Van Taipei naar Vietnam
Eva Air brengt ons vanuit Taipei naar Hanoi in Vietnam. Op het vliegveld zou iemand op ons moeten staan wachten, maar we zien niemand. We lopen naar buiten en daar staan vele mensen met naambordjes. Ook staat er eentje met onze naam, die ons naar ons hotel rijdt. We verblijven in het Golden Silk Boutique Hotel waar we in de avonduren aankomen. We zijn moe van het reizen en gaan dus vroeg naar bed. Ik heb wat pijn in mijn rechter voet wat lijkt op de eerste verschijnselen van jicht. Ik hoop dat het niet erger wordt.
Hanoi
De volgende ochtend eten we van het inbegrepen ontbijt buffet. De pijn in mijn voet is wat gezakt, dus ik ga met Gepke wat wandelen in de directe omgeving van het hotel. We hoeven nog niet alle bezienswaardigheden te zien. Dat doen we overmorgen met de groep. Gepke gaat later alleen nog wat verder lopen terwijl ik mijn voet wat rust gun. ’s Avonds eten we samen bij Downtown Cafe een heerlijk diner.
Ook zondag doe ik het nog rustig aan, terwijl Gepke alvast een kijkje gaat nemen bij het Mausoleum van Ho Chi Minh. In de vroege avonduren ontmoeten we de groep en horen het plan voor de komende dagen. Het is een leuke gevarieerde groep mensen. Ieren, Amerikanen, Engelsen, Canadezen en wij semi-Amerikanen/Nederlanders. Slechts twee mensen hebben afgezegd, waarschijnlijk naar aanleiding van het Corona Virus. Dus toch nog 14 mensen. We eten met z’n allen bij Hungry Hanoi een heerlijk diner.
Begin van de toer
Vandaag begint de toer echt. We lopen met z’n allen naar het Ho Chi Minh’s (HCM) mausoleum. Een locale gids vertelt over HCM en hoe hij een held was voor zijn volk. Zijn goede punten worden wat aangedikt en de mindere zaken verzwegen. Al met al denk ik wel dat hij het beste voor had met zijn mensen. We zien ook het voormalige kantoor van HCM en zijn eenvoudige woning. Hij wilde niet wonen in het enorme Franse paleis op het terrein. In plaats daarvan had hij een simpele paalwoning zoals je die hier overal in Vietnam ziet.
Onze volgende stop is de Hanoi Hilton. Nee, niet een hotel maar een gevangenis (Hoa Lo Prison) waar onder andere ook gevangen genomen Amerikaanse soldaten werden ondergebracht. Het begon ooit als Franse gevangenis voor Vietnamese dissidenten. Vietnamezen werden erbarmelijk behandeld als ze het oneens waren met het Franse kolonistische beheer van Vietnam.
Naar Mai Chau
In de middag nemen we de lunch bij een school voor hotel management. De studenten hier gebruiken ons om te oefenen voor hun later beroep. ’s Middags gaan we met de bus naar het Mai Chau Hideaway resort in Mau Chai, een hotel prachtig gelegen aan een meer. ’s Avonds eten we met de groep in het hotel.
Rice paddies
De volgende ochtend maken we een wandeling door de rice paddies en de daarom liggende dorpjes. Het is hier zeker niet zo druk als in Hanoi, maar we moeten toch regelmatig uitwijken voor voorbij scheurende brommertjes. De “motorbikes”, zoals ze hier zeggen, hebben min of meer de macht in handen overal. Na de wandeling krijgen we een traditionele lokale lunch. Zoals overal in Vietnam tot nu toe, smaakt ook hier het eten prima. Het eten staat deze vakantie ook wel centraal. Maar het is vele malen beter dan we in Taipei hebben ervaren, waar we net vandaan komen. Zo ook het diner in hotel.
Dansen
Nadat we uitbuiken in onze kamers, komen we terug naar de receptie van het hotel waar lokale mensen een “dance performance” voor ons opvoeren. De laatste dans is er een waar ze met bamboe stokken ritmisch op de vloer klappen, terwijl de dansers er tussendoor springen. Timing is daarbij erg belangrijk, zodat je enkels niet tussen de bamboe stokken worden geklemd. Tot onze grote schrik worden ook wij gasten de dansvloer opgetrokken. Spastisch springen we rond, hopend geen blauwe plekken op te lopen op onze enkels.
Terug naar Hanoi
Met de bus gaan we weer terug naar Hanoi. Onderweg zijn er de gebruikelijke plas stops. Deze stops zijn soms bij benzine stations, soms wat uitgebreidere eetgelegenheden. Meestal is er wel een winkeltje waar je snacks voor onderweg kunt kopen, en dit wordt door iedereen gretig aangegrepen. De koffie is meestal erg goed te drinken bij deze plekken, zoals overal in Vietnam. Het deed mij een beetje herinneren aan de koffie in Ethiopia. Later blijkt dat deze twee landen verwante koffiesoorten te gebruiken.
Terug in Hanoi kopen we een Banh Mi, de Vietnamese versie van een belegd broodje. Het lijkt het meest op een baguette en je kunt vrijwel alles als beleg krijgen. Na het broodje stappen we allemaal in van die Riksja fietsen en maken een tour door de binnenstad. Ik probeer onderweg wat te filmen zodat ik niet teveel op het verkeer let. Het is namelijk erg druk en alles lijkt erop uit te zijn om ons omver te rijden.
Verkeer in Hanoi
Dit is min of meer de norm in Vietnam. In het verkeer geldt het recht van de sterkste en meestal is dat de motorbike. Met deze brommertjes manoeuvreert men zich niet alleen agressief door het verkeer, maar ook door drukke volle markten zonder te letten op voetgangers. Ook elders op de stoep ben je zelden veilig voor deze motorbikes die zonder op voetgangers te letten zo de stoep oprijden om het verkeer op straat te passeren.
Na de Riksja tocht gaan we nog even met gids Martin een street food tour maken door de omgeving. Overal mogen we even van alles proeven en iedereen vindt wel iets lekker. Maar het ijs dessert met kokosnoot valt bij iedereen het meest in de smaak. Later krijgen we ook nog een kopje Egg Coffee, een typisch Hanoi uitvinding. Het is koffie met een opgeklopt ei erin, zoals in het westen men opgeklopte melk in de koffie doet. Het smaakt heel lekker!
Overdag’s proberen een aantal van onze groep naar de Train Street te lopen. Dit is een nauw straatje waar de trein vlak langs de huizen rijdt. Dit werd echter door politie afgezet. Maar ’s avonds kun je er gewoon naartoe, dus zijn we op een terrasje hier langs de rails gaan zitten. Klokslag tien over negen ’s avonds kwam de trein vlak voor onze voeten voorbij denderen. Toch een heel ander gezicht dan als je op een perron staat…
Gehandicapten Fabriek Hong Ngoc
In de ochtend nemen we de bus richting Ha Long Bay. Het is een grillige, bochtige weg en we schudden veel op de vaak slechte weg. Al gauw vallen velen in slaap, zo ook Gepke en ik. Onderweg worden we allemaal even wakker gemaakt om een kijkje te nemen bij een gehandicapten fabriek. De voornaamste producten hier zijn zijdeborduursels, lakwerk voorwerpen en andere handwerkjes. De prijzen zijn alleszins redelijk, maar we kopen niets. Ook niet een van de enorme beeldhouwwerken die je voor rond de $100 terug naar huis kunt verzenden.
De mensen die hier werken zijn om verschillende redenen gehandicapt; sommige doof, anderen blind en weer anderen misvormd door geboorteafwijkingen. Die geboorteafwijkingen in Vietnam komen door blootstelling aan Agent Orange. Dit is een ontbladeringsmiddel dat in de oorlog overmatig is gebruikt om de jungle uit te dunnen Zo dachten ze dat de Viet Cong zich niet zou kunnen verstoppen. Het hielp niet veel, ze konden zich ook ondergronds verstoppen. Niet alleen de Viet Cong, maar ook de Amerikaanse soldaten hebben veel geleden als gevolg van Agent Orange inademing.
Ha Long Bay
In Ha Long Bay aangekomen rijden we naar een aanlegplaats waar we met een kleine boot (tender) naar een Jonk worden gebracht. Deze Jonk wordt ook onze overnachtingsplek voor de nacht. Ze noemen het een Jonk, maar het is een wat modernere uitvoering dan de oude houten schepen die je op Chinese tekeningen zag. Geen driemaster, maar een lawaaierige diesel die ook goed doorklinkt in de hutten. Gelukkig is onze hut niet direct naast de machinekamer, dus voor ons valt het wel mee.
We varen wat rond in Ha Long Bay en maken middels de tender af en toe een uitstapje. Deze voert ons naar de eilanden die hier ruim gezaaid zijn. Op de eilanden heb je grotten, sommige best wel groot. Een van de eilanden heeft drie aaneengesloten grotten die in 1903 ontdekt zijn. In 1993 zijn ze voor het publiek opengesteld. Wij gaan hier binnen even rondkijken. De gids vertelt dat de grot is ontdekt door een visser die een aap volgde die in een gat kroop. Echter er zijn hier nergens op de eilanden apen te vinden. Op onze vraag waar de apen zijn gebleven krijgen we geen afdoend antwoord. Dit wordt later het thema van onze vakantie: “where did the monkeys go?”
Creatief eten
Bij terugkomst op de Jonk staat het eten voor ons klaar. Dit is erg lekker en met veel creativiteit klaargemaakt. Met name de bloemen gesneden uit wortels en komkommers krijgen veel bewondering. Ook een visnet gemaakt van wortel is apart. Omdat we zo nieuwsgierig zijn hoe dat is gemaakt, krijgen we ’s avonds een demonstratie. De kok toont hoe dat gaat, en wij maken allemaal notities in de hoop dat we dat straks thuis zelf ook kunnen.
Varen in Ha Long Bay
In de ochtend krijgen we eerst ontbijt op de boot. Gepke en ik slaan die over, want er is later op de ochtend ook al een brunch aangekondigd. Een aantal van de groep gaat kayakken in de bay. Daarbij valt er ook nog iemand in het water, maar dat had ze al vooraf voorspeld. Als de hele groep weer bij elkaar is praten we weer even bij over brunch.
Ondertussen vaart de Jonk weer terug naar de haven. Onderweg genieten we van het uitzicht op Ha Long Bay, waar de rotsachtige pieken steil omhoog uit het water steken. Volgens overlevering is dit landschap ontstaan door een draak die behoorlijk tekeer ging met zijn klauwen en staart waardoor de grillige vormen zijn gemaakt. In werkelijkheid is het een gebied dat eerst droog was, door wind is geërodeerd en vervolgens door de stijgende zeespiegel onderwater is gelopen. Wat het ook moge zijn, het is indrukwekkend om te zien.
Terug naar de wal
De tender brengt ons van de Jonk weer naar de wal. Hier klimmen we allemaal weer in de bus die ons naar Hanoi Airport brengt. Vanmiddag vliegen we met Vietnam Air naar Huế. De zitplaatsen in het toestel zijn duidelijk niet gemaakt voor de lange Europeanen, maar dat ben ik in Azië wel gewend. Gelukkig is het maar een korte vlucht. In de vroege avond komen we aan bij ons hotel in Huế: Moonlight Hotel. We gaan nog even eten bij de Golden Rice voordat we onze bedden inkruipen.
Huế per motorbike
Vandaag gaan ook wij even uitproberen hoe het vervoer op een motorbike is. Na het ontbijt staat voor iedereen een van de bekende brommer/scooters klaar, inclusief chauffeur. Blijkbaar durft de reisorganisatie het niet aan om ons zelf te laten rijden. Voor Gepke is het allemaal bekende koek, want die zit ook altijd bij mij achterop. Ik moet echter mezelf behoorlijk inhouden om niet “mee te rijden”.
Het ritje gaat deels door de stad, kleine buurtjes en deels over platteland. Ik denk dat we er allemaal van genieten. Dit is de manier om Huế te verkennen. Onderweg stoppen we bij allerlei punten van interesse. We zien zaken zoals de Citadel, Emperor’s Tomb, Bunker Hill, Thien Mu Pagoda en veel van de country side in en om Huế. De lunch stop is bij een Vietnamese “Nunnery”, waar we een vegetarische lunch krijgen voorgeschoteld door de daar aanwezige nonnen. Het is de bedoeling dat we stil zijn, en niet praten tijdens de lunch om de stilte van het nonnen leven niet te onderbreken. Velen hebben daar heel veel moeite mee…
Later rijden we naar een klein museumpje dat alles over het verbouwen en verwerken van rijst toont. Een oude mevrouw laat zien hoe ze de rijst los slaat, van schilletje ontdoet en scheidt zodat alleen nog witte rijst overblijft. Geen zilvervlies rijst in dit land.
Vervolgens gaan we nog even bij een mevrouw naar binnen die de konisch gevormde hoeden maakt die je hier overal in Vietnam ziet. Op zich misschien niet zo speciaal, ware het niet dat ze maar een arm heeft en haar producten werkelijk heel mooi zijn. Als je ze tegen het licht houdt, zie je ingewikkelde vormen erin gewoven.
Lopen, lopen, lopen…
De motorbikes brengen ons uiteindelijk in de middag weer terug naar het hotel. We lopen met z’n allen naar een verderop gelegen restaurant, Quan Hahn geheten. Ik heb nogal wat moeite met lopen, want mijn voet protesteert nogal sinds het in Taipei begon op te spelen. Omdat ik niet zo snel kan, moet ik af en toe achterblijven, maar Gepke blijft ook dicht bij me. Uiteindelijk kunnen we allemaal samen lekker over eten bijkletsen over de dag. De samenstelling van de groep bevalt ons deze keer extra, we kunnen het echt met iedereen goed vinden.
Bus naar Hoi An
De bus brengt ons deze ochtend naar Hoi An in het midden van Vietnam. Dit is een gezellige stad niet ver van de kust, alhoewel wij die kust alleen onderweg hebben gezien bij Da Nang. Wij zijn even gestopt bij een uitzichtpunt waar we uitzicht hadden over Da Nang Bay en de verderop gelegen East Sea. Dat is overigens de aanduiding die de Vietnamezen eraan geven. Bij ons is de East Sea beter bekend als de Chinese Sea, maar Vietnamezen en Chinezen zijn net water en olie. De Vietnamezen hebben het niet zo op China. Intussen brengt de kustweg door Da Nang ons uiteindelijk in Hoi An bij ons hotel: Thanh Binh Riverside Hotel.
We dumpen onze bagage op de kamer, waarna we Hoi An inlopen. We eten een Banh Mi baguette voor lunch en maken een wandeling door Old Town Hoi An. Son doet zijn best ons uit te leggen welke bezienswaardigheden we straks op eigen gelegenheid kunnen gaan bekijken. Echter deze keer gaat het hopeloos mis met de vertaling. De point of interests hebben nummers, maar die komen helemaal niet overeen met de nummer volgorde die Son gebruikt. We geloven het wel en zoeken het straks zelf wel uit.
Sightseeing
Als we later op onszelf zijn nemen we even de lading over van een straatverkoper zodat we als Vietnamese op de foto kunnen. We geven de verkoper 20,000 Dong, maar uit haar reactie blijkt wel dat ze meer had verwacht. We doen net alsof we het niet begrijpen. Eigenlijk was het ook niet zoveel, iets minder dan een dollar en we schamen ons zelfs een beetje, maar ze is al weg…
We lopen de aangegeven bezienswaardigheden binnen die we eerder op de dag hebben doorgekregen en maken honderduit foto’s. ’s Avonds gaan we eten bij de Hoianian, waar we onze eigen plek uitzoeken, na het niet eens te zijn met de aangewezen plek. Zo werkt dat gewoon in Vietnam.
Noodles en Lantaarns
De volgende dag worden de activiteiten wat opgedeeld. Gepke gaat in de ochtend Noodles maken, en ik ga deze ochtend luieren. Immers: taakverdeling moet er zijn in Vietnam. Gepke heeft een wandeltocht door Hoi An gemaakt geleid door een G-Adventures ondersteund programma om te worden getraind in culinaire kunsten, Oodles of Noodles. Naast het proeven van de verschillende noedels was er een demonstratie van hoe een aantal van de noedels gemaakt worden.
In de voormiddag zoeken we een kapper voor mij op om mijn traditionele vakantie knipsel te laten doen. Later bezoeken we nog wat sites die we gisteren hadden gemist.
Lantaarns
Later in de middag gaan we met de hele groep lantaarns maken. Eerst mogen we het materiaal uitzoeken: zijde strips waar de lantaarn van wordt gemaakt. Dan ook nog wat franjes voor de onderkant. Vervolgens gaan we aan een lange tafel zitten waar het een en ander al voor ons klaar ligt: lijm en een bamboe frame. Aan de tafel zitten ook hier en daar wat Vietnamese heren en dames die ons helpen. De baas van het spul legt uit hoe we het moeten doen.
Het is duidelijk dat de behendigheid die hiervoor nodig is nogal uiteenloopt in de groep. We hebben met z’n allen veel lol, maar uiteindelijk is er een eindproduct dat we kunnen testen door er een lampje in te hangen. Desalniettemin ben ik wel tevreden met mijn resultaat. Gelukkig blijken de frames opvouwbaar, waardoor we deze lantaarns straks in de koffer mee naar huis kunnen nemen. Heel toepasselijk gaan we in de avond eten bij het restaurant Lantern Town.
Fietsen in Hoi An
In de ochtend staan er een hele rij fietsen klaar. De groep gaat op de fiets de omgeving verkennen. Ik blijf met mijn pijnlijke voet achter. Maar intussen heeft Gepke de fietstocht gemaakt naar het platteland in de omgeving van Hoi An.
Onderweg is ze gestopt bij een groentetuintje die ze mocht wateren op traditionele wijze. Ze had daar ook nog een ontmoeting met een hele oude Vietnamees, Nguyen Thi Loi geheten. Nadat ze even met hem op de foto is gegaan en een slokje Happy Water op heeft, fietst ze verder naar Coconut Boat Village.
Hier wordt de fiets even ingeruild voor een rond mandje gemaakt van bamboe, die dienst doet als bootje. Ze varen in de omgeving een beetje rond, en kijken naar de capriolen die de locals maken met hun kleine ronde bootjes.
Eten koken
In de middag mag ik mijn vaardigheden tonen in de Vietnamese keuken. Anders gezegd: er staan kooklessen op het programma. Het menu bestaat uit Pho Bo, Smoked Duck Egg Rolls, Smoked Fish in Banana Leaf, Green Mango Salad en Mango Sticky Rice.
De verschillende ingrediënten liggen al klaar, maar wij mogen het snijden, mengen, koken en roken. Veel van de ingrediënten hier in Vietnam zijn mij bekend: Turmeric (geel wortel), Gember, Mango, Basil en Koriander. Maar sommige zaken kom ik minder vaak tegen. Zoals het rijstpapier voor de egg rolls, het roken van de vis in banaan blad en het klaarmaken van de inktvis voor de Pho Bo. Wij gaan aan de slag, met de bedoeling het later op te eten.
Al met al is het een leerzame middag voor me, en als afsluiting mogen we alles wat we hebben klaargemaakt opeten. Het smaakt overigens uitstekend, zoals vrijwel elke maaltijd die we in Vietnam hebben genuttigd.
Naar Ho Chi Minh City
We checken in de ochtend weer uit ons hotel, om vervolgens het vliegtuig te pakken naar Ho Chi Minh City. Hoewel de ingezetenen het zelf nog vaak Saigon noemen, is deze stad na 1975 hernoemd naar Ho Chi Minh. Je merkt hier toch wel dat er de nodig tegenstellingen zijn tussen de Noord- en Zuid Vietnamezen. Het is vergelijkbaar met Nederland – België: beiden zijn overtuigd dat de ander een beetje afwijkend is.
War Remnants Museum
Het eerste dat we in Saigon bezoeken is het War Remnants Museum. We doen dit per taxi, en aangezien we niet allemaal in één taxi passen, worden we over meerdere verdeeld. Het museum brengt weer eens onder de aandacht waar de meeste mensen aan denken bij het land Vietnam: Oorlog. Eigenlijk is het land al meer dan 100 jaar in een constante staat van oorlog geweest. Eerst met het Chinese Rijk, daarna een vrijheidsstrijd tegen de Fransen, gevolgd door een burgeroorlog tussen Noord en Zuid Vietnam. In die laatste koos de USA de zijde van de Zuid Vietnamezen omdat ze in die tijd doodsbang waren voor communisme. Het noorden werd geholpen door de Soviet Unie.
In het museum is de geschiedenis van de laatste Vietnam oorlog (1954-1975) uitgebreid tentoongesteld. De boodschap is duidelijk: “War is Hell”. Zowel Noord als Zuid waren geen lieverdjes, en ook de Amerikanen hebben de nodig oorlogsmisdaden begaan. Maar de eind conclusie is dat deze oorlog alleen verliezers kende. Met name de burgerbevolking heeft veel geleden. Het is een museum dat je bezocht moet hebben, het laat een diepe indruk achter.
Street Market
We laten de oorlog achter en proberen onze gedachten te verzetten in de Street Market. Hier vinden we een plekje om te eten. De keuze is ruim, en soms moet je wel avontuurlijk zijn omdat je niet altijd precies weet wat je besteld. Gelukkig smaakt het altijd prima, en misschien is het beter om niet precies te weten wat je eet…
Tunnels
Op de laatste dag van onze groepstoer gaan we een kijkje nemen bij Cu Chi. Hier heb je deels herstelde Viet Cong tunnels. Een lokale gids vangt ons op en neemt ons voor een wandeling door de jungle. Dan wijst hij naar een plek op de grond, waar wij in eerste instantie alleen bladeren zien. Hij veegt de bladeren iets weg, en tilt iets op wat een deksel lijkt te zijn. Het is de ingang van een van de tunnels.
Deze ingang is zo goed verborgen dat je die nooit zou zien als je niets vermoedend door dit bos loopt. De gids laat zich in dit gat zakken en doet de deksel boven zijn hoofd dicht. Hij is werkelijk onzichtbaar verdwenen. Later mogen anderen dit in de groep ook even proberen, en ook Gepke is van de partij. Zij ervaart het als uiterst claustrofobisch, want het tunneltje is echt piepklein.
We lopen verder en zien wat andere tunnels die zijn verruimd zodat ook de omvangrijke toeristen van heden erin passen. We zien hoe de Viet Cong leefde, eten kookte zonder rook te maken, en op andere manieren hun aanwezigheid verborgen. Het uitleg van de gids is echt verhelderend, en we zijn onder de indruk van de creativiteit van de Viet Cong. Ook de vele dodelijke valstrikken die ze van simpele middelen wisten te maken.
Afscheid
In de vroege middag zijn we weer terug bij ons hotel. We verzamelen ons allemaal en gaan voor het afscheidsdiner naar Home Saigon. Son geeft een afscheid speech waar hij helemaal emotioneel van wordt. Hij vond ons gewoon familie, en hij riep ook steeds “Coconut Family” als hij onze aandacht moest hebben. Zijn vader gebruikte “Coconut” als koosnaampje voor hem. Voor de meeste van ons is de vakantie over. Sommigen gaan nog verder naar onder andere Cambodja, maar de meesten gaan weer naar huis.
Vakantie
Wij gaan de volgende dag naar onze AirBnB appartement verderop in Saigon. Wij blijven nog twee weken hier. Lekker zelf koken in ons keukentje, scharrelen op de straat markten en gewoon lekker lui vakantie vieren. Het bevalt eigenlijk in Saigon bijna beter dan Bangkok, waar we dit niet zo lang geleden ook hebben gedaan. Misschien komen we in Vietnam nog wel een keertje terug.
(Meer foto’s op de fotopagina, en een video is hier te zien)
Groetjes van ons!
