Roadtrip! – Mei 2009
Gepke en ik zijn afgelopen vrijdag begonnen aan onze roadtrip naar Lancaster, Pennsylvania. Ik had eigenlijk verwacht dat de rit naar Lancaster vrij saai zou zijn, aangezien we dat hele stuk over de prairies van Colorado, Kansas en Missouri moesten rijden. Dankzij het feit dat het hier de afgelopen periode af en toe heeft geregend, was alles echter niet zo droog en dor maar mooi groen en fris.
Kansas
Onderweg zag ik nog zaken die me herinnerden aan films, zoals Lawrence in Kansas, een stad die een grote rol speelde in de film “The Day After” met Jason Robards. Verderop kwamen we langs Ft Leavenworth, waar de bekendste militaire gevangenis is gevestigd. Ft. Leavenworth heeft ook nog een historisch gedeelte wat de moeite waard is om te bezoeken. Missouri was voor ons aangenaam omdat de bomen hier een stuk groter zijn dan bij ons, en de benzine een stuk goedkoper.
Inmiddels zitten we in Richmond, IN niet ver van de Ohio staatsgrens. In de afgelopen anderhalve dag, we zijn pas vrijdagmiddag laat vertrokken, hebben we een behoorlijke afstand afgelegd. Uitgedrukt in miles: 1150, in kilometers: 1850, in staten: 5 (Colorado, Kansas, Missouri, Illionois, Indiana), in tijdzones: 3, hoogte verschil: 4000 ft. Als we in Lancaster zijn gaan we het weer rustig aan doen. Dan wordt de motor uit de pickup geladen en gaan we rustige ritjes maken in Amish Country.
Zondag, 24 Mei
Het is inmiddels zondag avond en we hebben de rest van ons ritje naar Lancaster afgelegd. Eerst nog wat snelweg door Ohio, West Virginia en Pennsylvania; het laatste stukje over de scenic route naar Lancaster. We hebben meestal vroeg in de ochtend nog geen honger dus hebben we eerst een flink stuk gereden voordat we in Buckeye Lake een tentje vinden voor ontbijt. Het heet “Family Restaurant” en is letterlijk dat. Het lijkt alsof we bij een familie in de huiskamer zitten, maar genieten van het uitgebreide ontbijt.
Achteraf is het ook nog eens spotgoedkoop: $10.43 voor een ontbijt en koffie met z’n tweeën waar je de hele dag van kunt leven. Via een omweggetje gaan we weer terug naar I-70 en vervolgen onze weg naar het oosten. Pas bij Breezewood in Pennslyvania besluiten we de rest van de weg niet meer over de snelweg/tolweg af te leggen maar wat meer van de omgeving te genieten.
Bank Barns
Zo komen wij langs Gettysburg, waar we later deze week nog even op de motor weer terug naartoe zullen rijden. Vandaag was het een beetje te laat voor een bezoekje daar. Wat Gepke erg opviel op ons scenic ritje waren de grote schuren met de overhangende muren. Een zoektocht op het internet leerde ons dat deze Pennsylvania Barns worden genoemd en dat het een type Bank Barn is. Dat zijn schuren die half in een heuvel zijn ingebouwd op een stenen fundering die een beetje naar binnen versprongen zit. Dit waren de eerste schuren van gemechaniseerde boerenbedrijven en de machinerie zat in het onderste gedeelte. De deurtjes daarin waren om makkelijk bij de mechaniek te kunnen komen voor onderhoud. Toch weer wat geleerd onderweg.
Niet ver voorbij Gettysburg hebben we even gegeten in een Seafood restaurant “Route 30” geheten; het verdient geen aanbeveling. Ik zal ons volgende restaurant wel uitkiezen uit het lijstje restaurants hier op het forum. Nu zitten we in onze Days Inn in Lancaster Pennsylvania. We hebben net de motor uitgeladen en zijn toen naar binnen gevlucht want de regen kwam ineens met bakken uit de lucht. Ik hoop dat we morgen beter weer hebben.
Maandag, 25 Mei
Vandaag hebben we de motor gepakt om een scenic ritje te maken terug naar Gettysburg, waar we gisteren met de auto al voorbij waren gekomen. Onderweg zien we hier en daar buggy’s van de Amish en halen ook nog een buggy in. Het is druk onderweg met activiteiten voor Memorial Day en tot twee keer aan toe zitten we vast in een Memorial Day optocht. Langs alle oponthoud weten we toch het Gettysburg Military Park te bereiken. Hier is gedurende de burgeroorlog hevig gevochten, en nu is deze omgeving bezaaid met monumenten en andere gedenktekens van overal uit de USA om te herinneren aan deze oorlog.
Gettysburg Military Park
Eigenlijk was dit ook de reden dat Memorial Day in het leven werd geroepen, om in eerste instantie de Union soldaten te eren, later ook de Confederates om zo herinneringen aan de burgeroorlog in leven te houden om te voorkomen dat dit ooit weer zou gebeuren. Later werd het uitgebreid om alle soldaten uit alle US betrokken oorlogen te eren en herinneren. In de loop van de geschiedenis is het in de praktijk meer verworden tot een nationale feestdag met optochten, familie picknics en een algehele gezellige dag die het begin van de zomer aankondigt. Ons bezoek aan Gettysburg is voor ons dan ook de eerste keer dat wij Memorial Day vieren op de manier die origineel bedoeld was.
Het is erg warm op het voormalige slagveld en omdat we erg langzaam rijden besluiten we de helmen maar even aan het bagage rek te hangen. Even later verdwijnen de motor jasjes ook in de bagage koffers. Zo genieten we van het langzame ritje over het oude slagveld en stoppen hier en daar om de teksten bij een memorial te lezen of wat fotos te maken.
Naar Lancaster
Na een uurtje of zo hijsen we ons weer in onze motorgear en toeren via York weer terug naar Lancaster. Onderweg komen we weer bij een afzetting voor een optocht, en op een of ander manier zijn we die voorbij gereden zonder dat iemand ons tegenhoud. Wij rijden nu door de hoofdstraat en het publiek wuift naar ons: Wij zijn de optocht!
Terug in Lancaster verruilen we de motor voor de pickup om naar een Thai’s restaurant te rijden die volgens de aanwijzigen een paar mijl van ons hotel moet liggen. Het blijkt dus om de hoek te zijn, en we hebben dus zegge en schrijve 400 meter gereden, duh … Het eten daar smaakt overigens prima en met volle buiken kunnen we weer naar huis rollen. Het weer voor morgen belooft niet veel goeds, dus waarschijnlijk zullen we de motor ditmaal laten staan.
Dinsdag, 26 Mei
Regen, regen en nog eens regen. Het is vandaag om te huilen, en we laten s’ochtends de motor maar achter om een rondje door Amish country te maken met de pickup. Gepke heeft gisteren al een Amish eettentje gevonden waar we kunnen ontbijten. Er is daar een ontbijt buffet te krijgen, dus voor ons beiden wel keus. Tussen de verschillende bekende hapjes, staat ook een soort taart die wordt aangeprezen als “Shoo-fly Pie”.
De naam nodigt niet echt uit, en beiden slaan we dit aanbod over omdat we visioenen hebben van een poepvlieg taart. Later leren we dat een shoo-fly pie een taart is die onder andere molasses bevat die veel vliegen aantrekt. Tijdens het afkoelen na het bakken van de taart moet je dus voortdurend de vliegen “weg-shoo-en” die door de zoete molasses wordt aangetrokken.
Regen
Vanwege de regen blijven we vandaag voornamelijk in de auto, en maken een tochtje eerst langs de Amish boerderijen waar we proberen fotos te maken van de vierspannen met paarden die voor de gierwagen zijn gespannen. Het ruikt overal “agrarisch”, om het maar even netjes uit te drukken. We zien regelmatig de Amish buggies rond rijden en halen er ook af en toe eentje in.
Covered Bridges
De rit krijgt dan een ander onderwerp als we ons richten op een route die langs verschillende covered bridges voert van Lancaster naar Reading. Vervolgens nemen we een route die ons langs de “hexing” barns voert: de grote stallen met kleurige schilderingen die verschillende betekenissen hebben zoals liefde, vruchtbaarheid, kracht, spiritualiteit enz. De stallen zien er mooi en indrukwekkend uit en de ritten voeren ons door een mooi landschap, ondanks de sombere regen.
Zo tegen vieren gaan we toch maar weer ons hotel opzoeken, en gebruiken de laptop om een tentje uit te kiezen voor het avondeten. Het wordt uiteindelijk de “Brasserie”, een restaurant wat is gevestigd in het huis van een vroegere mennonieten zakenman. Het restaurant ziet er huiselijk uit, maar niet zoals de huiskamer eettentjes die we op de heenweg veel hebben gezien. Het eten was er verder prima.
Terug bij het hotel zetten we de brug weer inelkaar zodat we de motor weer op de pickup kunnen rijden. De motor wordt weer vastgesjord zodat we morgen meteen op weg kunnen. Weg uit het regenachtige Lancaster, op naar Kentucky.
Donderdag, 28 Mei
Gisteren even niets te melden aangezien het een rijdag was. Een korte samenvatting zou als volgt gaan: we gingen met regen weg en kregen vervolgens korte tijd zon, gevolgd door motregen, gewone regen, stortbuien, en weer gewone regen. In ieder geval heeft het de natuur in de omgeving goed gedaan want alles groeide als kool, vooral het gras langs de snelweg. Af en toe zag je links en rechts niets meer omdat het gras zo hoog stond. In ieder geval wisten we op deze manier Lexington in Kentucky te bereiken, waar we het een en ander wilden bekijken.
Waveland Historic Site
s’Morgens na het ontbijt bij de sportsbar Winchell, overigens een van de beste ontbijtjes van deze vakantie, zijn we naar Waveland Historic Site gereden. In eerste instantie wilden we alleen even rondwandelen op het landgoed, maar we besloten ook even de rondleiding te nemen door de mansion en de slavenverblijven. We waren de enige in de groep voor de rondleiding van 10 uur, dus kregen we een prive rondleiding.
De dame die ons rondleidde was gekleed in kleding van de periode rond 1820. Zij vertelde trots dat ze na 6 jaar als vrijwilliger te hebben gewerkt, nu in vaste dienst was en in een gedeelte van de mansion een aantal kamers had die als haar appartement dienden. Geen slechte secundaire arbeidsvoorwaarden.
Het Waveland Estate is het huis van de familie Bryant, blijkbaar een bekende familie in de omgeving aangezien het dorp “Bryant Station” naar hen vernoemd is. Onze gids vertelde honderduit en erg enthousiast over het huis, de familie en de manier waarop zij hun rijkdom vergaarden. Slaven hoorden daarbij en eigenlijk waren de slavenkwartieren naar de maatstaven van die tijd erg luxe, zeker als je het vergeleek met een boerenarbeider in die tijd. In de mansion mocht jammer genoeg niet gefotografeerd worden, maar het was erg netjes ingericht, niet overdreven vol en het meeste van het meubilair was origineel van de Bryant familie geweest.
Kentucky Horse Park
Na Waveland zijn we naar de Kentucky Horse Park gereden. Onderweg hebben we ons vergapen aan de enorme paarden landgoederen hier, Lexington wordt dan ook wel de “Horse capital of the world” genoemd. Na entreegeld te hebben betaald gingen we in het horse park rondkijken. Er was een erg interessant museum waar de geschiedenis van het paard op leuke wijze werd gepresenteerd, van pre-historie tot heden.
Allerlei rassen werden belicht maar ook artikelen gerelateerd aan paarden, zoals de stagecoach, paarden tram en de verschillende door paardenkracht gedreven boerenmachinerie. Na het museum zijn verder buiten wezen kijken waar we een presentatie hebben bekeken van een aantal verschillende paarderassen zoals Andalusiers, Clydesdales, Appaloosa, volboed racepaarden en anderen.
Friezen
In weer andere stallen zagen we paarden die net veulens hadden gekregen. Overal waren ruime weides waar allerlei paarden waren, die meteen naar je toe kwamen lopen als je liet zien dat je ze wel wilde aaien. We vonden zelfs een paar echte Friezen, waar Gepke dan ook mee op de foto ging.
Tegen het eind van de middag waren de voeten op en zochten we de auto weer op. Het was echt zoeken, want we wisten niet meer waar we het hadden neergezet. Uiteindelijk vonden we hem en gingen weer op weg. We zouden wel zien hoever we vandaag nog komen, en als we het zat zijn een hotel gaan zoeken.
Dat bleek uiteindelijk ergens net voorbij St. Louis te zijn waar we een kamer kregen in de Candlewood Suites. Mooie ruime kamer, met keukentje en verrassend veel faciliteiten voor zo’n $80/nacht. Ik had nog niet van Candlewood gehoord, maar het is wel vermelding waard en wij zullen het in de toekomst in de gaten houden. Voor het eten zijn we naar Outback gegaan, gevolgd door een toetje bij Dairy Queen.
Morgen gaan we kijken of we weer helemaal naar Denver doorrijden, of misschien nog ergens onderweg overnachten. We zien wel.
Zaterdag, 30 Mei
Wij zijn dus weer thuis. De meeste mensen zullen ons wel voor gek verklaren omdat we gisteren de ruim 800 miles van St. Louis terug naar Denver in een keer hebben afgelegd. Het viel ons eigenlijk wel mee, we zaten gezellig met elkaar te kleppen; als we honger hadden stopten we om wat te eten als de tank leeg was dan vulden we die.
Naar huis
Nu is er verder ook weinig te beleven op de route St. Louis naar Denver. We hebben het zelfs gepresteerd om tussen twee tank beurten constant op cruise control te rijden: 380 miles zonder ook maar ooit uit te hoeven zetten. Thuis stond het gras knie hoog, en vanochtend zat ik al vroeg op de lawn tractor om het weer een beetje te temmen. We hebben ondanks de regen toch wel genoten van ons roadtripje, wel jammer dat we niet vaker gebruik konden maken van de motor, maar dat komt een ander keertje dan wel. De komende maanden gaan wel lekker genieten van het mooie Colorado zomer weer.
Groetjes van ons,
Loek en Gepke
