Vrijdag 5 Maart 2010
Ik was eerst niet van plan om erg in detail een reisverslag te schrijven over dit bezoek aan San Francisco. Echter toen ik mijn verslag van de vorige keer las (2002) vond ik het wel leuk om dat weer eens terug te lezen. Dus dit verslag is meer voor mijzelf, maar ik hoop dat een ander er ook wat leuks uit kan halen.
Als je om een of andere reden minder leuk bent behandelt door een luchtvaart maatschappij, is het niet ongewoon dat ze weer bij je in een goed daglicht proberen te komen door zogenaamde “flight coupons” aan te bieden. Ook wij zijn op deze wijze gepaaid door United Airlines. Aangezien de winters in Denver nogal lang en vervelend kunnen zijn, besloten wij deze coupons te gebruiken voor een verzetje. Dus twee tickets voor een lang weekend in San Francisco geboekt. Vervolgens ook een leuk hotel opgezocht online en ons lang weekend kon beginnen.
Parkeren
Traditioneel werd de auto weer bij USA parking achtergelaten. Overigens is die sinds onze laatste bezoek aan San Francisco is verdubbeld in prijs. Als je dit soort zaken wat langer doet, begint de inflatie op te vallen. De vlucht ging overigens van een leien dakje. We hebben er beiden niet van gemerkt doordat we werkelijk tot op het laatste moment van de vlucht hebben geslapen. We werden wakker van de mededeling van de piloot: “flight attendents, please prepare for landing”; 10 minuten later stonden we bij de gate.
Openbaar vervoer
In tegenstelling tot veel van onze andere weekend trips hebben we dit keer geen auto gehuurd. In San Francisco is een auto meer een blok aan het been dan een gemak. Zeker als je nagaat dat de gemiddelde parkeergarage tarieven hanteert van $25/dag en meer. Dus nadat we de koffer hadden opgehaald, zijn we met de Airtrain naar het BART station gegaan. Daar hebben we twee kaartjes naar Union Square uit de automaat gehaald. Dit kostte $8/pp; een stuk goedkoper dan een taxi van $40 en volgens mij ook een stuk sneller.
Bij het uitstappunt (Powell Street) konden we bij het visitor’s center meteen een 3 dagen pas kopen voor de MUNI ($20/pp). Dit is het lokale openbaar vervoer waaronder ook de cable cars vallen. Die pas leek in het begin vrij duur. In de loop van het weekend realiseerden we ons dat we het er dubbel en dwars uithaalden. Alleen al het opstappen op de cable car kost iedere keer $5/pp. Wij hebben in totaal wel 8 ritjes of zo gemaakt. En dan nog de vele busritjes om af en toe de versleten voetzolen te ontzien.
Hotel
De dag van aankomst hebben we onze 3 dagen pas nog niet laten ingaan. We hebben eerste de directe omgeving van ons hotel onderzocht. De overnachting zelf verdient wel speciale aanbeveling. Het Chancellor Hotel bevindt zich werkelijk op een steenworp afstand van Union Square, een druk en gezellige omgeving van San Francisco. Het is een oud, maar zeer sjiek hotel met nette kamer die modern zijn ingericht. Een flatpanel TV, bedden met prettige matrassen en een net uitziende badkamer. Ze hadden er wel piepkleine liften en smalle trappen, maar dat is niet zo vreemd voor een hotel wat bijna 100 jaar oud is. Het had zeker wel karakter.
Lombard Street
Nadat we ons hadden ingericht in onze hotelkamer zijn we gaan wandelen in de omgeving. Vanuit het hotel de straat op die steil naar boven klimt in de richting van China Town. San Francisco is een opeenvolging van steile routes naar boven en beneden die een behoorlijke aanslag kunnen doen op je kuiten. Niet zover bij ons vandaan zit ook een stukje van Lombard Street waar de weg zeer kronkelig naar beneden loopt, waardoor dit stukje straat de naam “most crooked street in the world” heeft verdiend. Maar ja, in de US wordt de term “in the world” vaak gebruikt, ook al heeft men niet altijd buiten de grenzen gekeken om te zien of die titel werkelijk verdiend is.
China Town
Verder dus door China Town waar de ingang middels een chinees aandoende port de toerist naar binnen moet lokken. Dit straatje is het bekendste gedeelte van China Town, maar er zijn meer straatjes en steegjes die horen bij China Town. Wij laten ons door een dame op straat verleiden om even in een van de vele restaurantje een middagmaaltijd te nuttigen. De eerste tafel die we toegewezen krijgen bevalt niet omdat de tafel defect is, maar nadat we verkassen naar een ander tafeltje kunnen we korte tijd later genieten van Kung Pao chicken, fried rice en egg rolls. Gepke heeft nog niet zo’n honger, maar ik compenseer haar gebrek aan eetlust in ruime mate.
Na de lunch lopen we weer verder en snuffelen rond in de winkeltjes in de buurt. Tegen die tijd dat we weer in het hotel aanbelanden beginnen de kuiten al aardig voelbaar te worden, maar de voetzolen doen het nog prima.
s’Avond gaan we naar een Indonesisch restaurant, hetgeen voor ons min of meer een traktatie is omdat je die in Denver niet hebt. Eigenlijk hebben we al teveel gegeten vanmiddag, maar het smaakt wel erg lekker.
Zaterdag 6 Maart 2010
Niet echt vroeg opgestaan, althans naar Denver begrippen waar het een uur later is dan in San Francisco. We gaan eerst maar even ontbijten bij een tentje om de hoek waar we gisteren voorbij zijn gelopen. Er staan burrito’s op het menu, hetgeen we allebei wel trek in hebben. Hierna pakken we de bus naar de Palace of Fine Arts. Dit gebouw heb ik al een tijdje willen fotograferen, en nu is de gelegenheid daar. We lopen er een beetje omheen, want er zit een hek omheen vanwege renovaties. Dit is overigens niet het eerste gebouw dat we zien wat wordt gerenoveerd. Veel openbare gebouwen zijn net gerenoveerd of men is ermee bezig, met name om de wat oudere gebouwen beter bestand te maken tegen aardbevingen.
Golden Gate
Na de nodige fotos besluiten we het entree voor de nabij gelegen Exploratorium maar in onze zak te houden. Het lijkt meer iets voor schoolkinderen, dus wij pakken de bus naar de Golden Gate Bridge. Het is onwaarschijnlijk helder voor San Francisco begrippen en de brug is dus niet zoals gewoonlijk in de mist gehuld. Wij maken eerst fotos vanaf het geijkte toeristenplaform. Vervolgens lopen we de brug op en maken ook wat closeups. Uiteindelijk lopen we tot aan de eerste pilaar waaraan de brug hangt en keren dan weer terug.
Presidio
De bus staat alweer te wachten en we nemen die weer een stukje terug naar de Presidio. Deze is sinds 1996 niet meer in militaire handen, maar wordt beheerd door de national park service. De meeste gebouwen zien er erg goed verzorgd uit, maar een aantal wat dichter naar het water gelegen gebouwen zien eruit of ze hun beste tijd wel hebben gehad. We lopen een beetje kris kras erdoor heen en zien ook huizen die blijkbaar bewoond worden. In de onstuimigheid om alles te bekijken, let Gepke even niet op en haar voet komt wat ongelukkig neer waardoor ze bijna haar nek breekt.
Blijkbaar begint de vermoeidheid toch toe te slaan en dus gaan we maar op zoek naar een StarBuck’s om onder het genot van een kopje koffie even uit te rusten. Zoeken is wel het juiste woord, want hoewel er een bordje naar StarBuck’s staat die ergens binnen het Presidio terrein moet zijn, lopen we nog een half uur rond voordat we het vinden.
Indiaas
Na een kopje koffie nemen we de bus weer terug naar hotel en doen een dutje om weer een beetje bij te komen. Gepke heeft een Indiaas restaurant gevonden online die op loopafstand van ons Hotel is: New Dehli. We lopen ernaartoe en nuttigen een heerlijke maaltijd hier. Naderhand pakken we nog even de Cable Car naar Fisherman’s warf. Daar aangekomen is het al helemaal donker en dus kunnen we de Sea Lions niet zien, maar we kunnen ze wel horen. We zullen morgen nog wel even terugkomen om ze bij daglicht te bewonderen. Bij Hyde Street stappen we weer op de Cable Car die ons voor de deur van ons hotel afzet. Het is eigenlijk een toeristische attractie die Cable Car, maar voor ons is het ook een prima vervoersmiddel vanwege de strategische ligging van ons hotel.
Zondag 7 Maart 2010
Weer beginnen we de dag met uitgebreid ontbijt, ditmaal in het restaurant van ons eigen hotel. Het is voor mij deze keer Eggs Benedicht, en de kwaliteit was prima: niet te snotterig. Na dit goeie begin pakken we de bus naar Lincoln Park. Hier is wederom een gebouw wat ik wil fotograferen; de Palace of the Legion of Honors. In het gebouw zelf is een tentoonstelling met kunst van met name Europese afkomst.
Impressionisme is er goed vertegenwoordigd, hetgeen voor ons cultuurbarbaren reden genoeg is om niet naar binnen te gaan. Wij zijn al naar het Van Gogh museum in Amsterdam geweest. We maken foto’s van het gebouw en de buiten geplaatste replica van de Denker van Rodin. Vervolgens lopen we nog een stukje het park in zodat we foto’s kunnen maken van de Golden Gate bridge, dit maal van de westelijke zijde.
Golden Gate Park
Onze busabonnement wordt goed gebruikt als we ons weer laten vervoeren naar de Golden Gate Park Je kunt merken dat het zondag is; er wordt druk gerecreëerd in het park. Een van de doorgaande wegen is ook afgesloten voor autoverkeer om het een en ander wat voetganger en fietser vriendelijk te maken. Het is een hele wandeling vanaf het punt waar we het park binnenkomen tot aan het museum waar er een gezellige drukte heerst. Een deel van de straat is afgezet voor een groep mensen die les krijgen in swing dansen.
Wij bekijken het even vanaf een muurtje terwijl we bijkomen van de lange wandeling. Vervolgens gaan we nog even elders op een bankje een ijsje nuttigen die Gepke even snel heeft gehaald.
Twin Peaks
Eerder op de dag heeft een van de buschauffeurs ons gewezen op een bus die naar Twin Peaks rijdt, het hoogst gelegen punt van San Francisco. Aangezien het vandaag weer erg helder is, besluiten we dit ritje maar uit te proberen. We moeten halverwege overstappen en de bus komt er net aan dus het het is nog even rennen om het te halen. Vervolgens nemen we een kronkelige route de berg op en stappen in een gewone “residential neighborhood” uit.
De buschauffeuze wijst op het pad dat naar boven leidt waar je het beste uitzicht hebt. We zijn nauwelijks de bus uit of het begint ontzettend hard te waaien. Zo hard dat mijn nieuwe pet afwaait; ik graai er nog tevergeefs naar. We zoeken in de struiken ernaar en staan op het punt het maar op te geven als Gepke hem vindt. De pet wordt in een tas weggestopt want het blijft hard waaien.
We lopen het pad naar boven, en het begint steeds harder te waaien. We komen bij een weg waar we over een klein muurtje moeten wippen om het pad aan de andere kant van de weg weer verder te kunnen pakken. De wind is inmiddels toegenomen tot een flinke zuidwesterstorm terwijl wij verder naar boven klauteren. Uiteindelijk staan we dan beiden op de summit van de Twin Peaks, maar lang kunnen we het daar niet uithouden. De wind is hier zo hard dat we allebei bijna wegwaaien. Gepke moet op de grond gaan zitten om te voorkomen dat ze niet als een blaadje weg dwarrelt.
Dus we dalen aan de ander kant van de piek weer naar beneden en lopen naar een parkeer terrein van het uitzichtpunt die min of meer in de luwte ligt en waar we uitgebreid kunnen genieten van het uitzicht over de stad en foto’s kunnen maken. Het is echt zo helder dat we heel San Francisco kunnen zien tot voorbij Sausalito. We zien beide bruggen in de diepte liggen: de Golden Gate en de Bay Bridge. In het noorden zien we zelfs nog een brug liggen: de Richmond-San Rafael Bridge.
Castro
Na het uitgebreide bezoek aan Twin Peaks nemen we de bus naar de Harvey Milk Station in de wijk Castro. Het gebied hier is bekend geworden van de gelijknamige voorvechter van gelijke rechten voor gays en lesbiennes. Hier zie je veel stelletjes van hetzelfde geslacht die openlijk hun voorkeur voor elkaar tentoonspreiden. Over het leven van Harvey Milk en zijn gewelddadige dood is een film gemaakt “Milk” met Sean Penn als de hoofdrol speler. Als je deze film hebt gezien komt de wijk Castro je wel bekend voor.
We gaan ditmaal voor de verandering met de ondergrondse naar Union Square die ook onder onze abonnement valt. Als we uit de catacomben bij Union Square weer bovenkomen, nemen we de Cable Car verder naar ons hotel. Tijd voor een dutje voordat we lekker sjiek gaan eten bij het restaurant Farallon om de hoek van ons hotel. Beide genieten we hier van een visgerecht, die je natuurlijk niet mag missen als je toch in San Francisco bent. Na deze heerlijke maaltijd kunnen we direct in bed rollen. Morgen alweer de laatste dag in San Francisco.
Maandag 8 Maart 2010
We ontbijten bij Sears, een soort bruin cafe wat wederom op een steenworp van ons hotel ligt. Na het ontbijt checken we uit het hotel, maar laten wel nog even de bagage hier achter. Later zal een shuttle ons vanaf hier naar het vliegveld vervoeren. De laatste dag in de stad sluiten we af met een wandeling over de Embarcadero. We nemen eerst “onze” Cable Car naar California Street, en stappen over op een andere Cable Car lijn naar de Embarcadero. We arriveren bij Pier 1 vanwaar we rustig naar Pier 41 lopen en genieten van de omgeving en kijken naar voorbijgangers.
Ghirardelli Square
Onze wandeling brengt ons naar Ghirardelli Square, jammer geonoeg is ook hier renovatie aan de gang zodat de toegang nogal beperkt is. We nemen allebei een kopje warme chocolade melk gemaakt van echte Ghirardelli chocola. Het is knap machtig spul en het mag een wonder heten dat we daarna nog kunnen lopen maar we redden het toch weer om naar Hyde Street te lopen vanwaar we de Cable Car terug naar het hotel nemen. We wachten hier even op de shuttle die 10 minuten te vroeg arriveert, maar wel meteen met ons weer vertrekt. Onderweg stoppen we nog twee keer bij ander hotels om passagiers op te halen. We hadden ook wel weer met de BART terug kunnen gaan naar het vliegveld, maar we hebben maar iets meer uitgegeven ($14/pp) om ons voor de deur op te kunnen laten halen en voor de deur weer af te zetten.
Terug naar Denver
Het inchecken gaat dankzij Gepke’s “premier” status bij United lekker snel omdat we niet in de rij hoeven te staan. Net als op de heenweg is het vliegtuig nokkievol, maar we merken eigenlijk weer weinig van de vlucht ook al slapen we nu ietsje minder. In Denver wacht de gratis shuttle weer op ons die ons naar de auto brengt, en om 9:00 uur zitten we weer lekker thuis op de bank.
Groetjes van ons,
Loek en Gepke
