Jawel, we zijn “in our nations’s capital”. We zijn vanmorgen rond 6 uur vanuit Denver richting Washington DC vertrokken. Op Dulles hebben we de volgende opties om in downtown Washington te komen: Taxi ($50), Shuttlebusje ($22 pp) of iets ingewikkelder, bus en metro. Krenten die we zijn kiezen we voor de laatste optie. We vinden met enige moeite de bus en krijgen te horen dat deze $2 pp is en naar een van de buitengelegen metro stations rijdt.
We nemen deze bus en komen bij het metro station aan. Hier vinden we uit hoe de metro werkt. Je koopt een fare card uit een machine die we opwaarderen met een bedrag. Afhankelijk van hoever we reizen wordt er bij de uitgang van de metro een bedrag van ons kaartje afgeschreven. We kopen allebei een kaartje en zetten er 5 dollar erop. Als we Maandag weer vertrekken staat er nog steeds $1.10 op.
We merken dat het niet de beste tijd is om naar Washington DC toe te gaan. Er veel is gesloten vanwege de verhoogde terroristen gevaar (momenteel oranje). Direct gevolg is dat we niet bij de president op de koffie mogen, en ook de deuren van het Capitol blijven voor ons gesloten. Desalniettemin laten we ons niet uit het veld slaan en gaan kijken bij die instanties die ons wel binnenlaten. We verblijven dit lang weekend bij de Hyatt Regency op nog geen tien minuten lopen van het Capitol.
Hotel
Het hotel was in ons pakketje inbegrepen, want dit soort hotels ligt normaal buiten het budget. Na ons in de kamer een beetje te hebben ingeburgerd, gaan we wandelen in de richting van de Mall. De Mall is een twee mijl lange brede grasstrook waar aan weerszijden de meeste bezienswaardigheden van Washington DC zijn te vinden. Aan het ene uiteinde is het Capitol en aan het andere einde de Lincoln Memorial. De Lincoln Memorial ligt aan de oever van de Potomac rivier, waar je aan de overkant het Arlington Cemetary kunt zien.
Aan de Mall liggen verder vele van de musea en memorials die Washington rijk is: Botanical Gardens, een hele verzameling Smithsonian musea, het Vietnam Memorial, de Jefferson Memorial, het Washington Monument en nog veel meer. Iets verder van de Mall ligt ook het Witte Huis, in deze tijd zeer zwaar bewaakt, en slechts van verre te bewonderen.
The Mall
Bij de Mall aangekomen wandelen we langs het Capitol en maken hier wat foto’s. We steken het grasveld over en lopen naar de Botanische Tuinen. Binnen is het warm en vochtig en het ruikt naar motteballen. Zoals vrijwel overal in Washington DC hoeven we geen entree te betalen, iets wat onze Hollandse afkomst wel aanspreekt. I
n de botanische tuinen heeft men getracht van alle windstreken van Amerika wat planten in huis te hebben. Daardoor zie je hier tropische planten, maar ook cactussen uit het droge zuidwesten. Hierdoor heen wandelend vergeet je dat je in een grote stad aan de oostkust bent, het is net of je door een steeds veranderd landschap wandelt. Buiten gaan we weer terug richting hotel om ergens een hapje te eten.
Aan de Mall zelf vind je geen restaurants, en we hebben sinds we vanochtend om 4 uur op het vliegveld waren niets te eten gehad. We vinden achter ons hotel een tentje waar we een brooje en een drankje kunnen nuttigen. Als de inwendige mens weer is versterkt, zetten we onze toch langs de Mall verder. We brengen een bezoek aan de National Air & Space Museum. Dit museum is erg leuk en weet zelfs Gepke’s aandacht te houden, die niet echt gek is van museums. Die avond eten we in een Vietnamese restaurant in Union Station.
Arlington
Zaterdag. Vandaag gebruiken we de metro weer. We lopen naar Union Station en nemen de Red line naar Metro Center en stappen daar over op de Blue line naar Arlington Cemetary. Het reizen met de metro is eenvoudig en efficient. Ik wou dat we iets dergelijks in Denver hadden. Het ritje is zo voorbij en als we de trap naar boven nemen komen we precies voor de ingang van Arlington Cemetary naar buiten. Ditmaal moeten we wel een kaartje kopen om de tourbus die door Arlington Cemetary rijdt te kunnen gebruiken. Achteraf was dat niet echt nodig geweest, de afstanden zijn niet onoverkombaar op deze militaire begraafplaats.
Er liggen enorm veel soldaten begraven, en ook vandaag de dag worden er nog regelmatig mensen hier begraven. Over een jaar of 20 denkt men dat het terrein hier vol zal zijn maar tot die tijd kunnen amerikaanse militairen die dat willen zich hier in de grond laten stoppen. Op dit terrein liggen ook de beide Kennedy broers begraven. JFK heeft een uitgebreid graf waar ook zijn vrouw (Jacky) en kind begraven liggen. Robert Kennedy heeft een heel eenvoudig wit kruis, een graf wat je bijna niet zou merken als je ervoorbij loopt.
Onbekende soldaat
Bij het graf van de onbekende soldaat hebben we het wisselen van de wacht aanschouwd. Het is opvallend hoe stil iedereen hier is ondanks de mensendrukte die aanwezig is. De soldaten hebben een pad uitgesleten op het tapijt waarop ze heen en weer marcheren. Na het wisselen van de wacht nemen we de toerbus weer richting Arlington House, het voormalig huis van General Robert E. Lee. Deze generaal van de zuiderlingen is dit huis en landgoed kwijtgeraakt na de burgeroorlog, naar zeggen omdat de familie de belastingen niet hadden betaald. De noorderlingen begonnen toen hun dode soldaten te begraven op het landgoed. Zo is de begraafplaats begonnen.
Lincoln en Vietnam Memorial
We lopen van Arlington over de brug terug naar de andere kant van de Potomac en komen zo uit bij het Lincoln Memorial. Abraham Lincoln zit hier als een gigantisch beeld in een enorme stoel. We rusten hier even uit voordat we verder wandelen in de richting van het Vietnam Memorial. Het Vietnam Memorial is bijna niet te zien van een afstand, want het is een zwarte muur dat langs een verzonken pad op de Mall loopt. Op de muur staan de namen van alle vietnam veteranen die in deze oorlog zijn omgekomen. Dit memorial is in eerste instantie met prive fondsen opgericht omdat de meeste amerikanen niet wilden worden herinnerd aan deze controversiele oorlog. Tegenwoordig valt het weer onder de verantwoording van de National Park Service zoals de meeste memorials hier in Washington DC.
We lopen nu richting Witte Huis, maar zoals we al hadden geconstateerd is de deur voor ons toeristen op slot. In de buurt van het witte huis is ook een demonstratie aan de gang. De politie is paraat op paarden, maar op mijn vraag waar men tegen demonstreert komt het lauwe antwoord: “who knows this time…”. Blijkbaar wordt er veel gedemonstreerd in Washington DC.
Georgetown
We zijn het lopen nu wel gewend en lopen helemaal naar Georgetown. Het eten wordt die avond genuttigd in Georgetown by een klein frans Bistro Francais restaurantje waar we bij het open raam kunnen zitten en op straat kunnen kijken. Af en toe lopen er mensen voorbij die schreeuwen “Boycot!”. O ja, dat is waar ook, de Fransen zijn geen vriendjes met ons, dus hoor je hier eigenlijk niet te eten. Vandaar dat het hier niet zo druk is, het maakt ons niet uit. De onmin met de fransen is over een paar weken weer vergeten en dan heten de “Freedom Fries” weer gewoon “French Fries”… We hebben genoeg gelopen en nemen de taxi terug naar het hotel.
Vandaag is het zondag en we nemen ditmaal heel luxe de taxi naar Jefferson Memorial. De chauffeur verdwaalt nog op weg naar het memorial omdat hij de afrit niet kan vinden, maakt niets uit voor de kosten want hier in DC taxikosten werkt men per zone, net als de strippenkaart in Nederland.
Jefferson Memorial
Als we bij het Jefferson Memorial aankomen is men net bezig met het leggen van kransen, want het is vandaag Jefferson’s verjaardag. Dat is nou toevallig! We wachten bij het beeld van Jefferson op het eind van de ceremonie, en kunnen dan de trap af naar het Tidal Basin. Het Jefferson Memorial ligt aan de Tidal basin, een meer waarlangs de beroemde kersen bloesem boomjes (Cherry Blossom Promenade) staan die Amerika van Japan heeft kado gekregen.
Jammer genoeg zijn we net te laat voor de mooiste bloesem, maar hier en daar is nog wel wat ervan te zien. We lopen verder langs de Washington Memorial, een hoge stenen naald midden op de Mall, en gaan twee museums bezoeken: de National Museum of American History, waar we weer zeer snel uit zijn, en de Museum of Natural History die wat langer onze aandacht houdt. Na al deze wandelingen en schuifelingen vallen onze voeten er bijna af. Lopend weten we ons hotel nog te bereiken en vallen zeer moe op het bed neer. We moeten ergens nog gaan eten, maar eerst moeten onze voeten herstellen.
We nemen de metro vervolgens weer om naar Adams-Morgan te gaan. Dit is een gebied ten noorden van de Mall en heeft een wat gezelligere uitstraling dan de statige Mall. Hier zie je weer echte mensen en hier gaan we op zoek naar een restaurant om te eten. Het wordt het Taj Mahal waar we lekker India’s eten nuttingen
Terugreis
Op Maandag is het weer tijd op terug naar Dulles Airport te gaan. Zoals we op de heenweg al hadden gedaan nemen we de metro en de bus terug. Het is onvoorstelbaar dat men $22/per persoon rekent voor een ritje met het shuttlebusje van downtown DC naar het vliegveld. Wij waren met metro en bus $3.10 per person kwijt, en het was totaal geen probeem. Onze metro kaartjes hadden nog iets meer dan een dollar erop staan en die hebben we dus maar aan de eerste beste voorbijganger kado gegeven.
Loek & Gepke