South Carolina

Het is alweer bijna 9 maanden geleden dat wij de bergen van Colorado verruilden voor de groene omgeving van Greenville in South Carolina.  Inmiddels beginnen we wat meer ingeburgerd te raken, en dus reden om onze ervaringen te delen.  Voor veel culturen buiten de Verenigde Staten is Amerika één land, en men is zich niet altijd bewust van de grote verschillen die er zijn van gebied tot gebied.  Amerika is zo groot als Europa en bijna even divers, zoals wij hier wel hebben gemerkt.  Maar ondanks dat het hier heel anders is dan Colorado, genieten we tot nu toe nog met volle teugen.

Klimaat

Het eerste wat uiteraard opvalt is het klimaat.  South Carolina ligt een stuk zuidelijker dan Colorado en een heel stuk lager.  Dat heeft dus gevolgen in het weer hier.  Het is ontzettend groen en dat is natuurlijk een direct gevolg van de hoeveelheid neerslag.  In Aurora konden we soms maanden geen druppel regen krijgen, en de tuin moest daar dan ook kunstmatig worden geïrrigeerd. Hier regent het een stuk meer, maar aangezien wij daar jarenlang een tekort aan hebben gehad, hebben we daar geen moeite mee.  De buien hier hebben wel vaak een tropisch karakter, waarbij er in een uur wel 25 millimeter in één keer kan vallen.  Wij rennen dan allebei naar de “porch” waar we ons planten in onze stoeltjes en (onderdak) gefascineerd staren naar de regen.

Al dat vocht blijft niet op de grond liggen, en dus is de lucht vochtigheid hier hoog.  Dat is wel even afzien als we onze dagelijkse wandeling maken, waarbij het zweet dan in straaltjes van je afloopt.  Kwam in Aurora de luchtvochtigheid zelden boven de 20%, hier in Greenville is het zelden onder de 70%.  Maar je went eraan.  We hebben goeie airconditioning binnen, maar het staat eigenlijk relatief warm op ongeveer 27°C graden.  Je doet dat zodat de overgang van binnen naar buiten niet zo groot is.  Voor je het weet heb je een flinke kou te pakken als die overgang zo groot is.  ’s Nachts hebben we het wel heel koel staan (21°C), dat slaapt wat prettiger.

Tuinwerk

Met al die regen en ook relatief veel zon groeit alles hier als kool.  Het gras moet regelmatig worden gemaaid, en we voeren regelmatig strijd met ander onkruid.  Zo hebben we onze eerste aanvaring gehad met Poison Ivy.  We hebben een nieuwe elektrische grasmaaier gekocht, waar ik fanatiek in korte broek en T-shirt mee aan de gang was.  Tegelijkertijd was Gepke tot over haar oren in de heg alle onkruid met blote handen aan het uittrekken.  Dat hebben we geweten, want zo’n 24 uur later zat Gepke als eerste onder de uitslag en werd helemaal gek van de jeuk.  Ten einde raad zijn we naar de “Urgent Care” gereden waar ze steroïde injecties kreeg en antibiotica.  Dat in combinatie met Cortison zalfjes moest het een beetje onder controle houden.  Ik maakte nog een grapje dat zij veel gevoeliger was dan ik, maar 24 uur later zat ook ik eronder.

Ziekenhuis

In eerste instantie dacht ik het wel zonder urgent care aan te kunnen.  Dat leek even goed te gaan totdat ik Benadryl nam om zonder teveel jeuk te kunnen slapen.  Dat was met alle andere middeltjes en zalfjes blijkbaar de druppel die de emmer deed overlopen.  ’s Nachts kreeg ik een soort toeval en heeft Gepke 911 gebeld, want ik was aan het raaskallen en ze kon me niet meer wakker krijgen.  Ik weet alleen dat toen ik bijkwam er allemaal mensen in de slaapkamer waren, die zeiden dat ik met hun mee moest.  Per ambulance werd ik naar Greenville Memorial Hospital gebracht, waar een batterij testen werd afgenomen variërend van bloed onderzoek tot MRI en hart monitors.  Alles leek perfect in orde en men had geen andere keus dan me maar naar huis te sturen.

Maar zoiets moet een reden hebben, moeten ze hebben gedacht en dus word ik nu al een maand van het ene onderzoek naar het andere gestuurd.  Hersenen (EEG), hart (ECG en Echogram), nieren, lever en alle andere organen werden aan een onderzoek blootgesteld.  Tot nu toe lijkt het er echter op dat het echt alleen een allergische reactie is geweest op Benadryl en de chemische onbalans veroorzaakt door de poison ivy.  Een voordeel heeft het wel, ik heb nu medisch bewijs dat ik kerngezond lijk te zijn.  Vrijwel elke test onder de zon ben ik ondergaan.  Nadeel is dat het wel een lieve cent kost met het hoge eigen risico van ziektekostenverzekering in South Carolina.  Als klap op de vuurpijl mag ik voorlopig niet autorijden, dus Gepke moet me overal naartoe rijden.

Dus nu als ik het gras maai of ander tuinwerk verricht in South Carolina ben ik van top tot teen bedekt: lange mouwen, rubber laarzen aan en dikke leren handschoenen.  Het is wel warm, maar dit gebeurt me geen tweede keer…  Gepke heeft ook alle poison ivy die ze heeft kunnen vinden met gif bespoten.

Kenissenkring

Sinds we hier wonen begint onze kennissenkring ook ietsje uit te breiden.  We hadden al een uiterst aardige dame ontmoet, Roberta, die de eigenaar was van de AirBnB die we hadden gehuurd voordat we hier naar toe kwamen.  Zij noemde een echtpaar (Karl en Karen) uit Michigan, die hier recentelijk een huis hadden gekocht om de winters door te brengen.  Een beetje eng om zo maar contact te zoeken met iemand die je nooit hebt ontmoet, maar toch even een SMSje gestuurd.  Ze vonden het wel leuk om ons te ontmoeten, en dat is nog een paar keer herhaald.  Het zijn twee academici die les geven/gaven aan een Universiteit in Indiana.  Het klikte meteen tussen ons, en het is jammer dat ze voor de zomer weer terug zijn gegaan naar Michigan.  Rond Oktober/November komen ze weer naar Greenville.

In December werden we uitgenodigd voor een Christmas party in de wijk.  Het was dé gelegenheid om al onze buren even te leren kennen.  Een grote variatie in achtergrond, van een expat Duitser die hier is uitgezonden door BMW tot lokale South Carolinians die hier al hun hele leven wonen.  Onze buurt heeft ook huizenprijzen die nogal uiteenlopen van 3 ton tot 4 miljoen.  De buurman aan de ene zijde woonde vroeger in ons huis; het was namelijk zijn ouderlijk huis.  Hij heeft zijn huis ernaast gebouwd en woont daar met zijn vrouw.  Hij is in de 70 en is erg behulpzaam geweest met het vinden van allerlei winkels en andere benodigdheden.  Onze andere buren zijn voormalige onderwijzers, maar hebben ook 9 jaar in Afrika gewoond waar ze voor de Peace Corp werkten.  We hebben met hun regelmatig contact zoals afgelopen week een etentje en filmavond bij hun thuis.

En dan woont mijn broer op niet al te grote afstand van ons in de naastgelegen staat Georgia.  Wij kunnen nu makkelijk daar naartoe en zij naar ons.  Het is ongeveer anderhalf uur rijden.

Taal

Iedereen in Amerika spreekt toch Engels?  Nou, niet allemaal.  Spaans is een goeie tweede, en het engels dat hier in South Carolina wordt gesproken is niet altijd herkenbaar als Engels.  “Y’all come back now, Y’hear?!”   Vooral Gepke had in het begin weleens moeite om het zuidelijke accent hier te ontcijferen.  Drie keer vragen wat ze zeggen, en dan proberen ze niet duidelijker te praten, alleen luider.  Alsof dat helpt.  Zelf had ik ook iemand te pakken die wat vragen had voor het installeren van de gas open haard.  Hij vroeg of ik iets had, hetgeen klonk als “Do you have a daaiiimper?” Pas na enige minuten begreep is dat ie wilde weten of ik een demper in de schoorsteen had: A damper.  Op deze wijze kunnen locals de taal hier dermate verkrachten, dat er soms niets van is te verstaan.

Afstanden

In Aurora waren we gewend dat er geen een winkel dichterbij was dan zo’n 7 kilometer, meestal verder weg.  Hier in South Carolina lijkt alles wel dichtbij.  Eigenlijk is alles bijna lopend te bereiken, en Gepke gaat bij haar ochtend wandeling vaak even naar de groenteman (Tomato Vine) of de supermarkt (Publix, Ingles of Walmart).  Ook de lokale Doe-Het-Zelf winkel is op loopafstand.  Toen we een lange regenpijp nodig hadden, hebben we die maar lopend opgehaald want hij paste niet in de auto. We hebben ook genoeg restaurants dichtbij: Stax Original (voor ontbijt), Bocca (Italiaans, maar wel duur), Monterey (Mexicaans), Pete’s on Poinsett (Burgers), Olive Garden, Atlanta Bread, Crab Du Jour etc.

Onze dagelijkse wandeling hier is echt genieten, weinig autos, maar we missen wel trottoirs.  De weinige autos die hier rijden zijn van mensen die hier wonen en gaan met een grote bocht om je heen.  De omgeving is erg bosrijk en het wemelt van allerlei vogels en dieren.  Laatst zag Gepke nog een schildpad op de weg, en ik een schorpioen.  In onze tuin vind je veel eekhoorntjes, opossum, ground hog, vos, chipmunk.  Zo nu en dan horen we van andere buren ook wel melding van dieren als beren, wilde zwijnen en herten.  Die moeten we zelf nog zien. maar een beer kom ik liever niet tegen op mijn ochtendwandeling.’

Een tijdje geleden was er ook een Schots festival bij Furman University.  Leuk genoeg om daar met dat mijn broer en zijn vrouw naartoe te gaan.  Blijkbaar heeft deze omgeving een grote Schotse history, en dat laten ze op zo’n festival even merken met: paalwerpen, kogel slingeren, Schotse dansen, doedelzak etc.

Verder weg is hier ook allerlei vertier.  We zitten op de rand van de Appalachian Mountains en de Blue Ridge Mountains beginnen net ten noorden van ons. De grotere steden in onze omgeving zijn Charlotte, NC en Columbia, SC.  De kust is zo’n vier uur rijden, dus wat hurricanes betreft zitten we hier relatief veilig.  Maar als we ineens in de bol krijgen dat we een strandwandeling willen maken, is het ietsje makkelijker dan toen we nog in Colorado woonden.  We hebben een vliegveld met redelijke verbindingen: Greenville-Spartanburg International Airport (GSP).  Vanuit Nederland kun je met één stop via de meeste grote steden (Atlanta, Chicago, New York) naar South Carolina vliegen, mocht je daartoe geroepen voelen.  Voor ons is het wel makkelijk; we kunnen vanaf GSP naar de meeste grote steden in de US vliegen, en ook de rest van de wereld is goed bereikbaar.

Samengevat: wij genieten!  See y’all soon!