Hallo allemaal,
(Gepke)
He he, eindelijk dan toch eens achter de computer gaan zitten om eens aan die brief te gaan werken. Het jaar is bijna afgelopen en als we iedereen nog een persoonlijk groet voor de feestdagen willen geven moet het dan eindelijk maar eens gebeuren.
2000 zit er al weer bijna op. Er is veel gebeurd dit jaar. Voor ons veelal goede dingen, een aantal grote financiele uitgaven (dat krijg je als je zonodig ruim en buiten wil wonen!), maar voor de rest alleen maar voorspoed. Hoe lang kunnen we dat nog zo houden. We hebben eindelijk een president maar of die het nu slechter of beter gaat doen dan de huidige weten we nog niet. Het was niet onze keus (ik mag niet stemmen, dus ik tel niet), maar veel zal er wel niet veranderen hopen we. Het gaat nog steeds erg goed met de economie hier en dat is iets wat overnacht wel niet zal veranderen.
Waar zal ik eens beginnen. We hadden weer drukke feestdagen afgelopen jaar. Hadden we tijdens de 1998/1999 kerst/jaarwisseling mijn familie op bezoek, tijdens de 1999/2000 kwam Loek’s zus, zwager + dochters + aanhang over. Al met al heel gezellig al die mensen over de vloer. We kregen nog een extra gast over de feestdagen die is blijven hangen. Een vriendin van ons vond terwijl ze haar (3) honden aan het uitlaten was een klein zwart vuilnisbakkenrasje. Ze dacht meteen aan ons en we waren meteen weg van haar, dus ze mocht blijven. We noemden haar Dax en we zijn heel blij met haar. Ze is vrij druk en tot overmaat van ramp klimt ze over het hek van haar kennel, maar ze is ontzettend lief en luistert zowaar ook nog wel eens. Ja dat over het hek klimmen viel ons een beetje tegen. Het ging 10 maanden goed tot de eerste sneeuw. Daar vond ze zo leuk dus ze maakte een sprong en klom over het 1,80m hoge hek. Toen ze dat een keer gedaan had, deed ze het dus iedere keer. We kunnen haar nu niet meer los rond laten lopen in de kennel. We proberen haar te trainen om het niet te doen maar daar hebben we gewoon niet genoeg tijd voor. De kennel is vrij groot dus misschien moeten we deze kleiner laten maken en er een dak overheen doen. Echter het is de afgelopen 2 maanden al zo koud dat we haar maar binnen houden in de garage met een kacheltje aan.
Piet, onze poes, hebben we begin dit jaar in moeten laten slapen. Hij had last van zijn nieren en daar was geen genezing. Het deed ons veel pijn want Piet was onze sociale kat die we hadden vanaf het begin hier in de USA. Troy bleef alleen over. Nou is die niet zo sociaal dus het lijkt net of je soms helemaal geen kat hebt. Tussen Troy en Dax gaat het ook niet zo soepel maar we zien wel enige voortgang. De eerste 6 maanden van dit jaar zat Troy continue in de badkamer, maar sinds de zomer is hij daar mee gestopt. Hij laat zich ook niet meer wegjagen door Dax en soms snuffelen ze zelfs aan elkaar. Wie weet, misschien vinden we de 2 een dezer dagen samen in de mand van Dax!
We hebben dus een mooie ruime kennel voor Dax laten bouwen aan de zijkant van het huis. Ze heeft een hokje in de garage met een deurtje naar buiten. We hadden een ding over het hoofd gezien bij het laten zetten van het hek. We zitten niet op stadswater maar hebben onze eigen pomp, en die zit dus midden in de kennel. En ja hoor, toen we in mei van dit jaar de sprinklers aanzetten kwam er niet veel water uit. Met onze dagelijks douche merkte je dat niet zo gauw, maar de sprinklers nemen nogal wat water en die deden het dus niet zo goed. We hebben iemand laten komen en die constateerde dat de pomp vernieuwd moest worden + we moesten de pomp laten zakken om weer voldoende water te hebben. De pomp zit dus midden in de kennel dus een groot gedeelte van het hek moest afgebroken worden anders kon de apparatuur om de pomp te installeren er niet bij. Dat was zo rond Memorial Day weekend (lang weekend voor ons eind mei). De mannen waren een hele dag bezig om de pomp te installeren en gingen zo rond 9:00 s’avonds naar huis. Maandag was een vrije dag en ze zouden later in de week terugkomen om de boel af te maken. Zaterdag deed ik de kraan open en al wat ik zag was zwart water! Help. Het noodnummer gebeld van het pompbedrijf en die adviseerden ons om alle kranen te laten lopen totdat het zwarte water weg was. Ik moest naar een examenuitreiking en Loek bleef thuis. Hij rende van de keuken naar de badkamer, naar de andere badkamer, naar de kelder om de kranen te laten lopen. Zo tegen een uur of 3 leek het water weer redelijk. De rest van het weekend heel voorzichtig gedaan. Ging allemaal goed. ’s Maandags hadden we bij ons thuis een reunie van een van Loek zijn vorige banen. Maar een aantal plakaten opgehangen met waarschuwingen dat het water niet te drinken was maar dat het toilet gewoon gebruikt kon worden. Later die week kwamen de pompmensen de boel repareren en alles leek goed te zijn. We hebben het hek weer gerepareerd en iedereen was gelukkig. Tot 2 weken daarna, weer zwart water. De pompmensen kwamen weer en het hek moest weer open. Dit maal was het gelukkig alleen het bovenste deel van de pomp wat vervangen moest worden (het enige gedeelte dat nog niet vervangen was – gelukkig deden ze dat gratis, tot op vandaag hebben we daar geen rekening voor gezien!).. Het hek kon weer dicht en sindsdien gaat het allemaal weer goed. Zo’n pomp vernieuwing is niet goedkoop. De pomp is niet eens het duurste maar de bekabeling is een rib uit je lijf. We moesten zakken naar 250 meter en dat is veel geld. Je kan er bijna een nieuwe auto voor kopen! Met de nieuwe auto hebben dus maar gewacht tot Augustus.
Begin dit jaar ben ik ook weer van baan veranderd. Ik had een paar maanden bij een bedrijf gewerkt als Quality Assurance Analyst (kwaliteitsmedewerker of zo denk ik in Nederland). Ik vond het daar maar een beetje saai en begin dit jaar was er een opening bij ServiceMagic, hetzelfde bedrijf waar Loek werkt. Ik had daar eerder vorige jaar een paar weken contractwerk gedaan en vond het wel een jofele tent. Dus toen de opening kwam belden ze mij meteen of ik niet geinteresseerd was. Maar meteen op sollicitatiegesprek gegaan en de volgende dag werd ik aangenomen. Braaf mijn twee weken bij de oude baas volgemaakt. Tot mijn verbazing probeerden ze me te overtuigen om toch te blijven. Ik was er amper twee maanden maar ik geloof dat ze me wel mochten. Maar toch maar niet gedaan en half januari begon ik bij ServiceMagic. Het is een dot.com bedrijf en we zijn nog steeds in business. Er is nog genoeg geld tot de zomer van 2001. Als we voor die tijd winst gaan maken, halen we het, zo niet, dan zullen ze de deuren wel sluiten. Loek en ik hopen stiekem dat dat dan rond mei/juni zal zijn. We hebben dan allebie vakantie en dat is de geschikste tijd om naar Alaska te gaan! We wachten maar af. Ze hebben al een paar mensen ontslagen de afgelopen weken. Dit onder het mom van ze presteerden niet, maar toch maakt je dat een beetje onzeker. Op zich bevalt het ons prima, ik had het niet verwacht . Meestal rijden we samen en als het zo uitkomt moet de een wel eens wat langer blijven omdat de ander haar/zijn werk niet afheeft. Het is ook al een paar keer voorgekomen dat we de hele nacht door moesten werken en dan hadden we samen de volgende dag vrij. Loek is nog steeds de database goeroe en ik doe data analyse. Ik ben begonnen als tester maar na een paar maanden kwam de positie voor een data analyst vrij. Ik vind het erg leuk een beetje met de database te spelen dus ik heb dat meteen met beide handen aangenomen. Ik doe dit werk binnen de kwaliteitsafdeling en krijg zo nu en dan ook nog steeds de kans om testwerk te doen wat ik eigenlijk ook erg leuk vind. Ik heb begin dit jaar een certificaat voor Software Test Engineer gehaald en ga in januari een examen doen voor een certificaat voor Quality Assurance. Dat is best wel pittig. Ik heb hard moeten werken voor het 1e certificaat en heb het op het nimmertje gehaald. Ik zie het volgende dan ook niet zo zitten. Ik zal mijn best doen, als ik het niet haal, is dat gewoon jammer. Misschien probeer ik het nog een keertje het jaar daarop.
Ik ben begin ook nog een weekje in Nederland geweest. Ik was dat al heel lang van plan maar het kwam er maar niet van. Dit keer de knoop doorgehakt en toch maar gedaan. Het was eind april (rond pasen) en het was schitterend weer de hele week. Ik had bijna niemand verteld dat ik kwam en heb de meeste tijd met mijn familie doorgebracht. We hebben allerlei tochtjes gemaakt en doordat het zulk mooi weer was waren deze allemaal zeer geslaagd. Ik het het ontzettend naar de zin gehad en ben met een volle koffer met koffie, drop, mayonaise, en fijne herinneringen weer huiswaarts gegaan.
Eind september zijn Loek en ik samen weggeweest. We hebben ruig gedaan en 2 volle weken vakantie genomen (gelukkig doet de huidige baas niet moeilijk over onbetaald verlof). We zijn met de nieuwe auto naar Florida, South Carolina en Georgia gereden. We hebben Loek z’n broer Bill bezocht in Florida (woont vlakbij Talahassee en inmiddels weet iedereen waar dat ligt neem ik aan). We hebben daar Loek’s zus uit Nederland Astrid + man Jos opgepikt en zijn met zijn viertjes naar South Carolina gereden en een paar dagen in de omgeving van Savannah doorgebracht. Toen naar Georgia (vlakbij Atlanta) waar Loek z’n broer Albert woont. Vandaar uit weer terug naar Florida naar Disneyworld en toen weer terug naar huis. Na 9000 kilometer door 15 staten en vele ervaringen rijker (dat zuiden van de USA heeft toch veel meer historie dan hier in Colorado) waren we weer thuis.
We hebben dit jaar ook wat medische problemen gehad. Loek had begin dit jaar nierstenen en maakte me zondagochtend 5:00 uur wakker met de mededeling: ik geloof dat ik naar het ziekenhuis moet! Dat was schrikken. Dus meteen in de kleren in de auto. We wisten allebei niet waar de 1e hulp was. Na 2 pogingen gelukkig gevonden. Loek ging meteen op de onderzoekstafel en kreeg de nodige pijnstillers. Al gauw werd geconstateerd dat het waarschijnlijk nierstenen waren. Rond het middaguur mocht hij weer naar huis. De nierstenen werden de volgende dag al gepasseerd en hij voelde zich weer een stuk beter.
Ik kreeg tijdens mijn jaarlijkse checkup te horen dat ik een overactieve schildklier had. Ik had geen last, merkte alleen dat ik niets aankwam wat ik at, dus moest na de nodige onderzoeken aan de medicijnen. De pondjes kwamen er toen weer aan. Niet al te veel maar meer dan ik hoopte. Ik let goed op wat ik eet en weet mijn gewicht een beetje in balans te houden. Toen was het weer Loek zijn beurt. Hij had al een tijdje last van zijn navel en tijdens zijn jaarlijkse checkup zei de dokter dat daar wat aangedaan moest worden. Een paar weken geleden is hij op een vrijdag geopereerd aan een navelbreuk. Maandag dus weer aan het werk want ziektedagen hebben we nauwelijks. Dan is het wel makkelijk dat je samen rijdt. Hij hoefde daar niet over in te zitten. Gelukkig hoeven we niet in het net naar het werk dus niemand keek vreemd op dat hij in joggingbroek en shirt verscheen. Na een week mochten de hechtingen eruit en pasten de spijkerbroeken weer. Hij mag alleen niet tillen tot begin januari en mensen kijken een beetje vreemd als we boodschappen of zo gaan doen en ik sjouw alles. Loek heeft daar geen problemen mee.
Dit jaar hebben we een rustige kerst. Alleen mijn moeder komt langs. Ze is al een tijdje niet geweest dus ze zal wel opkijken wat we allemaal opgeknapt hebben. Hopelijk is het niet al te koud. In de afgelopen maand hebben we geloof ik meer sneeuw en kou gehad dan in de 7 jaar dat we hier zijn. In de bergen zijn ze heel erg tevreden daar ligt als zoveel sneeuw dat de skioorden al volop in business zijn. Hier beneden hebben we zeker een keer per week sneeuw and het is gigantisch koud. Vanochtend kwam iemand langs om een prijsopgaaf voor nieuw grint op de oprit, het afbreken van een paar oude schuurtjes en beton storten in de grote schuur. We hebben maar meteen de knoop doorgehakt en een afspraak gemaakt voor de oprit. Met dit winterweer is het een zootje en je zakt tot je enkels weg in de drab. Dat hadden we al veel eerder moeten doen maar het viel altijd wel mee. Misschien dat dat voor het nieuwe jaar klaar is. We hebben een goede deal kunnen krijgen. Dit soort mensen heeft in december/januari niet veel te doen dus ze pakken alles aan en geven je een gunstige prijs (althans dat zeggen ze).
(Loek)
Ik heb dit jaar veel tijd in de kelder doorgebracht. Nadat de individuele kamers waren afgewerkt, geverfd en van tapijt voorzien, kon ik me geheel toewijden aan de ruimte die ik voor de “home theater” had gemaakt. Een home theater is iets anders dan een TV kamer. Het is meer bedoeld als een thuis bioscoop. Ik ben vanaf klein kind gek geweest op TV en film, zoals de meeste kinderen, echter ik ben er niet overheen gegroeid. Als ik in de bioscoop zat dacht ik altijd na over hoe het zo zijn om TV te kunnen kijken op zo’n groot scherm. Nu heb ik dan eindelijk de ruimte om dat eens uit te proberen. Al in april van dit jaar had ik een speciale projector besteld om TV beelden op een filmscherm te kunnen projecteren. Pas in het najaar werd het apparaat dan geleverd en enige weken later het scherm. Het scherm is een breedbeeld scherm van 110 inch (zo’n 2,80m). Als je een TV beeld zo groot opblaast, wordt het beeld er meestal niet beter op. Het wordt wazig en je kunt de individuele lijnen zien waaruit het beeld is opgebouwd. Maar in deze projector zit speciale electronica om toch de beeld kwaliteit op hoog niveau to houden. Zeker als je het combineert met een DVD speler. Resultaat is dat Gepke en ik zo nu en dan in de luie stoelen in de kelder kijken naar een film, en daarbij vergeten dat we thuis zitten. Het is echt net alsof je in de bioscoop zit! We hebben twee twee-zits bankjes, waarvan de zitplaatsen onderuit kunnen en voeten steuntjes uit komen. We zitten soms zo gemakkelijk dan we de film weer opnieuw moeten starten omdat we allebei in slaap zijn gevallen. Deze maand hebben we ook een nieuwe geluidsinstallatie voor onze bioscoop gekocht. Het effect is nu kompleet, we dreunen bijna de kamer uit, maar het klinkt allemaal heel erg echt.
Als computer fanaat breng ik ook de nodige uren op de internet door. Het is een kleine gemeenschap waar je mensen leert kennen, zonder ze ooit in het echt te hebben gezien. Op deze manier heb ik Johan Christians leren kennen. Hij heeft een web site die over de USA gaat. Hij is helemaal USA gek, studeert naast zijn baan als penitentiair medewerker (gevangenisbewaarder) Amerikanistiek aan de universiteit en probeert zo vaak mogelijk naar de US op vakantie te gaan. Bij zijn vakantie dit jaar heb ik voorgesteld dat hij maar eens langs kwam. Het is wel vreemd om iemand die je eigenlijk wel kent, maar nooit hebt gezien op deze manier eindelijk in het echt te zien. Johan en Coby (zijn vrouw) en dochtertje van 15 maanden kwamen naar Aurora. Het was maar een kort bezoek omdat Gepke en ik het weekend naar Florida zouden rijden, maar we hebben en ontzettend gezellig gehad. Het was voor Johan een mooie gelegenheid om kanten van Amerika te zien die hij normaal niet zag als hij op vakantie was. Ik heb hem meegenomen naar het werk, waar hij verbaasd uitkeek naar de manier waarop onze werkplek eruitziet. Wij zijn eigenlijk niet zo’n goed voorbeeld, omdat we nogal vreemd, zelfgebouwd kantoormeubilair hebben. Maar we zijn denk ik wel een goed voorbeeld voor de informele sfeer die bij de meeste bedrijven heerst, althans in Colorado.
Volgend jaar komt er weer een internet vriendje op bezoek. Ditmaal Roelof Kusters die al twee jaar met een ligfiets de wereld probeert rond te fietsen. Hij is momenteel nog in Australie, maar hoopt rond januari het Amerikaanse continent aan te doen en ons hier in Aurora een bezoekje te brengen. Degenen die zijn avonturen willen lezen moeten op de internet maar eens kijken naar: Wereldreis op de fiets
Als ik overigens in de krant en op het internet de berichten lees over Europa, met name de koers van de Euro, verbaast het me dat Nederlanders nog naar het buitenland op vakantie kunnen gaan. Koste onze dollar jullie een paar jaar geleden nog 1.50, nu is het al 2.50! Moet wel goed zijn voor de export dacht ik zo? Gepke en ik hadden gehoopt dat hierdoor de prijs van Europese autos wat lager zo zijn, maar dat viel vies tegen toen we onze Volvo kochten. Autos blijven dure dingen. Hoe zit dat nu eigenlijk? Ik begrijp dat de prijzen in Euros en Guldens wordt aangegeven, maar wanner worden de salarissen nu in Euros uitgbetaald, en koop je bij Jamin voor 2 Euros aan drop?
Zoals Gepke als melde heb ik het nodig aan medische mankementen achter de rug. Het schijnt allemaal wat af te takelen als je ouder wordt, maar ik dacht dat dat gebeurde als je 80 werd? Het begon eerder dit jaar met nierstenen. Ik wist dat natuurlijk niet op het moment dat dat gebeurde. Ik werd midden in de nacht wakker omdat ik wat krampen in mijn buik had. Ik dacht eerst dat er een wind dwars zat maar het ging maar net weg Ik naar de WC maar d’r kwam niks uit. Inmiddels werd het steeds erger en ik kreeg wel door dat er iet mis zat. Zo lang mogelijk gewacht, maar uiteindelijk Gepke maar wakker gemaakt en geprobeerd haar voorzichtig mee te delen dat ik misschien even naar een doktor moest. Ik heb haar nog nooit zo snel zien opstaan! We kleedden ons aan en Gepke reed mij naar het ziekenhuis, waarbij ze alle rode stoplichten negeerde. Gelukkig dat het zo vroeg was en zaterdag zodat er niet veel verkeer was. In het ziekenhuis hebben ze me morfine gegeven zodat de pijn wegzakte. Er werd nog een foto gemaakt, maar er was niets op te zien. Misschien was die steen wel te klein, maar hij deed knap veel pijn. De morfine hielp goed en ik werd er wel een beetje vrolijk van. Ik hing aan bewakings apparatuur en had op een gegeven moment in de gaten dat mijn ademhaling zichtbaar was als een grafiekje op een van de schermpjes. Waarschijnlijk onder de invloed van de morfine begon ik te proberen vreemde patronen te maken met het ademhalings grafiekje. Uiteindelijk hield ik gewoon mijn adem een tijdje in… en het alarm ging af! Leuk joh! Tegen het middag uur werd ik met medicijnen en een zeefje naar huis gestuurd. Ik moest door het zeefje plassen en als er iets uitkwam moest ik dat aan de doktor geven voor onderzoek. Er kwam inderdaar iets uit en het onderzoek wees uit dat het een calcium steen was. Oplossing: voortaan meer drinken.
Later dit jaar ging ik naar de doktor voor mijn jaarlijks onderzoek. Zit die man een tijdje naar mijn navel te staren en zegt dat ik geopereerd moet worden. Blijkbaar is een navelbreuk vergelijkbaar met een hernia, die ik overigens in 1986 al eens had gehad. Omdat ik er zo nu en dan wel last van had, besloot men er maar wat aan te doen. Ik herinnerde me de gang van zaken nog uit Nederland, waar men toen voor 6 maanden later een operatie plande. Dus ik was nogal verbaasd toen de arts volgende week voorstelde. Ik heb het zelf toen nog maar een weekje uitegesteld, omdat vrijdag beter uit kwam met mijn werk. Vrijdag dus onder het mes, onder lokale verdoving zoals men melde. Nu het mag dan lokaal zijn geweest maar ik heb van de hele operatie geen moer gemerkt. Zeker in slaap gevallen. Gepke heeft er meer van geleden dan ik, want zij moest de hele tijd op me wachten. Weer een pot pijnstillers mee en naar huis. Tot overmaat van ramp was ik verkouden en moest ik steeds niezen, wat behoorlijk pijn deed. Gepke heeft de hele tijd alles bij me moeten brengen terwijl ik met mijn krent op de bank TV keek. Maandag kon ik alweer een beetje lopen en ben maar in joggingbroek naar het werk gegaan. Niemand die daarvan opkeek. Op ons werk lopen er mensen het hele jaar in korte broek, ongeacht of het vriest of niet, dus die letten niet op de kleding van een ander. Lopen was moeilijk, dus ik liet iedereen maar naar mijn kantoor komen. Inmiddels is het allemaal weer goed, maar ik mag voorlopig niet tillen. Vreemd gezicht dus als we boodschappen doen waarbij Gepke met alles loopt te sjouwen en ik er als een slavenmeester achteraan loop.