker zo tegen het einde van het jaar. Mijn moeder heeft besloten haar 75e verjaardag te vieren bij ons in Colorado op 1/1/99, samen met alle kinderen. Dat betekent 8 gasten in ons nieuwe huis. Ter voorbereiding hierop heeft Loek snel even een extra badkamer in de kelder gemaakt. Er zijn nog plannen voor een extra slaapkamer in de kelder maar daar hebben we waarschijnlijk niet genoeg tijd meer voor.
Loek is de afgelopen maanden erg druk geweest om ons huis in een wat meer acceptabele staat te brengen. Het donkerbruine linoleum in de keuken, hal en washok is vervangen door een lichte tegelvloer. De diverse schakeringen bruine vloerbedekking in het woon- en slaapgedeelte zijn afgelopen week vervangen door een licht berber-achtig tapijt (hebben we laten doen!). We hoeven de lampen nu niet meer op vol te zetten om iets te doen, ze kunnen nu ook op de halve stand. We hebben snel nog een hele partij kerstlichtjes gekocht, want we moeten toch wel indruk maken op de familie. Afgelopen zaterdag hebben we zo’n 1500 lichtjes om het hek geslingerd, in de bomen gehangen en met het restant het huis versierd. Ziet er erg leuk uit.
Ja, het is toch wel even wennen zo buitenuit. Loek moet me zo nu en dan een cursusje “Grandbay” geven zoals hij dat zo mooi noemt. We hebben een eigen waterbron en septic (strontput), alleen gas en electra komen van de gemeente. De eerste sneeuw is al gevallen, maar Loek heeft zijn nieuwe tractortje met sneeuwschuiver nog niet hoeven te gebruiken. De temperatuur ging in 1 dag van -15 naar +15, dus die sneeuw was snel weer gesmolten.
We hebben 2 kleine schuurtjes en een echte stal op ons terrein. De schuurtjes zijn zeer wankel en moeten nodig opgeknapt worden. De stal is in redelijk goede staat. Waarschijnlijk hoeven we volgend jaar alleen wat planken te vervangen. De vorige eigenaars hadden 3 paarden en die beesten schijnen het lekker te vinden om aan het hout te knabbelen. Misschien nemen wij t.z.t. ook wel een paard. Onze buren hebben er een stuk of 5 waarvan 2 oudjes. We hebben al aangeboden dat eentje wel bij ons mag logeren. Voorlopig houden we het nog even bij 2 poezen en een aantal wilde konijnen. Misschien volgend voorjaar een (of twee?) hond(en). We zijn al een keertje bij het asiel wezen kijken en zien dat wel een beetje zitten. Of het een puppy of een iets oudere hond moet worden, daar zullen nog wel wat onderzoek naar doen.
We waren dit jaar net een week verhuisd toen mijn moeder en een vriendin op bezoek kwamen. We hadden amper de tijd om de boel een beetje op orde te brengen maar de bedden stonden klaar toen de dames kwamen. Ik ben nog een lang weekend met hun naar de Grand Canyon geweest, en via het schitterende Monument Valley in Utah terug gereden naar huis. Het was schitterend weer in september dus de dames hebben volop van het mooie weer kunnen genieten. Ze waren amper weg of we zijn een lang weekend naar Cancun, Mexico geweest. Een zoethoudertje van Loek zijn bedrijf. Ik zal Loek vragen hier wat meer over te vertellen
Mijn werk is er ook nog steeds. We zijn inmiddels naar het definitieve kantoor verhuisd. Op hetzelfde moment dat we thuis aan het verhuizen waren, ging ook de zaak verhuizen. We zijn tijdelijk (3 maanden) in een ander kantoor ondergebracht voordat het nieuwe kantoor klaar was. Het tijdelijke kantoor was verschrikkelijk. Er was geen vloerbedekking (de eigenaar had dit er uit getrokken voor wij er in gingen), geen stromend water in het kantoor (moesten naar het toilet om koffiewater te halen). Afgezien van het legen van de prullenmanden werd er niets schoongehouden. Maar wat wil je ook, we moesten geloof van de een op de andere dag uit het oude kantoor en snel iets anders vinden.
Maar dat is gelukkig weer voorbij. We hebben nu een schitterende ruimte in een druk winkelgedeelte in Denver. Wel een beetje klein, maar het interieur past zo in een duur tijdschrift. We hebben schitterende kunstwerken aan de wand, parket vloer in de hal en receptie met oosterse kleden, enz. Heel mooi. Nadeel, erg gehorig wat nog versterkt wordt door een open plafond. We zullen wel zien hoe dit allemaal verder gaat. We zijn meestal maar met een man of 5 en dat is vaak heel gezellig.
Loek
Uit het voorafgaande maak ik op dat het de bedoeling is dat ik iets vertel over Cancun. Ondanks dat dit in Mexico ligt, kun je het beter vergelijken met Las Vegas. Alleen zonder goktenten en met een diepblauwe oceaan. Het is de meest populaire vakantiebestemming voor Amerikanen, en is dientengevolge zo Amerikaans als maar kan. Helemaal niet wat je associeert met Mexico. Vergelijkbaar met de ‘Hollandse’ stranden in Spanje. Je hoeft echter maar een paar kilometer buiten het hotelgebied te gaan om het echte Mexico te zien. Veel armoe, maar ook veel historie.
Een aantal van ons had een bestelbusje gehuurd, om een kijkje te nemen bij de ruïnes van Maya indianen bij het plaatsje Chichén Itzá, hier in Mexico. Dit ligt ongeveer 100 km de jungle in, en het was lekker warm daar. We stapten met z’n allen uit het airconditioned busje en wandelden vlot naar de eerste piramide en vervolgens omhoog. Daar aangekomen kwamen we tot de ontdekking dat het iets warmer en iets vochtiger was dan we hadden gedacht. Het zweet liep met straaltjes van ons af, en we konden op geen enkele manier afkoelen. Overal zon, en nergens schaduw.
Langzaam (achterstevoren) gingen we de piramide weer af naar beneden, en zochten paniekerig naar een beetje schaduw. Blijkbaar overdreven we niet want terwijl we daar waren moest er nog iemand per ambulance afgevoerd worden, nadat ze door de hitte was bevangen. In een wat rustiger tempo hebben we de rest van de ruïnes bekeken en bij de lokale bevolking gezocht naar een souvenir. Na een stevige onderhandeling die begon bij $7 (om onze interesse te krijgen), vervolgens steeg naar $75 (voel je je wel lekker jochie?), hebben we een houtsnijwerk Mayan masker gekocht voor $25. En achteraf vraag je je toch af of je niet teveel betaald hebt. Nou ja, zij hebben het harder nodig dan wij. Eindelijk konden we weer in de koele auto. Wel hing er nu een vreemd luchtje van al die zweterige mensen (7), maar alles beter dan die hitte!
Op naar de volgende ruïne, ditmaal bij Coba in Mexico. Deze ruïnes ware veel ouder en je moest ook nog eens 2 km lopen vanaf het parkeerterrein voordat je er was. Als klap op de vuurpijl was hier een piramide die drie keer zo hoog was als die bij Chichén Itzá. Toen ons groepje dan ook bij de voet van de piramide aankwam had niemand meer de fut om hem nog te beklimmen … behalve Loek. Tot eenieders verbazing klom hij in een keer helemaal naar boven en ging zitten genieten van het uitzicht over de jungle. Als ik er achteraf over nadenk, vermoed ik dat ik last had van tropenkolder. Ik kwam zeiknat van het zweet weer beneden, maar had wel indruk gemaakt op mijn mede reisgenoten.
Laat in de avond kwamen we weer aan bij ons hotel in Cancun. We waren allemaal blij van elkaars vieze zweetgeurtjes af te zijn. Lekker douchen, en eten. Je krijgt ontzettend honger van die piramides. Gepke en ik gingen eten bij een Mexicaans restaurant. Logisch zal je zeggen, je bent toch in Mexico? Wel, in Cancun zijn er meer Amerikaanse restaurants dan Mexicaanse. Deze was echter wel leuk. Het eten was prima en gedurende de maaltijd werden er verschillende dansen uitgevoerd, van flamenco to Mayan bruiloftsdansen. We hebben er van genoten. Na het eten weer terug gewandeld (weer zweten) gedoucht en naar bed.
De volgende dag besluiten we wat actiever te worden (?). We huren een tweepersoons speedbootje en scheuren met 70 km/uur over het water naar het koraalrif. Deze tocht wordt gevoerd in gezelschap van zo’n tien andere speedbootjes, veel te klein voor deze hoge snelheden. We moeten echter wel zo hard gaan, anders raken we de rest kwijt. Dus oerend hard over het water en bij elke golf stuiter je een meter of twee de lucht in. Gepke praat het hele end niet met me, waaruit ik op maak dat zij waarschijnlijk haar broek vol doet.
Bij het rif aangekomen trekken we flippers aan, doen snorkels op en genieten van het onderwater uitzicht. Wij hadden dit al eens eerder gedaan bij het grote barrier rif in Australië. Het rif bij Cancun hier in Mexico is wat dat betreft iets minder spectaculair, maar nog altijd zeer de moeite waard. Na een uurtje of zo rond poedelen scheuren we weer terug naar het vasteland. Nou ja, scheuren … ons bootje sputtert wat en is niet vooruit te branden. Wij moeten eerloos gered worden door een andere (grotere) boot en liftend naar huis. Maar daardoor werden we in staat gesteld mooie foto’s te maken van de anderen in onze groep.
Het lange weekend eindigde met de lange vlucht terug van Mexico naar Denver. We hebben weer lekker genoten op kosten van de baas, en hij had weer een extra aftrekpost van de belasting. In Denver gaan we nu de lange winter tegemoet. Wij klagen dan wel over een lange winter (ongeveer 6 maanden), maar ondanks dat alle bomen kaal zijn en het gras er geel en bruin bij ligt, zakt de temperatuur zelden onder het vriespunt (behave ’s nachts dan). Op mijn verjaardag (1 december) was het zelfs rond de 20C. Een week later lag er 5 cm sneeuw, die de volgende dag weer was gesmolten. Je gaat hier in de winter gewoon er veel van het ene uiterste naar het andere.
Wij zijn inmiddels al wat meer ingeburgerd in onze buurt. Laatst was ik bezig in de garage tegels op maat te snijden voor de vloer, waarbij ik wat bloemrijke taal gebruikte als het niet helemaal ging zoals ik wilde. Net op dat moment komt de mevrouw van het welkom committee om de hoek kijken. Ik blij dat ze geen Nederlands verstaat. Zij vraagt of we lid willen worden van de huiseigenaren vereniging. Als we dat doen, moeten we ons aan bepaalde regels houden wat betreft het uiterlijk van ons huis, krijgen we regelmatig het buurt roddelblaadje, en mogen we $100 per jaar bijdragen. Ik zit nog steeds mezelf af te vragen waarom ik $100 moet betalen om mezelf vervolgens beperkende regels op te leggen. Als ik niets betaal, mag ik alles doen wat ik wil??? Afijn, ik wacht het maar af.
Het huis wordt van binnen steeds mooier. Nieuwe vloeren overal, extra ruimte en kamers in de kelder. Het fijnste is toch dat je lekker veel ruimte om je huis hebt. Toen we nog in Utrecht woonden stond op dezelfde hoeveelheid grond een complete woonwijk met school! We moeten nu wel een stukje verder rijden naar het werk, maar het maakt kwa tijd nauwelijks verschil met ons oude adres. Bovendien werk ik nu in het centrum van Denver, wat officieel verder weg is. De route van het werk naar huis voert echter voornamelijk over snelwegen, dus we zijn nooit langer dan een half uur onderweg. Het is wat moeilijker voor gasten nu. Voorheen stopte de bus naar het centrum vlak bij ons huis. Nu is het dichtsbijzijnde bushalte zo’n 5 mijl verderop. Misschien dat het in de toekomst verbetert. We wachten het af.
Hele Fijne Kerstdagen en een Ontzettend Goed 1999 – op naar het Jaar 2000!