Voor de eerste keer ditmaal onze Nieuwsbrief via de EMAIL aan degenen die een EMAIL account hebben. De rest krijgt’m via de Snail Mail (Slakkepost). Niet vergeten deze brief af te drukken om te laten lezen door overige belangstellenden. Voor toekomstige brieven: vraag het even aan de webmaster (Loek)
Hallo allemaal,
(Loek – September 1996)
We zijn weer terug in Colorado, en weer in ons normale ritme, dus heb ik me weer geworpen op de taak om de “achterblijvers” op de hoogte te stellen van onze ervaringen. Veel mensen hebben mij verlegen gemaakt met complimentjes over mijn schrijfkunst, daarvoor mijn oprechte dank als amateur schrijver. Voor degenen die dat nog niet wisten, wij waren in Nederland van 28 augustus tot 11 September 1996. Excuses aan diegenen die wij niet een bezoek hebben gebracht, maar het valt niet mee om iedereen aandacht te schenken in slechts twee weken tijd. Wij zullen echter in deze brief iedereen op de hoogte brengen van onze ervaringen, en proberen antwoord te geven op de vragen die ons het meest gesteld werden. Vrijwel overal waar we kwamen werd ons gevraagd: “Zijn jullie nu wel gelukkig”. Ik heb daarop altijd volmondig ja geantwoord. Het is zelfs zo dat toen wij twee of drie dagen in Nederland waren, we heimwee begonnen te krijgen naar Denver. Nu zal het weer in Nederland daar wel aan meegeholpen hebben. We zeiden dat we het wel leuk vonden als het een keer regende in Nederland. We bedoelden niet drie dagen lang! Maar afijn, het weer klaarde op, met name in Friesland, en we voelden ons allebei al wat beter.
Een andere vraag die ons veel gesteld werd: “is er veel veranderd?”. Wat ons bijzonder opviel in Nederland, was dat er niets was veranderd. Het enige wat ons opviel waren de jongere kinderen, die zichtbaar opgegroeid waren in die drie jaar. De overige mensen waren geen steek veranderd, tot onze verbazing. Wijzelf hebben nogal wat meegemaakt in die drie jaar, en zijn, denk ik, veel veranderingen doorgegaan, en ergens verwacht je dat bij iedereen terug te vinden. Nee dus, jullie zijn nog precies zoals wij jullie herinneren. De ons bekende omgeving was nog hetzelfde, met uitzondering van hier en daar een gebouw of huis wat (voor ons) ineens de grond uit was gesprongen. De verschillen die ons in Nederland ineens opvielen waren klein: het WC papier in Nederland is minder breed, de huizen zijn allemaal gekrompen, een Suzuki Swift is in Nederland groter dan in Amerika, en er is meer bloot op TV. Als je net in Nederland aankomt ruikt het ook vreemd (stinkt?), maar dat gaat na een paar dagen over.
Op de vraag “Wat missen jullie daar nou?” wisten we in het begin het antwoord nog wel: kroketten, kaassoufflees, patat met mayonaise. Maar nadat we ons daar meer dan tegoed hadden gedaan, dachten we: missen we dat echt? Als je na zoveel jaar een Magnum ijsje eet denk je: een Klondike (US ekwievalent) smaak ook wel lekker. En zo zijn er wel meer dingen waarvoor je alternatieven hebt gevonden. Maar voor zoute drop is hier geen vervanging te vinden. Onze oude huis in de Barnsteenlaan missen we niet. We zijn er even langs gereden. Het zag er verwaarloosd en vies uit: de tuin was niet bijgehouden en het balkon was helemaal groen uitgeslagen. Daar hoeven we niet meer naartoe. Zo genoeg over Nederland.
Ik ben hier weer in een nieuwe baan begonnen en heb vanaf de eerste dag het uitstekend naar mijn zin. Geheel anders dan de vorige baan. Zelfs Gepke is onder de indruk van mijn enthousiasme. Het is een klein (10 personen) bedrijf, en daardoor ben ik meer betrokken bij alles wat er gebeurt. Na jarenlang slecht een radertje in een groter geheel te zijn geweest, is dit een heerlijke verandering voor me. Ik ga dan ook met plezier naar mijn werk, ook al is het veel verder rijden dan mijn vorige baan, enkele reis ongeveer 40 km. Het ligt bijna aan de andere kant van de stad. Als ik deze rit dagelijks maak, denk ik weleens aan zo’n vergelijkbare afstand in Nederland. Dat is ongeveer van Utrecht naar Alphen a/d Rijn. In Nederland zeggen ze dat ze niet van die grote miljoenen steden hebben als in Amerika. Maar als ik Denver op de kaart van Nederland leg, is het net zo groot als de Randstad in Holland. In Denver wonen dan misschien wel 3 miljoen mensen, maar ik denk dat er veel meer wonen in de Randstad. Misschien wordt het tijd om de Randstad gewoon te erkennen als één grote stad, waarbij het “groene hart” Central Park is. De voormalige steden zijn dan gewoon wijken in die stad: Amsterdam, Rotterdam, Den Haag, Utrecht, enz. Ik denk dat het over 25 jaar zeker een feit is. Als Friesland maar niet verandert, want daar wil ik mijn pensioen doorbrengen.
Maar goed, ik dwaal af. Het gaat dus lekker hier op het werk. Het is nu lunchpause terwijl ik dit schrijf. Ditmaal gebruik ik niet het materiaal (PC) van mijn baas om dit te schrijven, maar gebruik mijn eigen notebook PC. Tenslotte kun je bij een kleiner bedrijf niet misbruik of gebruik maken van het materieel, zonder dat dat meteen opvalt. Niet dat er meer op je gelet wordt, maar ik deel zelf mee in de winst van het bedrijf, dus let ik er zelf op dat er geen verspilling optreedt. Jawel, de kapitalist in mij is wakker geworden. Dat terwijl iedereen in dit land me uitmaakt voor socialist.
(Gepke 24 November)
Het is nu alweer bijna 3 maanden geleden dat we in Nederland waren. Loek schreef het al, we waren wel een beetje teleurgesteld. Er was eigenlijk niets veranderd. Misschien iets drukker (en een beetje viezer!), maar voor de rest leek het alsof we nooit weg waren geweest. Voor ons is er de afgelopen drie jaar ontzettend veel veranderd. Je denkt dan ook gauw dat het overal is veranderd. Maar nee hoor. Het was of we nooit weg waren geweest. We konden iedereen zo maar vinden (er was dan ook niemand van onze bekenden naar een andere buurt verhuisd dus we hoefden niet te zoeken in uitgestrekte nieuwe wijken die kris kras door elkaar lopen). Het enige verschil met drie jaar geleden was dat de kinderen ineens heel veel gegroeid waren en maar een beetje vreemd naar ons zaten te kijken, maar we hadden cadootjes meegenomen en dat vonden ze wel leuk.
Het was ontzettend leuk om iedereen weer te zien en spreken. Alsof we ze gisteren nog hadden gezien. Natuurlijk hadden we veel te weinig tijd om iedereen te bezoeken, we hadden zelfs te weinig tijd met de mensen die we bezochten. Gemiddeld 2-3 bezoeken op een dag, 2-3 kopjes koffie (toch wel ontzettend lekkere), veel hapjes, drankjes, enz. Er bleef weinig tijd over voor iets anders. Op mijn verjaardag hadden we geen afspraken en hebben mijn zus en schoonzus ons meegenomen naar het Archeon in Alphen a/d Rijn (zowel zus als schoonzus wonen hier, dus dat was lekker dichtbij). Het was een hele leuke dag, lekker weer, veel gewandeld en veel gezien. De dag werd afgesloten met een heerlijk dineetje in het centrum van Alphen.
Over het algemeen hadden we goed weer. De vakantie begon met drie dagen regen maar toen we op zaterdag richting Friesland reden, begon het op te klaren en in Friesland scheen de zon en de zon bleef voor de rest van de vakantie. Wel niet zo helder en warm als hier in Colorado maar voor Nederlandse begrippen lang niet slecht. We hadden een autootje (Opel Astra, dat is voor ons een autootje) gehuurd en hebben er heel wat in afgetuft. Toch wel handig want we reden van hot naar her. Als we moesten tanken, deed dat wel even pijn, toch zo’n 4x zo duur als hier bij ons, maar dat was het gemak wel waard. In de tijd die we vrij hadden tussen de bezoeken door hebben we ouderwets gewandeld in Utrecht (voor Loek toch te druk), broodjes kroket en patat met mayonaise gegeten (was toch wel erg lekker; ik heb een receptje voor kroketten, dus dat moet ik maar eens uitproberen), en eindelijk weer eens lekker brood met kaas en vleeswaren gegeten. Fijne vleeswaren is ook zoiets wat ze hier niet kennen. Men eet kip, kalkoen, ham, en een soort rosbief, allemaal lekker dik gesneden. Wil je echt lekkere vleeswaren, dan moet je naar een Duitse Delicatessen winkel waar de ham ongeveer $10 per half pond (=2 1/4hollandse onsjes) kost en dat is toch wel een beetje te gek.
Op de dag voor we weggingen hebben we nog even grof ingeslagen bij de supermarkt, drop, koffie, kaas, soep. Alles paste nog maar net in de koffer. Met de koffie halen we het wel tot ver in het nieuwe jaar. De soep (Honig Tomate-Groentesoep-of is het nog wel met een ‘n’) was zo lekker dat die binnen een paar weken al op was. Gelukkig hebben we onlangs in Boulder een lndonesische Toko ontdekt. Waarom weet ik niet, maar deze verkoopt ook Honig soepen (o.a. Erwte(n)soep), wel niet degene die wij wilden, maar we hebben de eigenaar gevraagd of ze de volgende keer ook de Tomate-Groentesoep wil bestellen en dat zou ze doen (De toko verkoopt zelfs De Ruyter Hagelslag!) Daarnaast kregen we een paar weken geleden een foldertje thuisgestuurd van All Things Dutch. Een soort postorderbedrijf die allerlei hollandse produkten verkoopt, van etenswaren, tot Dik Trom boeken, videos over Holland, en zelfs klompen, en ja hoor ook Remia Friet Saus. Het is natuurlijk wel allemaal een stuk duurder, maar dat hebben we er wel voor over.
Terugkomend op de vakantie, we hebben het naar de zin gehad, werden overal zeer gastvrij ontvangen, zijn lekker verwend, en hebben veel plezier gehad met alle vrienden en bekenden, maar thuiskomen was ook weer leuk. Ik had nog een dagje vrij om bij te komen en werd prompt gebeld door de President van ons bedrijf met de mededeling dat mijn baas was ontslagen. Ik schrok er wel even van, maar vond het niet echt erg. Het was een aardige man hoor, maar niet om mee samen te werken. Voor mij is het werk een stuk aantrekkelijker geworden sinds hij er niet meer is, ik heb veel meer verantwoordelijkheden gekregen en verwacht dan ook een leuke verhoging tegen het eind van dit jaar. Onze President is erg blij met mij, dus maar even afwachten wat dit “schuift”. Eind november komt er een nieuwe baas. Deze man heeft eerder bij ons gewerkt, is ontzettend aardig, maar ging weg omdat er geen carriere mogelijkheden voor hem waren. Hij komt nu dus terug. Ik heb eerder met hem samengewerkt en dat ging zeer goed, dus ik zie het wel zitten.
Toen we terugkwamen in de US zaten we volop in het verkiezingen gedoe. Nou dat is me ook wat. Jullie in Nederland denken dat er alleen maar een president moet worden gekozen, maar dat is niet zo. leder jaar in November is er wel iets waarvoor gekozen moet worden. Dit keer in Colorado waren dat kandidaten voor de US Senate (soort 2e kamer), US Congres (soort le kamer), district vertegenwoordigers (soort provinciale staten), en nog een tigtal wetsvoorstellen (varierend van of men wel of niet tegen het plaatsen van vallen op priveterrein is, tot het wel of niet verhogen van de ‘ouderlijke rechten’-ik weet niet goed hoe ik dit laatste moet omschrijven, maar het komt er op neer dat men ouders het recht wil geven (of niet) om te beslissen of hun kinderen wel of niet naar school hoeven).
Een formulier van 50 bij 50 cm, klein gedrukt, moest door iedereen die ging stemmen worden ingevuld en dat duurde zeker 10 minuten als je goed voorbereid was, maar eerder een half uur als je eerst moest nadenken hoe je wilde stemmen. Probleem bij de wetsvoorstellen (soort refererendem) was dan ook nog dat je wel wist hoe je over een bepaald voorstel dacht, maar afhankelijk van hoe het voorstel verwoord was, het niet duidelijk was of je voor of tegen het voorstel moest stemmen. En dit is dan alleen in Colorado, iedere staat had zo zijn eigen mensen en wetten waarop gestemd moest worden. Geen wonder dat er niet meer dan 50% op kwam dagen.
Om hier te kunnen stemmen moet je geregistreerd zijn (registered to vote). In Nederland gaat dat allemaal automatisch omdat je ingeschreven moet staan bij de gemeente waar je woont, maar hier hoef je je nergens te melden (vandaar dat mensen hier ook makkelijk kunnen verdwijnen). Als je toch wilt stemmen kun je je tot drie weken voor de verkiezingen registeren, doe je dit niet, dan mag je ook niet stemmen. (Je hoeft je maar een keer in de staat waar je woont te registreren om te stemmen.) Loek was bijvoorbeeld een dag te laat, dus heeft ook niet gestemd. Ik ben buitenlander en moet dus sowieso mijn mond houden. (De 50% opkomst is 50% van de geregistreerde stemmers). Daarnaast kun je ook opgeroepen worden voor Jury Duty als geregistreerd bent om te stemmen. Althans dat dacht Loek (vandaar dat hij zich nog niet eerder geregistreerd had). Niet dus. Eerder dit jaar werd Loek opgeroepen voor jury duty. Hij heeft een dag doorgebracht in het gerechtsgebouw, wachtend tot er iets ging gebeuren. Maar hij werd niet opgeroepen en mocht om twee uur weer naar huis. Men roept altijd veel meer mensen op dan nodig zijn, vandaar dat de kans dat je weer naar huis gestuurd wordt vrij groot is. Meestal zijn het rechtszaken van een of twee dagen waar gejureerd moet worden, maar het kan ook langer duren (vergelijk de OJ Simpson zaak die een paar maanden duurde). Volgend jaar maart begint hier in Denver eindelijk de rechtzaak van het Oklahoma bombardement. Voor diegenen onder jullie die dat niet (meer) weten: in april 1995 is er een bom ontploft in het gemeentehuis van Oklahoma City waarbij meer dan 200 mensen om het leven zijn gekomen. Twee hoofdverdachten zijn kort daarna gearresteerd. Men verwacht dat de rechtzaak wel een of twee maanden kan duren. Niemand zit er dus echt op te wachten om hier te gaan jureren. Je werkgever hoeft je niet door te betalen als je jury duty hebt. Een of twee dagen is dus niet zo erg, maar meerdere weken is minder aantrekkelijk. Je krijgt geloof ik wel een dagvergoeding van de overheid maar dat is net genoeg om een lunch van te kopen. Je mag jury duty eigenlijk niet weigeren, maar je kunt wel met argumenten komen waarom het je niet past. Je moet jury duty zien als een eer om ‘je land te kunnen dienen’. In het geval van Loek bleek dat als je je rijbewijs voor de staat waar je woont hebt aangevraagd je ook opgeroepen kunt worden voor jury duty.
De feestdagen zitten er al weer aan te komen. Volgende week is het Thanksgiving (Turkey Day, op deze dag eet heel Amerika kalkoen). De meeste bedrijven zijn ook de vrijdag na deze feestdag dicht, maar niet mijn bedrijf. Ik heb wel een vakantiedag aangevraagd, maar deze is nog niet goedgekeurd. En dan over een maand alweer Kerstmis. De winter heeft hier al een paar keer flink toegeslagen. Afgelopen weekend was het min 20 of zo, gelukkig was het na een dag of drie al weer bijna plus twintig. De ski oorden zijn geloof ik inmiddels allemaal open. De eerste ging eind oktober al open. Er is daar volop sneeuw gevallen dus dat zit weer goed.
Loek is de afgelopen druk geweest in zijn nieuwe workshop. Hij heeft een ruimte beneden in de kelder afgetimmerd en daar zijn werkplaats gemaakt. Voor zijn verjaardag heeft hij een aantal nieuwe gereedschappen gekregen en gaat een poging doen meubeltjes te maken (krukjes, kastjes in de waskamer, tv kast in de slaapkamer, enz. -maar dit weet hij nog niet!)
Voor iedereen Fijne Kerstdagen en een heel Gelukkig en Gezond 1997.